พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ลุยเซียนา
 | |
 สวนและด้านหน้าอาคารซึ่งหันหน้าไปทางทะเลบริเวณอ่าวเออเรซุนด์ | |
 | |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1958 |
|---|---|
| ที่ตั้ง | ฮุมเลเบก, เดนมาร์ก |
| พิกัดภูมิศาสตร์ | 55°58′10″N 12°32′35″E / 55.96944°N 12.54306°E |
| ประเภท | พิพิธภัณฑ์ศิลปะ |
| จำนวนผู้เยี่ยมชม | 613.000 (ค.ศ. 2022)[1] |
| ผู้อำนวยการ | พอล อีเรค ชอยเนอร์ (Poul Erik Tøjner) |
| ขนส่งมวลชน | สถานีรถไฟฮุมเลเบก |
| เว็บไซต์ | www.louisiana.dk |
พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ลุยเซียนา (อังกฤษ: Louisiana Museum of Modern Art; เดนมาร์ก: Louisiana Museum for Moderne Kunst) คือพิพิธภัณฑ์ที่ตั้งอยู่บนชายฝั่งอ่าวเออเรซุนด์ ในเมืองฮุมเลเบก ประเทศเดนมาร์ก ห่างจากโคเปนเฮเกนไปทางเหนือประมาณ 35 กิโลเมตร (22 ไมล์) เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่มีผู้เยี่ยมชมมากที่สุดในเดนมาร์ก[2] และมีชุดสะสมงานศิลปะสมัยใหม่และศิลปะร่วมสมัยนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองจนถึงปัจจุบันที่จัดแสดงถาวรมากมาย นอกจากนี้ยังมีการจัดนิทรรศการพิเศษที่หลากหลาย พิพิธภัณฑ์ยังได้รับการยอมรับว่าเป็นส่วนสำคัญของสถาปัตยกรรมเดนมาร์กสมัยใหม่ และมีชื่อเสียงจากการสังเคราะห์งานศิลปะ งานสถาปัตยกรรม และงานภูมิสถาปัตย์ ดังที่เคยจัดแสดงผลงานศิลปะจัดวางชื่อ Riverbed ที่จัดแสดงใน ค.ศ. 2014–2015 พิพิธภัณฑ์ยังจัดแสดงนิทรรศการผลงานของศิลปินลัทธิประทับใจและศิลปินลัทธิสำแดงพลังอารมณ์ผู้ยิ่งใหญ่ในบางโอกาส เช่นผลงานของโกลด มอแน ซึ่งเป็นจุดสนใจของนิทรรศการหลักของปี 1994
พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ถูกรวมอยู่ในหนังสือ 1000 Places to See Before You Die ของแพทริเซีย ชูลทซ์ (Patricia Schultz) และอยู่ในอันดับที่ 85 ในรายชื่อพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่มีผู้เยี่ยมชมมากที่สุดในโลก (ค.ศ. 2011)
ที่ตั้ง[แก้]
พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ตั้งอยู่ริมชายฝั่งช่องแคบเออเรซุนด์ (Øresund) ในภูมิภาคนอร์ดเชลลันด์ (Nordsjælland) ห่างจากใจกลางนครโคเปนเฮเกนไปทางเหนือประมาณ 30 กิโลเมตร (19 ไมล์) และห่างจากเมืองเฮลซิงเงอร์ (Helsingør) ไปทางใต้ 10 กิโลเมตร (6 ไมล์) โดยใช้เวลาเดินเท้าจากสถานีรถไฟในฮุมเลเบกไปยังพิพิธภัณฑ์ประมาณ 10–15 นาที
ประวัติ[แก้]
ชื่อของพิพิธภัณฑ์ได้มาจากเจ้าของสถานที่คนแรกคืออเล็กซานเดอร์ พุน (Alexander Brun) ซึ่งตั้งชื่อคฤหาสน์ตามชื่อภรรยาทั้งสามของเขา ซึ่งทุกคนมีชื่อว่าลุยส์[3] ต่อมาพิพิธภัณฑ์ถูกสร้างขึ้นใน ค.ศ. 1958 โดยคนุด ดับเบิลวี. เจนเซน (Knud W. Jensen) เจ้าของสถานที่ในขณะนั้น เขาได้ติดต่อกับสถาปนิก วิลเฮล์ม โวเลิต (Vilhelm Wohlert) และยอร์เกน โบ (Jørgen Bo) ซึ่งใช้เวลาสองสามเดือนในการเดินสำรวจรอบ ๆ พื้นที่ก่อนที่จะตัดสินใจออกแบบสิ่งก่อสร้างใหม่ให้เข้ากับภูมิทัศน์ได้ดีที่สุด ส่งผลให้พิพิธภัณฑ์รุ่นแรกประกอบด้วยอาคาร 3 หลังที่เชื่อมต่อกันด้วยทางเดินกรุกระจก นับตั้งแต่นั้นมาก็ได้มีการขยายอาคารหลายครั้งจนกระทั่งเป็นรูปทรงกลมแบบในปัจจุบันใน ค.ศ. 1991[4]
