อาลิกซ์แห่งฝรั่งเศส เคาน์เตสแห่งเวอแซ็ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อาลิกซ์
เคานเตสแห่งเวอแซ็ง
เคานเตสคู่สมรสแห่งปงธิเยอ
ประสูติ4 ตุลาคม ค.ศ. 1160
สิ้นพระชนม์ค.ศ. 1220
พระสวามีกีโยมที่ 4 เคานต์แห่งปงธิเยอ
ราชวงศ์กาแป
พระบิดาพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส
พระมารดากอนส์ตันซาแห่งกัสติยา

อาลิกซ์แห่งฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: Alix de France) เคานเตสแห่งเวอแซ็ง (4 ตุลาคม ค.ศ. 1160 – ค.ศ. 1220) เป็นพระธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสกับพระมเหสีคนที่สอง กอนสตันซาแห่งกัสติยา[1]

ประวัติ[แก้]

พื้นฐานครอบครัว[แก้]

อาลิกซ์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 1160 พระนามของพระองค์ถูกสะกดหลากหลายแบบ ทั้งอาลิกซ์, อลิซ, อาแดล, อาเดอแลด และอาเลส์ ทรงเป็นพระธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสกับพระมเหสีคนที่สอง กอนสตันซาแห่งกัสติยา ทรงมีพระเชษฐภคินีสองคนที่เกิดจากการแต่งงานครั้งแรกของพระบิดากับอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน และมีพระเชษฐภคินีร่วมบิดามารดาเดียวกันหนึ่งคน พระมารดาของพระองค์สิ้นพระชนม์ขณะให้กำเนิดพระองค์ หลังจากนั้นเพียงห้าสัปดาห์พระบิดาของพระองค์แต่งงานใหม่กับอาแดลแห่งช็องปาญ ทั้งคู่มีพระโอรสธิดาด้วยกันอีกสองคน หนึ่งในนั้นคือพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส

ชีวิตในอังกฤษ[แก้]

วันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1169 พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 กับพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษบรรลุการทำสนธิสัญญามงต์มิรายล์ หนึ่งในเงื่อนไขของสนธิสัญญาคือการหมั้นหมายของอาลิกซ์กับริชาร์ด พระโอรสของพระเจ้าเฮนรี[2] ทรงมีสินเดิมติดตัวเป็นเคานตีแบร์รีซึ่งตั้งอยู่ระหว่างพรมแดนของตูแรนกับอากีแตน รวมถึงเคานตีอูมาลและเคานตียู พระองค์ถูกส่งตัวไปอังกฤษเพื่ออยู่ในการดูแลของพระเจ้าเฮนรี มาร์เกอริต พระเชษฐภคินีของอาลิกซ์แต่งงานกับเฮนรียุวกษัตริย์ พระโอรสคนโตของพระเจ้าเฮนรีกับอาลีเยนอร์ในเดือนสิงหาคมของปี ค.ศ. 1172


ปี ค.ศ. 1175 พระเจ้าเฮนรีเริ่มหาวิธีทำให้การแต่งงานกับอาลีเยนอร์ถูกประกาศให้เป็นโมฆะ มีข่าวลือว่าพระองค์สนใจจะแต่งงานกับอาลิกซ์เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส เมื่อโรซามุนด์ คลิฟฟอร์ด ภรรยาลับของพระองค์เสียชีวิตในช่วงปี ค.ศ. 1176 ถึง ค.ศ. 1177 มีข่าวลือว่าพระเจ้าเฮนรีเริ่มมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับอาลิกซ์[3] ข่าวลือเรื่องนี้อาจถึงหูพระเจ้าหลุยส์ อาจจะโดยมาร์เกอริต พระเชษฐภคินีของอาลิกซ์ พระเจ้าหลุยส์จึงรีบยื่นคำร้องต่อสมเด็จพระสันตะปาปา ขอให้รีบทำพิธีแต่งงานให้อาลิกซ์กับริชาร์ดโดยเร็วที่สุด หากไม่มีการประกอบพิธีแต่งงาน พระเจ้าหลุยส์ขอให้สมเด็จพระสันตะปาปาลงโทษต้องห้ามแก่พระเจ้าเฮนรีและราชอาณาจักรของพระองค์ ในช่วงเวลาเดียวกันสมเด็จพระสันตะปาปาปฏิเสธคำขอของพระเจ้าเฮนรีที่ต้องการให้แต่งงานกับอาลีเยนอร์แห่งอากีแตนถูกประกาศเป็นโมฆะ และแจ้งว่าพระองค์กำลังส่งผู้แทนไปอังกฤษประกอบพิธีแต่งงานให้อาลิกซ์ มิฉะนั้นพระองค์จะลงโทษต้องห้ามแก่ดินแดนของพระเจ้าเฮนรี[4] แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ยังคงอยู่ด้วยกันและมีข่าวลือว่าอาลิกซ์มีบุตรกับพระองค์[5]

