ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซิตตเว"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 24: | บรรทัด 24: | ||
| population_as_of = 2557 |
| population_as_of = 2557 |
||
| population_footnotes = |
| population_footnotes = |
||
| population_blank1 = [[ยะไข่]], [[ชาวพม่า|พม่า]], [[Kamein|Kaman]], [[Barua (Bangladesh)|Maramagyi]], [[ชาวฮินดู|ฮินดู]], [[โรฮีนจา]], [[ |
| population_blank1 = [[ยะไข่]], [[ชาวพม่า|พม่า]], [[Kamein|Kaman]], [[Barua (Bangladesh)|Maramagyi]], [[ชาวฮินดู|ฮินดู]], [[โรฮีนจา]], [[ชาวเบงกอล|เบงกอล]] และอื่น ๆ |
||
| population_blank1_title = ชาติพันธุ์ |
| population_blank1_title = ชาติพันธุ์ |
||
| population_blank2 = [[พุทธ]], [[อิสลาม]] |
| population_blank2 = [[พุทธ]], [[อิสลาม]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 18:40, 7 สิงหาคม 2562
ซิตเว | |
|---|---|
 ถนนหลักสายหนึ่งในซิตเว | |
  ซิตเว ที่ตั้งเมืองซิตเวในประเทศพม่า | |
| พิกัด: 20°09′00″N 92°54′00″E / 20.15000°N 92.90000°E | |
| ประเทศ |  พม่า |
| รัฐ |  รัฐยะไข่ |
| จังหวัด | ซิตเว |
| อำเภอ | ซิตเว |
| ประชากร (2557) | 147,899 คน คน |
| • ชาติพันธุ์ | ยะไข่, พม่า, Kaman, Maramagyi, ฮินดู, โรฮีนจา, เบงกอล และอื่น ๆ |
| • ศาสนา | พุทธ, อิสลาม |
| เขตเวลา | UTC+6.30 (เวลามาตรฐานพม่า) |
| รหัสพื้นที่ | 42, 43[1] |
ซิตเว[2] (พม่า: စစ်တွေ) เป็นเมืองท่าและเมืองหลักของรัฐยะไข่ ประเทศพม่า ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของประเทศ บนเกาะกลางชะวากทะเลของปากแม่น้ำกะล่าดาน มะยู และเล่-มโหย่ โดยแม่น้ำเหล่านี้ไหลลงสู่อ่าวเบงกอลซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมือง ซิตเวมีประชากร 147,899 คน (พ.ศ. 2557)[3] เป็นศูนย์กลางการบริหารของจังหวัดซิตเวและอำเภอซิตเว
กลุ่มชาติพันธุ์ใหญ่ที่สุดคือชาวยะไข่ รองลงมาคือชาวพม่าซึ่งย้ายมาจากส่วนอื่นของประเทศ ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท ฮินดู และนับถือผีสางตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีชาวโรฮีนจาซึ่งในอดีตเคยตั้งชุมชนมุสลิมในเมืองเรียกว่า "อองมีนกะลา" แต่ได้ถูกวางเพลิงและชาวมุสลิมได้ถูกขับไล่ออกไปในเหตุการณ์จลาจลเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 ทำให้ชาวโรฮีนจาต้องหนีไปอาศัยอยู่ในค่ายผู้อพยพในพื้นที่ใกล้เคียง[4] และไม่ได้มีการบันทึกจำนวนประชากรที่แน่นอน แต่คาดการณ์ว่ามีราว 140,000 คน[5] เนื่องจากรัฐบาลพม่าไม่อนุญาตให้ลงทะเบียนชาวโรฮีนจาในสำมะโนประชากรและปฏิเสธที่จะเรียกชนกลุ่มนี้ด้วยชื่อใด ๆ
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ "National Telephone Area Codes". Myanmar Yellow Pages.
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาพม่า (เมียนมา) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561. หน้า 25.
- ↑ Central Census Committee, Myanmar. Main cities. geohive.com. (เข้าถึงเมื่อ: 9 พฤศจิกายน 2559).
- ↑ "Unforgiving history". The Economist. 3 พฤศจิกายน 2552.
- ↑ Fuller, Thomas (12 June 2015). "Myanmar to Bar Rohingya From Fleeing, but Won't Address Their Plight". New York Times. สืบค้นเมื่อ 12 June 2015.
แหล่งข้อมูลอื่น
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |