มัทธิว 1

มัทธิว 1 (อังกฤษ: Matthew 1) เป็นบทแรกของพระวรสารนักบุญมัทธิวในภาคพันธสัญญาใหม่ของคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ ประกอบด้วยเนื้อความสองส่วน ส่วนแรกเป็นลำดับพงศ์ของพระเยซูตั้งแต่อับราฮัมจนถึงโยเซฟที่เป็นพระบิดาตามกฎหมายของพระเยซูและเป็นสามีของมารีย์ที่เป็นพระมารดาของพระเยซู ส่วนที่สองเริ่มด้วยที่วรรค 18 เล่าเรื่องเกี่ยวกับการประสูติของพระเยซู

ต้นฉบับ[แก้]

ข้อความต้นฉบับเขียนด้วยภาษากรีกคอยนี บทนี้แบ่งออกเป็น 25 วรรค

พยานต้นฉบับ[แก้]

ต้นฉบับบางส่วนในยุคต้นที่มีเนื้อหาของบทนี้ได้แก่::

ในภาษากรีกคอยนี

Codex Vaticanus (~325–350; complete)
Codex Sinaiticus (~330–360; complete)
Codex Washingtonianus (~400)
Codex Bezae (~400; extant verses 21–34)
Codex Ephraemi Rescriptus (~450; extant verses 3-34)

ในภาษาซีรีแอก

Curetonian Gospels (ศตวรรษที่ 2/5)^[1]
Syriac Sinaiticus (ศตวรรษที่ 4/5)^[2]
Peshitta (ศตวรรษที่ 5)^[3]

ลำดับพงศ์[แก้]

ลำดับพงศ์ของพระเยซูในพระวรสารมัทธิวได้รับการวาดในรูปต้นไม้ของเจสซี แสดงการสืบเชื้อสายของพระเยซูจากเจสซีบิดาของกษัตริย์ดาวิด

มัทธิว 1:1-17[แก้]

การประสูติของพระเยซู[แก้]

พระวรสารมัทธิวบทที่ 1 และส่วนหนึ่งของบทที่ 2ใน Geneva Bible (ศตวรรษที่ 16)

มัทธิว 1:18-25[แก้]

ต้นฉบับเต็ม[แก้]

ในพระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน บทนี้มีความว่า

1 หนังสือลำดับพงศ์ของพระเยซูคริสต์ ผู้เป็นเชื้อสายของดาวิด ผู้สืบตระกูลมาจากอับราฮัม
2 อับราฮัมมีบุตรชื่ออิสอัค อิสอัคมีบุตรชื่อยาโคบ ยาโคบมีบุตรชื่อยูดาห์และพี่น้องของเขา
3 ยูดาห์มีบุตรชื่อเปเรศกับเศราห์ซึ่งเกิดจากนางทามาร์ เปเรศมีบุตรชื่อเฮสโรน เฮสโรนมีบุตรชื่อราม
4 รามมีบุตรชื่ออัมมีนาดับ อัมมีนาดับมีบุตรชื่อนาโชน นาโชนมีบุตรชื่อสัลโมน
5 สัลโมนมีบุตรชื่อโบอาสซึ่งเกิดจากนางราหับ โบอาสมีบุตรชื่อโอเบดซึ่งเกิดจากนางรูธ โอเบดมีบุตรชื่อเจสซี
6 เจสซีมีบุตรชื่อดาวิดผู้เป็นกษัตริย์ ดาวิดมีบุตรชื่อซาโลมอนเกิดจากนางซึ่งแต่ก่อนเป็นภรรยาของอุรียาห์
7 ซาโลมอนมีบุตรชื่อเรโหโบอัม เรโหโบอัมมีบุตรชื่ออาบียาห์ อาบียาห์มีบุตรชื่ออาสา
8 อาสามีบุตรชื่อเยโฮชาฟัท เยโฮชาฟัทมีบุตรชื่อโยรัม โยรัมมีบุตรชื่ออุสซียาห์
9 อุสซียาห์มีบุตรชื่อโยธาม โยธามมีบุตรชื่ออาหัส อาหัสมีบุตรชื่อเฮเซคียาห์
10 เฮเซคียาห์มีบุตรชื่อมนัสเสห์ มนัสเสห์มีบุตรชื่ออาโมน อาโมนมีบุตรชื่อโยสิยาห์
11 โยสิยาห์มีบุตรชื่อเยโคนิยาห์และพี่น้องของเขา เกิดเมื่อคราวต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยที่กรุงบาบิโลน
12 หลังจากถูกกวาดไปที่กรุงบาบิโลนแล้ว เยโคนิยาห์ก็มีบุตรชื่อเชอัลทิเอล เชอัลทิเอลมีบุตรชื่อเศรุบบาเบล
13 เศรุบบาเบลมีบุตรชื่ออาบียุด อาบียุดมีบุตรชื่อเอลียาคิม เอลียาคิมมีบุตรชื่ออาซอร์
14 อาซอร์มีบุตรชื่อศาโดก ศาโดกมีบุตรชื่ออาคิม อาคิมมีบุตรชื่อเอลีอูด
15 เอลีอูดมีบุตรชื่อเอเลอาซาร์ เอเลอาซาร์มีบุตรชื่อมัทธาน มัทธานมีบุตรชื่อยาโคบ
16 ยาโคบมีบุตรชื่อโยเซฟผู้เป็นสามีของนางมารีย์ พระเยซูที่เรียกว่าพระคริสต์ก็ประสูติมาจากนางมารีย์นี้
17 ดังนั้นตั้งแต่อับราฮัมลงมาจนถึงดาวิดมีสิบสี่ชั่วคน และนับตั้งแต่ดาวิดลงมา จนถึงคราวถูกกวาดไปเป็นเชลยที่กรุงบาบิโลนมีสิบสี่ชั่วคน และนับตั้งแต่คราวถูกกวาดไปเป็นเชลยที่กรุงบาบิโลน จนถึงพระคริสต์มีสิบสี่ชั่วคน
18 เรื่องการประสูติของพระเยซูคริสต์เป็นดังนี้ คือมารีย์ผู้เป็นมารดาของพระเยซูนั้น เดิมโยเซฟได้สู่ขอหมั้นกันไว้แล้ว ก่อนที่จะได้อยู่กินด้วยกันก็ปรากฏว่า มารีย์มีครรภ์แล้วด้วยเดชพระวิญญาณบริสุทธิ์
19 แต่โยเซฟคู่หมั้นของเธอเป็นคนชอบธรรม ไม่ต้องการจะแพร่งพรายความเป็นไปของเธอ ต้องการจะถอนหมั้นเสียลับๆ
20 เมื่อโยเซฟยังคิดเรื่องนี้อยู่ ก็มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาปรากฏแก่โยเซฟในความฝันว่า “โยเซฟบุตรดาวิด อย่ากลัวที่จะรับมารีย์มาเป็นภรรยาของท่านเลย เพราะว่าผู้ซึ่งปฏิสนธิในครรภ์ของเธอเป็นโดยเดชพระวิญญาณบริสุทธิ์
21 เธอจะให้พระกำเนิดบุตรชาย แล้วจงเรียกนามท่านว่า เยซู เพราะว่าท่านจะทรงช่วยชนชาติของท่านให้รอดจากบาปของพวกเขา”
22 ทั้งนี้เกิดขึ้นเพื่อจะให้สำเร็จตามพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งตรัสผ่านทางผู้เผยพระวจนะว่า
23 นี่แน่ะ หญิงพรหมจารีคนหนึ่งจะตั้งครรภ์ และคลอดบุตรชายคนหนึ่ง และเขาจะเรียกนามของท่านว่าอิมมานูเอล” (แปลว่า พระเจ้าสถิตกับเรา)
24 เมื่อโยเซฟตื่นขึ้นก็ทำตามคำซึ่งทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าสั่งนั้น คือได้รับมารีย์มาเป็นภรรยา
25 แต่ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับเธอจนกว่าให้พระกำเนิดบุตรชายแล้ว และโยเซฟเรียกนามของบุตรนั้นว่าเยซู

