วัดชีเชียง
| วัดชีเชียง | |
|---|---|
 | |
| ที่ตั้ง | ตำบลประตูชัย อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา |
| ประเภท | วัดร้าง |
 สถานีย่อยพระพุทธศาสนา | |
วัดชีเชียง โบราณสถานประเภทวัดร้างซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของ วิหารพระมงคลบพิตร ที่ ตำบลประตูชัย อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
ประวัติ
[แก้]ใน พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์ ได้ระบุถึงการก่อสร้างวัดชีเชียงในรัชสมัยของ สมเด็จพระชัยราชาธิราช เมื่อปี พ.ศ. 2081 ไว้ว่า [1]
ศักราช 900 จอศก (พ.ศ. 2081) แรกให้พูนดิน ณ วัดชีเชียงในเดือน 6 นั้นแรกสถาปนาพระพุทธเจ้าแลพระเจดีย์
จากนั้นในช่วงปี พ.ศ. 2181–2182 สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ได้โปรดเกล้าฯ ให้รื้อวัดชีเชียงตามที่ เยเรเมียส ฟาน ฟลีต หรือ วันวลิต ได้ระบุไว้ว่า [2]
ทรงให้รื้อวัด (พระชีเชียง) จนถึงฐานและทรงย้ายรูปหล่อทองแดงซึ่งประดิษฐาน อยู่ ณ ที่นั้นออกไปไกลหลายวา เพื่อว่าจะสร้างวัดใหม่ ณ ที่ประดิษฐานรูปหล่อทองแดง
เป็นไปได้ว่ารูปหล่อทองแดงที่ ฟาน ฟลีต กล่าวถึงคือ พระมงคลบพิตร ซึ่งสมเด็จพระเจ้าปราสาททองได้ย้ายมาประดิษฐานในที่ปัจจุบัน [3]
สิ่งก่อสร้างภายในวัด
[แก้]- ซากวิหารแกลบ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ. 2547. พิมพ์ครั้งที่ 19. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช หน้า 31
- ↑ 2548. รวมบันทึกประวัติศาสตร์อยุธยาของฟาน ฟลีต (วัน วลิต). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร หน้า 247
- ↑ พระศรีสรรเพชญน่าจะมีพระพักตร์อย่างไร (ดี) ?