ปลายเดือนพฤศจิกายน 2012 พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ลุยเซียนาได้ออกอากาศ Louisiana Channel ซึ่งเป็นช่องโทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง (web-TV) ที่มีส่วนช่วยในการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ให้เป็นเวทีทางวัฒนธรรม
ในปี 2013 แผนกดนตรีของพิพิธภัณฑ์ได้เปิดตัว Louisiana Music ซึ่งเป็นหน้าเว็บสำหรับวีดิทัศน์เกี่ยวกับดนตรีที่ผลิตโดยพิพิธภัณฑ์ โดยความร่วมมือกับนักดนตรีชื่อดังระดับโลก
สิ่งสะสม[แก้]
.jpg)
ศิลปะสมัยใหม่[แก้]
พิพิธภัณฑ์มีภาพวาด ประติมากรรม และวีดิทัศน์ศิลปะสมัยใหม่ที่หลากหลายตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงปัจจุบัน รวมถึงผลงานของศิลปินเช่น รอย ลิกเทนสไตน์, แอนดี วอร์ฮอล, อันเซล์ม คีเฟอร์, อัลแบร์โต จาโคเมตติ, ปาโบล ปิกาโซ, อีฟว์ แกล็ง, โรเบิร์ต เราส์เชนเบิร์ก, เดวิด ฮอกนีย์ และแอสเกอร์ ยอร์น วีดิทัศน์มักจัดอยู่ในห้องซึ่งผู้ชมรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของฉากที่กำลังนำเสนอ มีสวนประติมากรรมบริเวณริมทะเลระหว่างปีกทั้งสองข้างของพิพิธภัณฑ์ ซึ่งแสดงผลงานของศิลปินอย่าง เฮนรี มัวร์, อเล็กซานเดอร์ คาลเดอร์ และฌอง อาป
ชุดสะสมของ เวสเซล บากเก[แก้]
พิพิธภัณฑ์เคยจัดแสดงชุดสะสมผลงานศิลปะยุคก่อนโคลัมเบีย ซึ่งประกอบด้วยสิ่งของมากกว่า 400 ชิ้น โดยได้รับการบริจาคจากมูลนิธิศิลปะนีลส์ เวสเซล บากเก (Niels Wessel Bagges Kunstfond) ใน ค.ศ. 2001 เป็นมรดกชุดสะสมส่วนบุคคลของ นีลส์ เวสเซล บากเก (Niels Wessel Bagge) ผู้เป็นนักเต้น นักออกแบบท่าเต้น และนักสะสมงานศิลปะชาวเดนมาร์กซึ่งอาศัยในแคลิฟอร์เนีย โดยเขาเสียชีวิตลงในปี 1990
นิทรรศการ[แก้]
พิพิธภัณฑ์ลุยเซียนาจัดแสดงนิทรรศการชั่วคราว รวมถึงศิลปะการจัดวาง เช่น ผลงาน Riverbed ของศิลปินชาวเดนมาร์ก-ไอซ์แลนด์ ซึ่งสร้างขึ้นสำหรับพิพิธภัณฑ์โดยเฉพาะและจัดแสดงตั้งแต่เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2014 ถึงมกราคม ค.ศ. 2015[5] งานแบ่งออกเป็นสามส่วนซึ่งมีแก่นเรื่องเกี่ยวกับศิลปะ สถาปัตยกรรม และธรรมชาติ โดยมีการสร้างพื้นก้นแม่น้ำที่เป็นหินซึ่งครอบคลุมปีกด้านใต้ทั้งหมดของพิพิธภัณฑ์[5]
โถงแสดงดนตรี[แก้]
ห้องประชุมสำหรับแสดงคอนเสิร์ตสร้างขึ้นในปี 1976 โดยเชื่อมต่อกับปีกอาคารหลักด้านตะวันตกซึ่งสร้างขึ้นในปี 1966 และ 1971 ประสิทธิภาพของห้องที่มีต่อเสียงทำให้เหมาะสำหรับดนตรีเชมเบอร์เป็นพิเศษ แต่ยังใช้สำหรับดนตรีแนวอื่นและกิจกรรมอื่น ๆ เช่น การอภิปราย การบรรยาย และการประชุมสัมมนา อีกด้วย เก้าอี้ได้รับการออกแบบโดยพอล เคียร์โฮล์ม (Poul Kjærholm) และผนังด้านหลังตกแต่งด้วยภาพวาดที่สร้างขึ้นสำหรับสถานที่นี้โดยแซม ฟรานซิส (Sam Francis)[6]
ในปี 2007 เริ่มมีโครงการผลิตภาพยนตร์คอนเสิร์ตและภาพยนตร์เพลงสั้นที่กำกับโดยสเตฟ็อง โอเบ (Stéphan Aubé) ภาพยนตร์ทั้งหมดมีให้บริการฟรีบนเว็บไซต์ Louisiana Music
สวนประติมากรรม[แก้]
