ข้ามไปเนื้อหา

หลุยส์ที่ 1 ดยุคแห่งออร์เลอ็อง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หลุยส์ที่ 1
หลุยส์แห่งออร์เลอ็องดึงผ้าคลุมออกจากภรรยาลับ โดยยูจีน เดอลาครัวซ์ ค.ศ. 1825–26 ภาพแสดงถึงความหมกมุ่นในโลกีย์ของหลุยส์
ดยุคแห่งออร์ลีอ็อง
ครองราชย์ค.ศ. 1392–1407
ประสูติ13 มีนาคม ค.ศ. 1372
สิ้นพระชนม์23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407 (35 ปี)
ฝังพระศพมหาวิหารแซ็งต์เดอนีส์ ประเทศฝรั่งเศส
พระชายาวาเลนตีนา วิสกอนตี ดัชเชสแห่งออร์เลอ็อง
โอรสหรือธิดาชาร์ลส์ ดยุคแห่งออร์เลอ็อง
ฟิลิป
ฌ็อง
มาร์เกอรีต
ฌ็อง (นอกสมรส)
ราชวงศ์วาลัวส์-ออร์เลอ็อง
พระบิดาพระเจ้าชาร์ลที่ 5 แห่งฝรั่งเศส
พระมารดาฌานแห่งบูร์บง

หลุยส์ที่ 1 ดยุคแห่งออร์เลอ็อง (ฝรั่งเศส: Louis d'Orléans) (13 มีนาคม ค.ศ. 1372 – 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407) เป็นดยุคแห่งออร์ลีอ็องตั้งแต่ปี ค.ศ. 1392 จนสิ้นพระชนม์ พระองค์ยังเป็นดยุคแห่งตูแรน, เคานต์แห่งวาลัวส์, เคานต์แห่งบลัวส์, เคานต์แห่งอ็องกูแลม, เคานต์แห่งเปริกอด์ และเคานต์แห่งซัสว์ซงส์

หลุยส์เป็นพระโอรสคนที่สองของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 5 แห่งฝรั่งเศสกับฌานแห่งบูร์บง และเป็นพระอนุชาของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6

การสืบบัลลังก์ในฮังการี, โปแลนด์ และเนเปิลส์

[แก้]

ปี ค.ศ. 1374 หลุยส์หมั้นหมายกับคาตาลิน ทายาทโดยสันนิษฐานในบัลลังก์ฮังการี หลุยส์กับคาตาลินถูกคาดหวังว่าจะได้ครองราชย์ทั้งในฮังการีและโปแลนด์ เนื่องจากพระเจ้าลายอซที่ 1 แห่งฮังการี พระบิดาของคาตาลินไม่มีพระโอรส พระบิดาของคาตาลินยังมีแผนจะยกสิทธิ์ในราชบัลลังก์เนเปิลส์และเคานตีพรอว็องส์ซึ่งขณะนั้นอยู่ในการครอบครองของโจวานนา ลูกพี่ลูกน้องที่ป่วยกระเสาะกระแสะและไม่มีลูก[1] ให้ทั้งคู่ ทว่าการสิ้นพระชนม์ของคาตาลินในปี ค.ศ. 1378 ทำให้ข้อตกลงแต่งงานสิ้นสุดลง ปี ค.ศ. 1384 เอลิซาเบธแห่งบอสเนียเริ่มการเจรจาตกลงกับพระบิดาของหลุยส์เรื่องความเป็นไปได้ที่จะให้หลุยส์แต่งงานกับแมรี พระธิดาของพระองค์ ทั้งที่แมรีหมั้นหมายอยู่แล้วกับซิกิสมุนด์แห่งลักเซมเบิร์ก เคลเมนต์ที่ 7 ผู้อ้างตนเป็นสมเด็จพระสันตะปาปาได้ประกาศให้การหมั้นหมายของซิกิสมุนด์กับแมรีเป็นโมฆะ การแต่งงานผ่านตัวแทนระหว่างหลุยส์กับแมรีเกิดขึ้นในเดือนเมษายน ค.ศ. 1385[2] ทว่าขุนนางฮังการีที่ยึดมั่นในสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 6 ไม่ยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ สี่เดือนหลังการแต่งงานผ่านตัวแทน ซิกิสมุนด์บุกฮังการีและแต่งงานกับแมรี ทำลายโอกาสในการครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งฮังการีของหลุยส์[3]

สงครามร้อยปี

[แก้]

