วัดสำโรงกนุง
| วัดสำโรงกนุง | |
|---|---|
វត្តសំរោងក្នុង | |
| ศาสนา | |
| ศาสนา | ศาสนาพุทธ |
| ที่ตั้ง | |
| ที่ตั้ง | เมืองพระตะบอง |
| ประเทศ | กัมพูชา |
  ตำแหน่งที่ตั้งในประเทศกัมพูชา | |
| พิกัดภูมิศาสตร์ | 13°7′40″N 103°13′9″E / 13.12778°N 103.21917°E |
| สถาปัตยกรรม | |
| เสร็จสมบูรณ์ | พ.ศ. 2243 |
วัดสำโรงกนุง (เขมร: វត្តសំរោងក្នុង) หรือ วัดสำโรงใน เป็นวัดที่เมืองพระตะบอง ประเทศกัมพูชา สร้างเมื่อ พ.ศ. 2243 สมัยเจ้าพระยาอภัยภูเบศร (แบน) เจ้าเมืองคนแรกเคยมาทำพิธีบวงสรวงเวลาเกิดเหตุการณ์สำคัญและเคยสร้างวิหารไม้ไว้
วิหารของวัดสร้างเมื่อ พ.ศ. 2433 โดยพระยาอภัยภูเบศร (นอง) หน้าบันไม้แกะสลักทำแบบมุขประเจิด เจดีย์ทรงเครื่องแบบไทยทางซ้ายและขวาด้านหน้าอุโบสถ องค์เรือนธาตุประดับซุ้มทิศ ย่อมุมละเอียด (ย่อมุมไม้ยี่สิบสี่) สัดส่วนเจดีย์เหมือนสถาปัตยกรรมไทยสมัยอยุธยาตอนปลาย อุโบสถสร้างขึ้นโดยเจ้าพระยาอภัยภูเบศรทดแทนหลังเดิมที่สร้างจากไม้[1] เจดีย์บรรจุอัฐิของคนตระกูลอภัยภูเบศร 11 โกศ[2] นอกจากนั้นยังพบตราพานแว่นฟ้าเดี่ยวบรรจุสมุดใบข่อยบนประตูด้านหลังของวัด บ้างสันนิษฐานว่าเป็นพานรัฐธรรมนูญของไทย เนื่องจากไม่มีรัศมีเปล่งออก มีความเป็นไปได้ว่าเป็นศิลปะคณะราษฎรที่ได้ขยายอิทธิพลเข้าสู่พระตะบองมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2483[3]
ในสมัยเขมรแดง วัดสำโรงกนุงได้ถูกยึด ได้ใช้พื้นที่วัดเป็นที่คัดแยกแรงงาน เป็นเรือนจำและทุ่งสังหาร ในวัดมีหลุมศพมากมาย มีผู้คนตายไปนับร้อยนับพันคน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "แกะรอยไทย ในพระตะบอง". โพสต์ทูเดย์. 10 มกราคม 2558.
- ↑ "พระตะบอง เสียมเรียบ ศรีโสภณ "รอยสยาม" และ "สามจังหวัด"กัมพูชา". สารคดี.
- ↑ "ตามรอยศิลปะคณะราษฎรในพระตะบอง". สยามานุสสติ.