หิมะภาค

ภาพมุมสูงของหิมะภาค จาก UN Environment Programme Global Outlook for Ice and Snow.

ภาพความละเอียดสูง ออกแบบเพื่อคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แสดงให้เห็นถึงขอบเขตของหิมะภาคบนโลก บนพื้นทวีป พื้นดินที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียสเป็นเวลานานจะแสดงให้เห็นด้วยสีชมพูเข้ม แต่พื้นดินที่เคยมีอุณหภูมิต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียสเป็นเวลานานและมีแนวโน้มว่าจะมีอุณหภูมิสูงขึ้นจะแสดงด้วยดีชมพูอ่อน ส่วนในบริเวณที่มีสีเทาจะแสดงถึงพื้นที่ซึ่งมีหิมะตกอย่างน้อยหนึ่งวันในช่วงปีพ.ศ. 2543 ถึงปีพ.ศ. 2555 เส้นสีเขียวอ่อนบริเวณทางตอนใต้ของทวีปแสดงถึงขอบเขตที่มีหิมะมากที่สุด ส่วนเส้นสีดำบริเวณทวีปอเมริกาเหนือ, ทวีปยุโรป และทวีปเอเชีย แสดงให้เห็นถึงขอบเขตที่มีหิมะร้อยละ ธารน้ำแข็งแสดงให้เห็นในรูปจุดสีทองเล็ก ๆ ในบริเวณเขตภูเขา และบริเวณละติจูดที่อยู่เหนือและใต้มาก ๆ ส่วนในบริเวณมหาสมุทร แผ่นน้ำแข็งจะแสดงให้เห็นบริเวณรอบทวีปแอนตาร์กติกาพร้อมกับทะเลที่เป็นน้ำแข็งบริเวณโดยรอบ ทะเลที่เป็นน้ำแข็งแสดงให้เห็นบริเวณขั้วโลกเหนือด้วย โดยทั้งสองขั้วโลก ขอบเขตของทะเลที่มีน้ำแข็งเฉลี่ยในรอบสามสิบปีได้แสดงไว้ด้วยเส้นสีเหลือง และผืนน้ำแข็งบนกรีนแลนด์กับทวีปแอนตาร์กติกาสามารถเห็นได้ชัดในรูปใบนี้

หิมะภาค เป็นส่วนหนึ่งของผิวโลกซึ่งประกอบด้วยน้ำในรูปของแข็ง รวมถึงทะเลที่เป็นน้ำแข็ง, ทะเลสาบน้ำแข็ง, แม่น้ำที่เป็นน้ำแข็ง, ธารน้ำแข็ง, แผ่นน้ำแข็ง, และพื้นดินซึ่งเยือกแข็ง พื้นที่ส่วนใหญ่ของหิมะภาคมักจะซ้อนอยู่บนพื้นที่ของอุทกภาค หิมะภาคนั้นเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกหลายประการ โดยมักมีอิทธิพลต่อเมฆ, ปริมาณหยาดน้ำฟ้า, อุทกวิทยา และการไหลเวียนของอากาศและกระแสน้ำ

โครงสร้าง

น้ำที่ผ่านจุดเยือกแข็งมาแล้วมักจะพบบนพื้นผิวโลกในรูปของหิมะ, น้ำแข็งในทะเลสาบและแม่น้ำ, น้ำแข็งในทะเล, ธารน้ำแข็ง โดยพื้นที่ที่มีน้ำแข็งปกคลุมและย้ำแข็งในแหล่งน้ำจืดนั้นมักจะขึ้นตรงกับฤดูกาล หากอุณหภูมิสูงขึ้น หิมะหรือน้ำแข็งเหล่านี้ก็อาจละลายได้ น้ำแข็งในธารน้ำแข็งบางแห่งอาจคงสภาพได้นานถึงหนึ่งแสนปีหรือมากกว่านั้น และน้ำแข็งทางตะวันออกของทวีปแอนตาร์กติกาอาจมีอายุถึงหนึ่งล้านปี

ปริมาณน้ำแข็งที่มากที่สุดในโลกอยู่ที่แอนตาร์กติกา โดยเฉพาะบริเวณตะวันออกของทวีป ส่วนบริเวณที่มีน้ำแข็งหรือหิมะปกคลุมที่กว้างที่สุดในโลกนั้นอยู่บริเวณซีกโลกเหนือ โดยหิมะภาคจะกินพื้นที่ถึงร้อยละ 23 ของซีกโลกเหนือในเดือนมกราคม

มีปัจจัยทางกายภาพที่สำคัญหลายประการที่ทำให้การแลกเปลี่ยนพลังงานระหว่างพื้นผิวโลกกับชั้นบรรยากาศเบาบางลง ปัจจัยที่สำคัญก็คือการที่หิมะภาคสามารถสะท้อนความร้อนได้, สามารถถ่ายเทความร้อนได้ และสามารถเปลี่ยนสถานะได้ (ความร้อนแฝงจำเพาะ) ปัจจัยทางกายภาพเหล่านี้รวมถึงความขรุขระของผิวหิมะภาคนั้นมีส่วนอย่างมากในการที่มนุษย์สามารถสังเกตและศึกษาหิมะและน้ำแข็งจากอวกาศได้ ตัวอย่างเช่นความขรุขระของหิมะภาคเป็นตัวการสำคัญในการสะท้อนกลับของเรดาร์