บริเวณรอบ ๆ พิพิธภัณฑ์มีสวนประติมากรรมที่มีภูมิทัศน์สวยงาม ประกอบด้วยที่ราบและพื้นดินที่ลาดไปทางอ่าวเออเรซุนด์ ซึ่งถูกปกคลุมด้วยต้นไม้โบราณขนาดใหญ่และทิวทัศน์อันกว้างไกลของทะเล
ภายในประกอบด้วยผลงานของศิลปินเช่น ฌอง อาป, มัคส์ แอ็นสท์, มัคส์ บิล, อเล็กซานเดอร์ คาลเดอร์, อองรี โลรันส์, ลูอีซ บูร์ฌัว, ฌูอัน มิโร และเฮนรี มัวร์ ประติมากรรมต่าง ๆ ถูกจัดวางเพื่อให้สามารถเข้าชมได้จากภายในลานประติมากรรม หรือจากรอบ ๆ สวน ก่อให้เกิดการผสมผสานกับสนามหญ้า ต้นไม้ และทะเล[2] นอกจากนี้ยังมีตัวอย่างงานศิลปะเฉพาะสถานที่โดยศิลปินเช่น เอนโซ กุกกี, ดานี คาราวาน และจอร์จ ทราคัส[7]
เทศกาลวรรณกรรมลุยเซียนา[แก้]
เทศกาลวรรณกรรมลุยเซียนาเป็นเทศกาลประจำปีที่จัดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ลุยเซียนา เทศกาลนี้เปิดตัวใน ค.ศ. 2010 โดยในแต่ละปีจะมีนักเขียนประมาณสี่สิบคนจากทั่วโลกเข้าร่วม โดยมีกิจกรรมบนเวทีรอบ ๆ พิพิธภัณฑ์และในสวนประติมากรรม ซึ่งดึงดูดผู้ชมได้มากกว่า 15,000 คนในแต่ละปี
ผู้อำนวยการ[แก้]
- 1958–1993: คนุด ดับเบิลวี. เจนเซน (Knud W. Jensen)[8]
- 1995–: ลาร์ส นิตต์เว (Lars Nittve)
- 1998–: สไตน์กริม เลาร์เซน (Steingrim Laursen)
- 2000–: พอล อีเรค ชอยเนอร์ (Poul Erik Tøjner)
พันธมิตรและผู้สนับสนุน[แก้]
พันธมิตร[แก้]
บริษัทออกแบบฟริตซ์ ฮานเซน (Republic of Fritz Hansen) เป็นหุ้นส่วนองค์กรหลักของพิพิธภัณฑ์ลุยเซียนาจนถึงปี 2024[9]
ผู้สนับสนุน[แก้]
สมาคมเรลเดเนีย (Realdania) สนับสนุนนิทรรศการผลงานสถาปัตยกรรมของพิพิธภัณฑ์มาตั้งแต่ปี 2006 มูลนิธินือคาร์ลสแบร์ก (Ny Carlsbergfondet) ได้สนับสนุนโครงการจัดหาทรัพยากรของพิพิธภัณฑ์ลุยเซียนามาโดยตลอด[9]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Louisianas besøgstal nærmer sig rekordåret inden corona". Berlingske (ภาษาเดนมาร์ก). Ritzau. 4 มกราคม 2023.
- ↑ 2.0 2.1 "Louisiana". Cofman.com. AOK. สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2009.
- ↑ "The Louisiana History". Louisiana. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2020.
- ↑ "Louisiana". Journal (ภาษาเดนมาร์ก). Post Danmark Frimærker. No. 3/08. pp. 2–5. พฤษภาคม 2008.
- ↑ 5.0 5.1 "Riverbed". Louisiana Museum of Modern Art. 2014. สืบค้นเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2019.
- ↑ "Arkitekturen" (ภาษาเดนมาร์ก). AOK. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2011.
- ↑ "Samlingens udvikling" (ภาษาเดนมาร์ก). Louisiana. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มกราคม 2009. สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2009.
- ↑ "Knud W. Jensen". Gyldendal Den Store Danske (ภาษาเดนมาร์ก). สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2015.
- ↑ 9.0 9.1 "Louisiana partners and sponsors". Louisiana. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2022.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