หลุยส์มีบทบาทสำคัญทางการเมืองในช่วงสงครามร้อยปี เมื่อความเสียสติของพระเจ้าชาร์ลส์ผู้สติไม่ดี พระเชษฐาของพระองค์เพิ่มมากขึ้น พระองค์แย่งชิงการเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินและการเป็นผู้พิทักษ์ของพระราชโอรสธิดากับฌ็องผู้ไม่กลัวใคร ดยุคแห่งบูร์กอญ ทั้งสองเป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผยและเป็นต้นเหตุของความไม่สงบทางการเมืองที่สร้างปัญหาให้กับฝรั่งเศส ในตอนแรกหลุยส์ได้เปรียบจากการเป็นพระอนุชาเหนือฌ็องที่เป็นลูกพี่ลูกน้องลำดับที่หนึ่งของกษัตริย์ แต่ชื่อเสียงเรื่องความเป็นเสือผู้หญิงกับข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์ชู้สาวกับอิซาบูแห่งบาวาเรีย พระราชินีคู่สมรส ทำให้พระองค์ไม่เป็นที่นิยมอย่างมาก หลายปีต่อมา พระโอรสธิดาของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6 ถูกลักพาตัว ทั้งสองฝ่ายพาตัวกลัวมาได้ ดยุคแห่งบูร์กอญหาทางจนได้รับแต่งตั้งเป็นผู้พิทักษ์ของหลุยส์ซึ่งเป็นโดแฟ็ง และได้เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแห่งฝรั่งเศส

การฆาตกรรม

[แก้]
การลอบสังหารหลุยส์บนถนนในปารีส

วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407 ดยุคที่ขัดแย้งกันทำพิธีแลกเปลี่ยนคำสัตย์ปฏิญาณว่าจะคืนดีกันต่อหน้าราชสำนักฝรั่งเศส ทว่าสามวันต่อมาหลุยส์ถูกลอบสังหารอย่างโหดเหี้ยนบนถนนในเมืองปารีสตามคำสั่งของฌ็องผู้ไม่กลัวใคร ดยุคแห่งบูร์กอญ หลุยส์ถูกแทงขณะกำลังขึ้นม้าโดยอาชญากรสวมหน้ากากสิบห้าคนนำโดยราอูเลต์ ด็องกีทงวีล ข้ารับใช้ของดยุคแห่งบูร์กอญ[4] ผู้ติดตามได้รับบาดเจ็บสาหัส

ฌ็องได้รับการสนับสนุนจากประชาชนของปารีส เขายอมรับว่าเป็นคนสังหารต่อหน้าสาธารณชน แทนที่จะปฏิเสธ ฌ็องกลับให้ฌ็อง เปอติต์แห่งโซร์โบน นักวิชาการกล่าวบรรยายถึงการสังหารทรราชย์ของตน

การฆาตกรรมหลุยส์จุดชนวนความขัดแย้งอันนองเลือดและสงครามกลางเมืองระหว่างบูร์กอญกับเชื้อพระวงศ์ฝรั่งเศสที่แบ่งแยกฝรั่งเศสเป็นเวลาเจ็ดสิบปีและสิ้นสุดลงด้วยการเสียชีวิตของชาร์ลผู้อาจหาญ ดยุคแห่งบูร์กอญในปี ค.ศ. 1477

การแต่งงานและทายาท

[แก้]
วาเลนตินา วิสกอนติ ดัชเชสแห่งออร์เลอ็อง

ปี ค.ศ. 1389 หลุยส์แต่งงานกับวาเลนตินา วิสกอนติ[5] บุตรสาวของจาน กาเลอัซโซ ดยุคแห่งมิลาน ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันแปดคน คือ

  • บุตรชาย (เกิดและเสียชีวิตในวันที่ 25 มีนาคม ค.ศ. 1390)
  • หลุยส์ (26 พฤษภาคม ค.ศ. 1391 – กันยายน ค.ศ. 1395)
  • ฌ็อง (กันยายน ค.ศ. 1393 – 31 ตุลาคม ค.ศ. 1393)
  • ชาร์ลส์ ดยุคแห่งออร์ลีอ็อง (24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1394 – 4 มกราคม ค.ศ. 1465)[5] บิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 แห่งฝรั่งเศส
  • ฟิลิป (21/24 กรกฎาคม ค.ศ. 1396 – 1 กันยายน ค.ศ. 1420)[5]
  • ฌ็อง (24 มิถุนายน ค.ศ. 1399 – 30 เมษายน ค.ศ. 1467)[5]
  • มารี (เสียชีวิตหลังคลอด)
  • มาร์เกอรีต (4 ธันวาคม ค.ศ. 1406 – 24 เมษายน ค.ศ. 1466)

หลุยส์มีบุตรชายนอกสมรสหนึ่งคนกับมาริเย็ต ด็องกิเยน[6] ภรรยาลับ คือ

  • ฌ็องแห่งดูนัวส์ (ค.ศ. 1402–1468) บรรพบุรุษของดยุคแห่งลงกีวีล[6]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Engel, Pal; Ayton, Andrew; Pálosfalvi, Tamás (1999). The Realm of St. Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526. Vol. 19. Penn State Press, p. 169.
  2. Warnicke, Retha M. (2000). The Marrying of Anne of Cleves: Royal Protocol in Early Modern England. Cambridge University Press, p. 106.
  3. Parsons, John Carmi (1997). Medieval Queenship. Palgrave Macmillan.
  4. Theis, Laurent (1992). Histoire du Moyen Âge Français. Perrin, p. 326-327.
  5. 5.0 5.1 5.2 5.3 Adams, Tracy (2010). The Life and Afterlife of Isabeau of Bavaria. Johns Hopkins University Press, p. 255.
  6. 6.0 6.1 Potter, David (1995). A History of France, 1460-1560: The Emergence of a Nation State. St. Martin's Press, p. 373.