อ้างอิง[แก้]

↑ Cureton, W. (1858)Remains of a Very Ancient Recension of the Four Gospels in Syriac, Hitherto Unknown in Europe, London.
↑ Bruce M. Metzger (1977), III. The Old Syriac Version, in Bruce M. Metzger (ed.), The Early Versions of the New Testament (Clarendon Press; Oxford), pp. 36–48.
↑ Bruce M. Metzger, The Early Versions of the New Testament: Their Origin, Transmission and Limitations (Oxford University Press 1977), p. 50.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

Albright, W.F. and C.S. Mann. "Matthew." The Anchor Bible Series. New York: Doubleday & Company, 1971.
Brown, Raymond E. The Birth of the Messiah: A Commentary on the Infancy Narratives in Matthew and Luke. London: G. Chapman, 1977.
Hill, David. The Gospel of Matthew. Grand Rapids: Eerdmans, 1981
Jones, Alexander. The Gospel According to St. Matthew. London: Geoffrey Chapman, 1965.
Keener, Craig S. (1999). A commentary on the Gospel of Matthew. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-3821-6.
McLaughlin, Ra. "The Adoption of Jesus: On Matthew 1:1-25". Reformed Perspectives Magazine, vol. 7, no. 35. 2005.
Schweizer, Eduard. The Good News According to Matthew. Atlanta: John Knox Press, 1975

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

มัทธิว 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน
English Translation with Parallel Latin Vulgate เก็บถาวร 2020-08-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Online Bible at GospelHall.org (ESV, KJV, Darby, American Standard Version, Bible in Basic English)
Multiple bible versions at Bible Gateway (NKJV, NIV, NRSV etc.)

ก่อนหน้า พันธสัญญาเดิม มาลาคี 4	บทของคัมภีร์ไบเบิล พระวรสารนักบุญมัทธิว	ถัดไป มัทธิว 2

[1] Cureton, W. (1858)Remains of a Very Ancient Recension of the Four Gospels in Syriac, Hitherto Unknown in Europe, London.

[2] Bruce M. Metzger (1977), III. The Old Syriac Version, in Bruce M. Metzger (ed.), The Early Versions of the New Testament (Clarendon Press; Oxford), pp. 36–48.

[Metzger-3] Bruce M. Metzger, The Early Versions of the New Testament: Their Origin, Transmission and Limitations (Oxford University Press 1977), p. 50.

[1]

[2]

[3]