เซี่ยโหฺว อิง
เซี่ยโหฺว อิง | |
|---|---|
| 夏侯嬰 | |
| ไท่ผู (太僕) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 172 ปีก่อนคริสตกาล | |
| กษัตริย์ | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ เพ่ย์, เจียงซู |
| เสียชีวิต | 172 ปีก่อนคริสตกาล |
| อาชีพ | ข้าราชการ |
| บรรดาศักดิ์หลังตาย | เหวินโหฺว (文侯) |
| บรรดาศักดิ์ |
|
| คำเรียกขาน | เถิงกง (滕公) |
เซี่ยโหฺว อิง (จีน: 夏侯嬰; ตาย 172 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นข้าราชการชาวจีนช่วงต้นราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ดำรงตำแหน่งไท่ผู (太僕; "มหาเสวก") ซึ่งเป็นเจ้ากรมพระอัศวราช
เซี่ยโหฺว อิง เป็นข้าเก่าของหลิว ปัง (劉邦) ผู้สถาปนาราชวงศ์ฮั่น และได้ออกสมรภูมิเคียงบ่าเคียงไหล่หลิว ปัง ในการรบกับเซี่ยง อฺวี่ (項羽) ระหว่างสงครามฉู่–ฮั่น (楚漢戰爭) เมื่อช่วง 206–202 ปีก่อนคริสตกาล
ชีวิต[แก้]
เซี่ยโหฺว อิง เป็นชาวเทศมณฑลเพ่ย์ (沛县) ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเจียงซู (江苏省)
ช่วงต้นชีวิต เซี่ยโหฺว อิง ทำงานที่ศาลาว่าการเทศมณฑลเพ่ย์ ทำหน้าที่ดูแลรถศึกและม้าราชการ สนิทสนมกับหลิว ปัง ครั้งหนึ่ง หลิว ปัง แกล้งเขาจนบาดเจ็บ ซึ่งเป็นความผิดถึงขั้นมีโทษ แต่เขาก็ช่วยปกปิดเสีย จนตนเองถูกโบยและจำคุกแทน
ภายหลัง หลิว ปัง ออกตัวเป็นกบฏต่อต้านราชวงศ์ฉิน (秦朝) เซี่ยโหฺว อิง ก็ช่วยขับรถศึกให้หลิว ปัง และรบเคียงคู่กันในทุกสมรภูมิ จนราชวงศ์ฉินสิ้นแล้ว เซี่ยง อฺวี่ แบ่งแผ่นดินออกเป็นสิบแปดรัฐ (十八國) ให้ขุนศึกทั้งหลายไปปกครอง หลิว ปัง ได้ครองรัฐฮั่น (漢國) โดยย้ายเมืองศูนย์กลางมาที่ฮั่นจง (汉中; ฮกเกี้ยนว่า "ฮันต๋ง") ปัจจุบันอยู่ในมณฑลซื่อชวน (四川省) เซี่ยโหฺว อิง ก็ตามมารับราชการอยู่กับหลิว ปัง ด้วย ต่อมา หลิว ปัง มอบบรรดาศักดิ์ "เจาผิงโหฺว" (昭平侯; "โหฺวแห่งเจาผิง") รวมถึงตำแหน่งไท่ผู ให้แก่เซี่ยโหฺว อิง
เมื่อหลิว ปัง กับเซี่ยง อฺวี่ เกิดแตกหักกันจนกลายเป็นสงครามฉู่–ฮั่น เซี่ยโหฺว อิง ก็เข้าร่วมฝ่ายหลิว ปัง รบกับเซี่ยง อฺวี่ ในการยุทธหลายคราว จนปีที่ 205 ก่อนคริสตกาล หลิว ปัง แพ้เซี่ยง อฺวี่ ที่ยุทธการเผิงเฉิง (彭城之戰) จนต้องถอยหนี ระหว่างที่หนีนั้น หลิว ปัง จงใจละทิ้งบุตรทั้งสองของตนเสียเพื่อให้รถนั่งของตนเบาขึ้น เซี่ยโหฺว อิง ซึ่งขับรถนั้นอยู่ก็ห้ามหลิว ปัง หลายครั้ง จนหลิว ปัง โกรธ ขู่จะฆ่าเซี่ยโหฺว อิง แต่ที่สุดแล้ว ทั้งหมดก็พากันหนีรอดไปได้โดยไม่ทิ้งเด็กไว้
กระทั่งหลิว ปัง พิชิตเซี่ยง อฺวี่ ได้แล้ว หลิว ปัง ก็สถาปนาราชวงศ์ฮั่น และขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิฮั่นเกาจู่ (漢高祖) ในคราวที่ฮั่นเกาจู่เสด็จออกปราบการกระด้างกระเดื่องของเหล่าเจ้าประเทศราช เซี่ยโหฺว อิง ก็โดยเสด็จด้วยเสมอ ครั้งหนึ่งในยุทธการไป๋เติง (白登之戰) ซึ่งฮั่นเกาจู่ทรงรบกับชนพื้นเมืองซฺยงหนู (匈奴) และฮั่นเกาจู่ทรงเพลี่ยงพล้ำ เซี่ยโหฺว อิง ก็พาเสด็จหนีรอดอีกครั้ง
เมื่อฮั่นเกาจู่สิ้นพระชนม์แล้ว หลิว อิ๋ง (劉盈) พระโอรสของฮั่นเกาจู่ สืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิฮั่นฮุ่ย (汉惠) เซี่ยโหฺว อิง ก็ดำรงตำแหน่งไท่ผูในราชสำนักฮั่นต่อไป จนเมื่อเกิดความวุ่นวายจากสกุลลฺหวี่ (呂氏之亂) และสกุลลฺหวี่ (呂) ของพระนางลฺหวี่ (呂后) ถูกปราบสิ้นแล้ว เซี่ยโหฺว อิง และคนอื่น ๆ ก็ช่วยเหลือให้หลิว เหิง (劉恆) พระโอรสอีกพระองค์ของฮั่นเกาจู่ ได้สืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิฮั่นเหวิน (漢文)
เซี่ยโหฺว อิง ยังรับราชการต่อจนถึงแก่กรรมในรัชกาลฮั่นเหวิน เมื่อเซี่ยโหฺว อิง สิ้นชีวิตแล้ว จักรพรรดิฮั่นเหวินประทานบรรดาศักดิ์ "เหวินโหฺว" (文侯) ให้แก่เขา
อ้างอิง[แก้]
- Sima Qian. Records of the Grand Historian, Volume 95.
- Ban Gu et al. Book of Han, Volume 41.