วัดหัวสำโรง (จังหวัดฉะเชิงเทรา)
| วัดหัวสำโรง | |
|---|---|
 | |
| ที่ตั้ง | ตำบลหัวสำโรง อำเภอแปลงยาว จังหวัดฉะเชิงเทรา |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | มหานิกาย |
| เจ้าอาวาส | พระครูปลัดสุทิน (พระแบ) ปณฺณภาโร |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา | |
วัดหัวสำโรง เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลหัวสำโรง อำเภอแปลงยาว จังหวัดฉะเชิงเทรา มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ 20 ไร่ 2 งาน 35 ตารางงวา ปัจจุบัน อาจารย์ พระสุทิน (พระแบ) ปณฺณภาโร เป็นเจ้าอาวาสวัด
วัดหัวสำโรงประกาศการตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2470 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2471[1] จากการสำรวจสันนิษฐานว่า บริเวณวัดหัวสำโรงเป็นชุมชนที่มีอายุอยู่ในสมัยรัตนโกสินทร์ อาจเป็นชุมชนที่เป็นทางผ่านไปยังพานทอง พนัสนิคม และพนมสารคาม เป็นเส้นทางเดินเลียบชายทุ่งมาแต่สมัยโบราณ วัดและศาลาการเปรียญ ซึ่งประชาชนร่วมกันสร้าง ส่วนใหญ่เป็นเงินของ นายต่วน นางสอน ได้มีใจศรัทธาสร้างศาลาการเปรียญหลังแรก เมื่อ พ.ศ. 2467 ต่อมา ตาต่วน ศักดิ์ประศาสน์ นางสอน โสมเมา ถวายที่ดินให้วัดอีกจำนวนหนึ่งด้วย และโรงเรียนหลังเก่า อาจารย์จุ้ย ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัด ได้ร่วมกับประชาชนทั่วไป รวมทั้งยายบุญมี ตาต่วน ศักดิ์ประศาสน์ นางสอน โสมเมา ได้สร้างโรงเรียนหลังแรกซึ่งเป็นอาคารชั้นเดียวทรงสูง เสารอย สามารถโยกเคลื่อนย้ายได้
อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่ อุโบสถมีกำแพงล้อมรอบ ตัวกำแพงทำเป็นรูปลิงแบกเรียงรายตลอดแนวทั้ง 4 ด้าน หน้าบันมีลวดลายไทยลงรักปิดทอง หลังคามีคันทวยรองรับประดับกระจกสี บานประตูหน้าต่างเป็นไม้สลักลายต่าง ๆ คือบานประตูสลักเป็นภาพยักษ์และเทวดายืนคู่กัน หน้าต่างเป็นรูปเทพนม พระประธานในอุโบสถเป็นศิลปะรัตนโกสินทร์ และมีศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ ศาลาอเนกประสงค์ เป็นต้น[2]
รายนามเจ้าอาวาส[แก้]
- หลวงตา ปลั่ง ร.ศ. 1496
- หลวงตา รุ่ง (ไม่ทรายฉายา)
- หลวงตา นวน (ไม่ทราบฉายา)
- อาจารย์ สง (ไม่ทราบฉายา)
- อาจารย์ จุ้ย เขมังกะโล
- อาจารย์ ริน ปัญญาโณ
- อาจารย์ ทอง (หรือตอง) (ไม่ทราบฉายา)
- พระครูธำรงพัฒนกิจ (เผื่อน)
- พระครูปลัดสุทิน (พระแบ) ปณฺณภาโร
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "วัดหัวสำโรง". สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
- ↑ "วัดหัวสำโรง". แหล่งศิลปกรรมอันควรอนุรักษ์ - สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม.