ภาษาอาหรับบาห์เรน
| ภาษาอาหรับบาห์เรน | |
|---|---|
| العربية البحرانية | |
 | |
| ประเทศที่มีการพูด | บาห์เรน, โอมาน, อัลเกาะฏีฟ, อัลอะห์ซาอ์ |
| จำนวนผู้พูด | 730,000 (2001–2013)[1] |
| ตระกูลภาษา | |
| ภาษาถิ่น | Bahrani |
| ระบบการเขียน | ชุดตัวอักษรอาหรับ, Arabic chat alphabet |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | abv |
ภาษาอาหรับบาห์เรน (Bahrani Arabic หรือ Baharna Arabic) เป็นสำเนียงของภาษาอาหรับที่ชาวบาห์เรนใช้พูดในบริเวณอาระเบียตะวันออกถึงโอมาน[2] ในประเทศบาห์เรน ภาษาย่อยนี้มักมีผู้พูดในหมู่บ้านชีอะฮ์และพื้นที่มานามาบางส่วน ส่วนในซาอุดีอาระเบียมักมีผู้พูดในเขตผู้ว่าการอัลเกาะฏีฟ
ภาษาอาหรับบาห์เรนได้รับอิทธิพลอย่างมากจากภาษาแอราเมอิกโบราณ, ภาษาซีรีแอก และภาษาแอกแคด[3][4] ลักษณะทางภาษาศาสตร์เชิงสังคมวิทยาที่น่าสนใจของภาษานี้อยู่ที่การมีสำเนียงถึงสองสำเนียงหลัก: อาหรับบาห์เรนและซุนนี[5] ชาวบาห์เรนที่นับถือซุนนี้พูดภาษานี้คล้ายกับสำเนียงในเมืองที่กาตาร์.
ภาษาเปอร์เซียเป็นภาษาต่างชาติที่มีอิทธิพลทางภาษาศาสตร์ในภาษาย่อยบาห์เรนทั้งหมดมากที่สุด[6] ความแตกต่างระหว่างภาษาอาหรับบาห์เรนและสำเนียงใกล้เคียง เกิดจากความแตกต่างทางประวัติศาสตร์ ส่วนใหญ่ของผู้พูดสำเนียงอื่นๆ ในบริเวณนี้เป็นผู้อพยพเข้ามาซึ่งมักจะเป็นชาวเบดูอินเผ่านัจญ์ดี ผู้คนเหล่านี้ปัจจุบันพูดภาษาอาหรับอ่าวที่ต่างจากภาษาอาหรับนัจญ์ดีและภาษาอาหรับของชาวเบดูอินและใกล้เคียงกับภาษาอาหรับบาห์เรนมากกว่า ในบาห์เรน ความแตกต่างหลักระหว่างผู้พูดภาษาอาหรับบาห์เรนและสำเนียงอื่นๆอยู่ที่รูปแบบของไวยากรณ์ และการเน้นหนัก ภาษาอาหรับบาห์เรนมีคำยืมจากภาษาอื่น ๆ จากภาษาฮินดี (เช่น bānka, sōmān ) หรือภาษาอังกฤษ (เช่น lētar, wīl, tēm) รวมทั้งภาษาเปอร์เซียด้วย ซึ่งเป็นผลจากการติดต่อค้าขายกับเปอร์เซียในอดีต
ลักษณะเฉพาะ
[แก้]ภาษาอาหรับบาห์เรนมีความแตกต่างจากภาษาอาหรับมาตรฐานที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ เช่น q เป็น g (qamar vs gamar 'พระจันทร์'), k เป็น ch ในบางตำแหน่ง (kalb vs chalb 'หมา'). J เป็น y ในบางหมู่บ้าน (jiħħe vs yiħħe 'แตงโม') เสียงท้าย –ah เป็น –e ในบางตำแหน่ง เปลี่ยนเสียง th และ dh เป็น f และ d ไวยากรณ์ของภาษาอาหรับบาห์เรนใกล้เคียงกับภาษาอาหรับอ่าว
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Arabic, Baharna Spoken". Ethnologue (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-08-08.
- ↑ "Arabic, Baharna Spoken". Ethnologue. สืบค้นเมื่อ 2013-07-29.
- ↑ Jastrow, Otto (2002). Non-Arabic Semitic elements in the Arabic dialects of eastern Arabia. Clive Holes. pp. 270–279. ISBN 9783447044912.
- ↑ Holes, Clive (2001). Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. Clive Holes. pp. XXIX–XXX. ISBN 9004107630.
- ↑ Bassiouney, Reem (2009). "5". Arabic Sociolinguistics. Edinburgh: Edinburgh University Press. pp. 105–107.
- ↑ Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. Clive Holes. 2001. Page XXX. ISBN 90-04-10763-0
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Mahdi Abdalla Al-Tajir. 1983. Language and Linguistic Origins in Bahrain: The Bahrani Dialect of Arabic. ISBN 0-7103-0024-7
- Clive Holes. 1983. "Bahraini Dialects: Sectarian Differences and the Sedentary/Nomadic Split," Zeitschrift für arabische Linguistik 10:7-38.
- Clive Holes. 1987. Language Variation and Change in a Modernising Arab State: The Case of Bahrain. ISBN 0-7103-0244-4
- Clive Holes. 2001. Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. ISBN 90-04-10763-0
- Clive Holes, "Dialect and National Identity. The Cultural Politics of Self-Representation in Bahraini Musalsalat", in Paul Dresch and James Piscatori (eds), Monarchies and Nations: Globalisation and Identity in the Arab states of the Gulf, London: I.B. Tauris, 2005, p. 60.
