พระสนมเอกชูเชิ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พระสนมเอกเฟิ่งเจียว)
พระสนมเอกชูเชิ่น
สมเด็จพระมเหสี
ประสูติค.ศ.1859
สิ้นพระชนม์ค.ศ.1904
(พระชนมายุประมาณ 44-45 พรรษา)
พระราชสวามีสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ
ราชวงศ์ชิง

'ชูเชิ่น' (ค.ศ.1859 -ค.ศ.1904) (จีน: 淑慎皇贵妃 อังกฤษ: Imperial Noble Consort Shushen)เป็นพระสนม ในจักรพรรดิถงจื้อ เนื่องจากพระนางซูสีไทเฮาต้องการสร้างฐานอำนาจในเครือพระราชวงศ์ของพระนางให้ยิ่งใหญ่ พระนางมาจากสกุล"ฟู่ฉา" ซึ่งเป็นตระกูลของพระมารดาของ พระนางซูสีไทเฮา

พระประวัติ[แก้]

ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2415 หลังจากนางอาหลู่เท่อได้ถูกเลือกให้เป็นพระมเหสีโดยสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพระพันปีทั้งสองคือพระนางซูสีอันไทเฮาและพระนางซูสีไทเฮาเรื่องการเลือกพระมเหสีโดยพระนางซูอันไทเฮาทรงสนับสนุนนพระนางอาหลู่เท่อเพราะเห็นว่านางเป็นคนมีความสามารถ อัธยาศัยดีแต่พระนางซูสีไทเฮาสนับสนุนนางเฟิ่งเจียว แต่พระสนมเฟิ่งเจียว แสดงกิริยาไม่สุภาพต่อหน้าพระพักตร์จักรพรรดิ ทำให้พระองค์ทรงเลือกพระนางอาหลู่เท่อ พระนางซูสีไทเฮาได้โต้แย้งและว่านางควรมีความเฉลียวฉลาดมากกว่านี้ พระอัยกาทางฝ่ายมารดาของพระนางอาหลู่เท่อ (พระอนุชาของอดีตจักรพรรดิเต้ากวง) ทรงเป็นปริปักษ์กับพระนางซูสีในอดีต อย่างไรก็ตามจักรพรรดิถงจื้อทรงเลือกพระนางนางอาหลู่เท่อซึ่งทำให้พระนางซูสีไม่พอใจอย่างยิ่ง แต่ก็จำใจรับพระนางฟูจาเป็นพระชายา และได้กลายเป็นพระสนมเอกโดยทันทีหลังพระราชพิธีอภิเษกสมรส

พระนางซูสีไทเฮาทรงอยากให้จักรพรรดิถงจื้อแบ่งเวลาอยู่กับพระสนมฟูจาบ้าง แต่จักรพรรดิถงจื้อนั้นไม่ทรงชอบพระสนมฟูจามาก ๆ จึงทำให้พระนางนั้นพยายามเข้าหาจักรพรรดิแต่ก็ไม่เป็นผลจึงทำให้พระนางนั้นหมดความอดทน จึงทำให้พระนาไม่สนพระทัยในจักรพรรรดิถงจื้อ พระจักรพรรดิโปรดสมเด็จพระมเหสีเจี้ยซุน พระอัครมเหสีมากกว่า

พระอิสริยยศที่ได้รับการสถาปนา[แก้]

  • Consort Hui 慧妃 (1872-1874)
  • Imperial Noble Consort Hui 慧皇貴妃 (1874-1874)
  • Imperial Noble Consort Dunyi 敦宜皇貴妃 (1874-1894)
  • Imperial Noble Consort Dunyi Rongqing 敦宜榮慶皇貴妃 (1894-1904)

เชิงอรรถ[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]