ยาห์ยา ข่าน

ยาห์ยา ข่าน
ประธานาธิบดีปากีสถาน คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง 25 มีนาคม ค.ศ. 1969 – 20 ธันวาคม ค.ศ. 1971
ก่อนหน้า	โมฮัมหมัด อัยยุบข่าน
ถัดไป	ซัลฟิการ์ อาลี บุตโต
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของปากีสถาน
ดำรงตำแหน่ง 18 มิถุนายน ค.ศ. 1966 – 20 ธันวาคม ค.ศ. 1971
รอง	พลโท Abdul Hamid Khan
ก่อนหน้า	พลเอก Muhammad Musa
ถัดไป	พลโท Gul Hassan
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1917(1917-02-04) แคว้นปัญจาบ บริติชราช (ปัจจุบันคือปากีสถาน)
เสียชีวิต	10 สิงหาคม ค.ศ. 1980(1980-08-10) (63 ปี) ราวัลปินดี แคว้นปัญจาบ ปากีสถาน
ที่ไว้ศพ	เปศวาร์
เชื้อชาติ	ชาวปากีสถาน
การศึกษา	Colonel Brown Cambridge School, Dehradun
บำนาญ	Nishan-e-Pakistan (ถูกริบคืน) Hilal-e-Pakistan (ถูกริบคืน) Order of Pahlavi
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัด	British Indian Army (จนถึง พ.ศ. 2490) กองทัพบกปากีสถาน
ประจำการ	พ.ศ. 2481–2514
ยศ	พลเอก
หน่วย	กองพันที่ 4, กรมบาลุจที่ 10 (S/No. PA–98)
บังคับบัญชา	C-in-C, Pakistan Army กองพลทหารราบที่ 7 เปศวาร์ กองพลทหารราบที่ 15 ซิอัลโกต กองพลน้อยอิสระที่ 105
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่ 2 ฉากเมดิเตอร์เรเนียน สงครามอินเดีย–ปากีสถาน พ.ศ. 2508 ยุทธการที่จวิณฑา สงครามปลดปล่อยบังกลาเทศ สงครามอินเดีย–ปากีสถาน พ.ศ. 2514
บำเหน็จ	Hilal-e-Jurat (ถูกริบคืน)

อากาห์ มูฮัมหมัด ยาห์ยา ข่าน (อูรดู: آغا محمد یحیٰی خان; 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2460 – 10 สิงหาคม พ.ศ. 2523) เป็นนายพลชาวปากีสถานซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดคนที่ 5 ของปากีสถาน เขาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 3 ของปากีสถานตั้งแต่วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2512 จนถึงวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2514 ในสมัยที่ข่านปกครอง เขาสั่งให้เริ่มปฏิบัติการปราบปรามชาตินิยมเบงกอลซึ่งก่อให้เกิดสงครามปลดปล่อยบังกลาเทศ เขามีส่วนเกี่ยวข้องในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในบังกลาเทศซึ่งส่งผลให้มีชาวเบงกอลเสียชีวิต 300,000–3,000,000 คน

ต่อมาเมื่อปากีสถานพ่ายแพ้ในสงครามบังกลาเทศ ข่านจึงลาออกจากตำแหน่งประธานาธบดีในวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2514 โดยมอบอำนาจให้กับซัลฟิการ์ อาลี บุตโต เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีแทน