กลการ์
กลการ์ หรือ พรรคของกลุ่มทำงาน (Party of the Functional Groups; ภาษาอินโดนีเซีย: Partai Golongan Karya) เป็นพรรคการเมืองในอินโดนีเซีย เป็นพรรคที่มีอำนาจปกครองในสมัยประธานาธิบดีซูฮาร์โต (พ.ศ. 2509 – 2541) และเป็นพรรคร่วมรัฐบาลในสมัยประธานาธิบดีฮาบิบี (พ.ศ. 2541 – 2542) และประธานาธิบดีสุศีโล บัมบัง ยูโดโยโน (พ.ศ. 2547 – 2552)
จุดกำเนิด[แก้]
กลการ์ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2507 โดยใช้ชื่อว่าเซกบาร์ กลการ์ โดยเป็นสหพันธ์ของหน่วยงานเอกชน 97 แห่ง และเติบโตขึ้นเป็น 220 แห่ง องค์กรเหล่านี้มีเจ้าหน้าที่ทหารหนุนหลังเพิ่มต่อต้านพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียที่เพิ่มความสำคัญขึ้น
ซูฮาร์โตและกลการ์[แก้]
ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2511 ซูฮาร์โตได้เป็นประธาธิบดีคนที่ 2 ของอินโดนีเซีย ซูฮาร์โตไม่ได้สังกัดพรรคการเมืองเพราะเป็นทหารมาก่อนและไม่ได้สนใจพรรคการเมือง ในตอนแรก ซูฮาร์โตสนใจเข้าร่วมพรรคแห่งชาติอินโดนีเซียซึ่งเป็นพรรคของซูการ์โน แต่เมื่อเขาต้องการให้ตัวเองแตกต่างจากระบอบเก่า เขาจึงต้องหาพรรคการเมืองใหม่
ซูฮาร์โตได้สั่งให้อาลี มุรโตโป ให้เปลี่ยนรูปกลการ์มาเป็นเครื่องมือในการเลือกตั้ง กลการ์จึงเปลี่ยนรูปจากสหพันธ์ของหน่วยงนเอกชนไปเป็นพรรคการเมืองโดยมีนโยบายเน้นที่การพัฒนาเศรษฐกิจและความมั่นคงมากกว่าแนวคิดทางการเมือง มุรโตโปกล่าวว่าคนงานเป็นส่วนหนึ่งของกลการ์ดังคำขวัญที่ว่าทุกสหภาพรวมกันเป็นหนึ่งเดียวที่เป็นคำตอบสำหรับรัฐ มุรโตโปใช้ทหารช่วยในการจำกัดการแข่งขันของคู่แข่งทางการเมือง
กลการ์ได้ประกาศในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2513 ว่าจะเข้าร่วมในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2514 ซึ่งกลการ์ชนะการเลือกตั้ง ได้คะแนน 62% ทำให้ซูฮาร์โตได้เป็นประธานาธิบดีอีกครั้งในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2516 การควบคุมได้เข้มงวดขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2516 โดยระบบบริหารพรรคถูกรวบเข้าสู่ศูนย์กลางมากขึ้น และซูฮาร์โตควบคุมการตั้งหัวหน้าพรรคโดยตรง กลการ์เป็นองค์กรที่โดดเด่นภายใต้การควบคุมของซูฮาร์โตและกองทัพ มีทหารเป็นสมาชิกส่วนใหญ่
การเลือกตั้งในยุคระเบียบใหม่[แก้]
กลการ์เป้นพรรคการเมืองสำคัญในอินโดนีเซียตลอดสมัยซูฮาร์โต ชนะการเลือกตั้งใน พ.ศ. 2520 2525 2530 2535 และ 2540 หลัง พ.ศ. 2516 ซูฮาร์โตให้ยุบพรรคการเมืองจำนวนมากให้มีเพียงพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซียและพรรคสหพัฒนาการเป็นพรรคถูกกฎหมาย แต่พรรคกลการ์ได้เปรียบมากในการเลือกตั้ง เพราะรัฐบาลคุมสื่อโทรทัศน์ในอินโดนีเซีย
องค์กรและส่วน[แก้]
องค์กรเริ่มต้นนั้น กลการ์มี 7 กลุ่มซึ่งกำหนดเมื่อ พ.ศ. 2508 และ พ.ศ. 2510 และเรียกกลุ่มแกนองค์กร ส่วนในยุคระเบียบใหม่ กลการ์แบ่งเป็น 3 ส่วนคือ 1. ส่วน ABRI ประกอบด้วยสมาชิกของกองทัพอินโดนีเซียที่อยู่ภายใต้การควบคุมของซูฮาร์โต เป็นกลุ่มที่มีบทบาทเด่นทางการเมือง บางครั้งเรียกส่วน A 2. ส่วนขุนนาง ประกอบด้วยสมาชิกกลการ์ที่อยู่ในระบบเจ้าขุนมูลนายของรัฐบาล นำโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย บางครั้งเรียกส่วน B 3. ส่วนอื่นๆ เป็นสมาชิกกลการ์ที่ไม่ใช่ส่วน Aและ B นำโดยประธานกลการ์ บางครั้งเรียก ส่วน G ทั้งสามส่วนภายในพรรคไม่ได้ทำงานร่วมกันอย่างแท้จริง แต่สนับสนุนซูฮาร์โตเป็นประธานาธิบดี ทั้งสามส่วนสลายไปเมื่อสิ้นสุดยุคระเยียบใหม่
หลังจากยุคซูฮาร์โต[แก้]
เมื่อซูฮาร์โตลงจากอำนาจในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2541 กลการ์ได้ปฏิรูปตัวเองอย่างรวดเร็ว ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2541 ได้จัดการประชุมระดับชาติรอบพิเศษเพื่อเลือกประธานคนใหม่ ซูฮาร์โตไม่ได้เข้าร่วมการประชุม อักบาร์ ตันยุงได้เป็นประธานคนใหม่ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผู้นำพรรคมาจากการเลือกตั้ง คณะกรรมการบริหารสูงสุดของพรรคถูกยกเลิกกลายเป็นคณะกรรมการที่ปรึกษา
