ข้ามไปเนื้อหา

ฝ่ายค้านซีเรีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ฝ่ายค้านซีเรีย (อาหรับ: المعارضة السورية al-Muʕaraḍah as-Sūrīyah) เป็นคำรวม ๆ สำหรับเอนทิตีการเมืองอันมีแนวร่วมแห่งชาติซีเรีย (Syrian National Coalition) และกลุ่มซีเรียต่อต้านรัฐบาลเป็นตัวแทน โดยมีการควบคุมดินแดนบางส่วนและเป็นรัฐบาลซีเรียทางเลือก โดยอ้างว่าแทนสาธารณรัฐอาหรับซีเรียอย่างชอบธรรม ฝ่ายค้านซีเรียวิวัฒนานับแต่เริ่มสงครามกลางเมืองซีเรีย ตั้งแต่กลุ่มที่เรียกร้องให้เปลี่ยนรัฐบาลในซีเรียและผู้ที่คัดค้านรัฐบาลบะอัธ ก่อนหน้าสงครามกลางเมือง คำว่า "ฝ่ายค้าน" ใช้เรียกตัวแสดงทางการเมืองตามประเพณี ตัวอย่างเช่น คณะกรรมการประสานงานแห่งชาติเพื่อการเปลี่ยนแปลงประชาธิปไตย (National Coordination Committee for Democratic Change) กล่าวคือ กลุ่มและปัจเจกชนที่มีประวัติขัดแย้งกับรัฐซีเรีย

ระยะการก่อการกำเริบซีเรีย ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2554 ถึงต้นเดือนสิงหาคม 2554 มีลักษณะการต่อสู้ปราศจากความรุนแรงในหมู่ผู้เข้าร่วมการก่อการกำเริบเหมือนกัน ฉะนั้น ความขัดแย้งจึงยังไม่มีลักษณะเป็น "สงครามกลางเมือง" จนเริ่มมีการจัดระเบียบการต่อสู้ด้วยอาวุธในฝ่ายต่อต้านรัฐบาล ซึ่งเกิดเริ่มตั้งแต่วันที่ 29 กรกฎาคม 2554 ทำให้ความขัดแย้งนี้เข้ากับนิยามการเมืองระหว่างประเทศของสงครามกลางเมือง

กลุ่มค้านในซีเรียเปลี่ยนทิศทางในปลายปี 2554 ระหว่างสงครามกลางเมืองซีเรีย เมื่อกลุ่มรวมกันตั้งสภาแห่งชาติซีเรีย (SNC)[1] ซึ่งได้รับการสนับสนุนและรับรองระหว่างประเทศอย่างสำคัญเป็นคู่เจรจา สภาแห่งชาติซีเรียได้รับการรับรองหรือสนับสนุนบ้างโดยรัฐสมาชิกสหประชาติอย่างน้อย 17 รัฐ โดยมีสามรัฐ (ฝรั่งเศส สหราชอาณาจักรและสหรัฐ) เป็นสมาชิกถาวรของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ[2][3][4][5][6][7] สภาแห่งชาติซีเรียถือว่าได้รับอิทธิพลจากภราดรภาพมุสลิม (Muslim Brotherhood) และมีสมาชิกของกลุ่มนี้จำนวนมาก แนวร่วมอิสลาม (Islamic Front) ทหารอาสาสมัครซุนนีอิสลามต่อต้านรัฐบาลสำคัญระหว่างสงครามซีเรีย เข้ากับสภาแห่งชาติซีเรีย

กลุ่มรวมฝ่ายค้านที่ใหญ่กว่า คือ แนวร่วมกำลังปฏิวัติและฝ่ายค้านซีเรียแห่งชาติ (National Coalition for Syrian Revolutionary and Opposition Forces) ตั้งเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555 สภาความร่วมมืออ่าวรับรองว่าเป็น "ผู้แทนโดยชอบของชาวซีเรีย" และสันนิบาตอาหรับรับรองว่าเป็น "ผู้แทนความปรารถนาของชาวซีเรีย"[8] แนวร่วมแห่งชาติซีเรียต่อมาได้นั่งแทนซีเรียในสันนิบาตอาหรับ ส่วนผู้แทนของบะอัธซีเรียถูกระงับ สภาแห่งชาติซีเรีย ซึ่งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของแนวร่วมแห่งชาติซีเรีย ถอนตัวเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2557 เพื่อประท้วงการตัดสินใจของแนวร่วมในการเข้าประชุมการเจรจาเจนีวา[9] กลุ่มฝ่ายค้านจัดการเจรจาปรองดองในอัสตานา ประเทศคาซัคสถาน ในเดือนตุลาคม 2558[10]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "The main components of the Syrian opposition". London: BBC Arabic. 2012-02-24. สืบค้นเมื่อ 2013-09-01.
  2. thejournal.ie (27 February 2012). "EU ministers recognise Syrian National Council as legitimate representatives". สืบค้นเมื่อ 29 February 2012.
  3. Andrew Rettman (24 October 2011). "France recognises Syrian council, proposes military intervention". EUObserwer. สืบค้นเมื่อ 2011-11-24.
  4. "Clinton to Syrian opposition: Ousting al-Assad is only first step in transition". CNN. December 6, 2011.
  5. "UK Recognizes Syrian Opposition". International Business Times. 24 February 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-02-29.
  6. "Libya NTC says recognises Syrian National Council". Khaleej Times. 11 October 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-11. สืบค้นเมื่อ 10 October 2011.
  7. "Libya to arm syrian rebels". The Sydney Morning Herald. Sydney Morning Herald. November 27, 2011. สืบค้นเมื่อ 8 August 2013.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  8. "Syria's newly-formed opposition coalition draws mixed reaction". Xinhua. 13 November 2012. สืบค้นเมื่อ 25 January 2013.
  9. "Main bloc quits Syrian National Coalition over Geneva". The Times of Israel. 21 January 2014. สืบค้นเมื่อ 20 January 2014.
  10. "Syrian opposition sign joint document in Kazakhstan's Astana". Tengri News.