เมื่อพระเจ้าเฮนรีที่ 2 สิ้นพระชนม์ในวันที่ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189 อาลิกซ์อยู่ในการดูแลของอาลีเยนอร์แห่งอากีแตนในสภาพกึ่งถูกกักบริเวณที่วินเชสเตอร์ พระองค์มีพระชนมายุ 29 พรรษาและอยู่ในสถานะที่ไม่มั่นคง อาลีเยนอร์ไม่คิดจะให้พระองค์แต่งงานกับริชาร์ดซึ่งกลายเป็นกษัตริย์คนใหม่ของอังกฤษในชื่อพระเจ้าริชาร์ดที่ 1

เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1190 อาลีเยนอร์ล่องเรือไปนอร์ม็องดีเพื่อสมทบกับพระเจ้าริชาร์ดโดยพาอาลิกซ์ไปด้วย อาลิกซ์ถูกกักตัวไว้ในรูอ็องในสภาพกึ่งนักโทษ พระเจ้าริชาร์ดกับอาลีเยนอร์หาทางสานสัมพันธไมตรีกับราชอาณาจักรนาวาร์เพื่อรักษามณฑลทางใต้ไว้ในช่วงที่พระเจ้าริชาร์ดเดินทางไปทำสงครามครูเสด พระเจ้าซันโชที่ 6 แห่งนาวาร์มีพระธิดาที่อยู่ในวัยพร้อมแต่งงานชื่อว่าเบเรงเกลา เมื่อพระเจ้าริชาร์ดแต่งงานกับเบเรงเกลาโดยไม่ได้ล้มเลิกการหมั้นหมายกับอาลิกซ์ ข่าวลือเรื่องที่อาลิกซ์เป็นภรรยาลับของพระบิดาของพระองค์ยิ่งได้รับการเติมเชื้อไฟ

เดินทางกลับฝรั่งเศส[แก้]

พระเจ้าฟิลิป พระอนุชาของอาลิกซ์ซึ่งเป็นกษัตริย์คนปัจจุบันของฝรั่งเศสเสนอให้อาลิกซ์แต่งงานกับเจ้าชายจอห์น พระอนุชาของพระเจ้าริชาร์ด แต่เรื่องนี้ถูกทันทานโดยอาลีเยนอร์[6] พระเจ้าฟิลิปพยายามจะยึดรูอ็องและปลดปล่อยอาลิกซ์เป็นอิสระ แต่ทำไม่สำเร็จ เดือนสิงหาคมของปี ค.ศ. 1195 ในที่สุดพระเจ้าริชาร์ดก็ยอมรามือให้อาลิกซ์กลับไปหาพระอนุชา พระองค์ถูกจับแต่งงานกับกีโยมที่ 4 แตลวาส์ เคานต์แห่งปงธิเยอในวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1195 ซึ่งทรงแก่กว่าเขา 18 ปี

อาลิกซ์กับกีโยมมีบุตรสาวด้วยกันสองคน คือ

ทั้งคู่มีบุตรชายหนึ่งคนชื่อฌ็องซึ่งเสียชีวิตตั้งแต่แรกเกิด


พระองค์ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุขและสิ้นพระชนม์ราวปี ค.ศ. 1220

อ้างอิง[แก้]

  1. W.L. Warren, King John, (University of California Press, 1978), 26.
  2. Robert of Torigny, Chronicles of the reigns of Stephen, Henry II, and Richard I, ed. Richard Howlett, vol. 4 p. 240; John of Salisbury, Letters (ed. W. J. Millor, H. E. Butler) vol. 2 pp. 648–9.
  3. Gerald of Wales, De instructione principis (p. 91).
  4. Roger of Howden, Annals 1177.
  5. Chronica Monasterii de Melsa I 26 (p. 256).
  6. W.L. Warren, King John, 43.