ใน พ.ศ. 2542 กลการ์พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งให้กับพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้ของเมกาวตี ซูการ์โนปุตรี โดยกลการ์ได้คะแนนเสียงเพียง 20% กลการ์สนับสนุนให้อับดุลเราะห์มาน วาฮิดเป็นประธานาธิบดี แต่ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2544 ก็เข้าร่วมในการปลดประธานาธิบดีวาฮิดและเลือกเมกาวตีเป็นประธานาธิบดี
ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2547 กลการ์ได้คะแนนเสียง 21% และได้มีส่วนร่วมในการสนับสนุนสุศีโล ยูโดโยโนขึ้นเป็นประธานาธิบดีใน พ.ศ. 2547
ผลกการเลือกตั้ง[แก้]
ผลการเลือกตั้งสมาชิกสภา[แก้]
| การเลือกตั้ง | จำนวนที่นั่งที่ชนะ | คะแนนทั้งหมด | ส่วนแบ่งคะแนน | ผลการเลือกตั้ง | ผู้นำในการการเลือกตั้ง |
|---|---|---|---|---|---|
| 2514 | 236 / 360
|
34,348,673 | 62.80% | พรรคใหม่ | อาลี มุรโตโป |
| 2520 | 232 / 360
|
39,750,096 | 62.11% |  4 ที่นั่ง
|
อามีร์ มุรโตโน |
| 2525 | 242 / 360
|
48,334,724 | 64.34% |  10 ที่นั่ง
|
อามีร์ มุรโตโน |
| 2530 | 299 / 400
|
62,783,680 | 73.11% | 57 ที่นั่ง
|
ซูดาร์โมโน |
| 2535 | 282 / 400
|
66,599,331 | 68.10% | 17 ที่นั่ง
|
วาโฮโน |
| 2540 | 325 / 400
|
84,187,907 | 74.51% | 43 ที่นั่ง
|
ฮาร์โมโก |
| 2542 | 120 / 500
|
23,741,749 | 22.46% | 205 ที่นั่ง
|
อักบาร์ ตันยุง |
| 2547 | 128 / 550
|
24,480,757 | 21.58% | 8 ที่นั่ง
|
อักบาร์ ตันยุง |
| 2552 | 106 / 560
|
15,037,757 | 14.45% | 22 ที่นั่ง พรรคร่วมรัฐบาล (Demokrat-Golkar-PKS-PAN-PPP-PKB)
|
ยูซุฟ กัลลา |
| 2557 | 91 / 560
|
18,432,312 | 14.75% | 15 ที่นั่ง ฝ่ายค้าน (Gerindra-Golkar-Demokrat-PPP-PKS-PAN)
|
อาบูริซัล บักรี |
ผลการเลือกประธานาธิบดี[แก้]
| การเลือกตั้ง | ตัวแทน | การจับคู่ | รอบแรก (คะแนนทั้งหมด) |
ส่วนแบ่งคะแนน | ผล | รอบสอง (คะแนนทั้งหมด) |
ส่วนแบ่งคะแนน | ผล |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2541 | ซูฮาร์โต | บาคารุดดิน ยูซุฟ ฮาบีบี | 1000 (โดยอ้อม) | 100% | ชนะ 
|
|||
| 2542 | ไม่เข้าร่วม | 0 (โดยอ้อม) | – | – | ||||
| 2547 | วิรันโต | ซาลาฮุดดีน วาฮิด | 26,286,788 | 22.15% | ถูกคัดออก 
|
สิ้นสุด | ||
| 2552 | ยูซุฟ กัลลา | วิรันโต | 15,081,814 | 12.41% | แพ้
|
|||
| 2557 | โจโก วีโดโด (PDI-P) | ยูซุฟ กัลลา | 70,997,833 | 53.15% | ชนะ
|
|||
อ้างอิง[แก้]
- Elson, Robert (2001). Suharto: A Political Biography. UK: The Press Syndicate of the University of Cambridge. ISBN 0-521-77326-1.
- Nishihara, Masashi (1972). Golkar and the Indonesian elections of 1971. Ithaca, N.Y: Modern Indonesia Project, Cornell University. ISBN 978-0877630043.
- Ricklefs, MC (1982), A History of Modern Indonesia (reprint ed.), Southeast Asia: Macmillan, ISBN 0-333-24380-3
- Vickers, Adrian (2005). A Modern History of Indonesia. UK: Cambridge University Press. p. 162. ISBN 0-521-54262-6.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- (อินโดนีเซีย) Official site
- (อินโดนีเซีย) Article on the July 1998 Special National Congress[ลิงก์เสีย]
- (อินโดนีเซีย) Article on the politicking leading up to Kalla's election as Golkar Chairman เก็บถาวร 2017-04-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- (อินโดนีเซีย) Article on Wiranto and Solahuddin Wahid เก็บถาวร 2016-03-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน