ผู้ใช้:Zambo/เลมีเซราบล์

Les Misérables
Portrait of "Cosette" by Emile Bayard, from the original edition of Les Misérables (1862)
ผู้ประพันธ์	Victor Hugo
ประเทศ	France
ภาษา	French
ประเภท	Novel
สำนักพิมพ์	A. Lacroix, Verboeckhoven & Ce.
วันที่พิมพ์	1862

เลมีเซราบล์ (ฝรั่งเศส: Les Misérables) เป็นนิยายประพันธ์ใน ค.ศ. 1862 (พ.ศ. 2404) โดยวิกตอร์ อูโก นักประพันธ์ชาวฝรั่งเศส

It follows the lives and interactions of several French characters over a twenty-year period in the early 19th century, starting in the year of Napoleon's final defeat. The novel focuses on the struggles of ex-convict Jean Valjean, as he seeks to redeem himself. It examines the nature of good, evil, and the law, and expounds upon the history of France, architecture of Paris, politics, moral philosophy, antimonarchism, justice, religion, and the types and nature of romantic and familial love. The story is historical fiction because it contains factual, historic events, including the Paris Uprising of 1832 (often mistaken for the much earlier French Revolution).

Les Misérables is known to many through its numerous stage and screen adaptations, such as stage musical of the same name, sometimes abbreviated "Les Mis" or "Les Miz" (เสียงอ่านภาษาอังกฤษ: /leɪ ˈmɪz/).

รูปแบบ

Les Misérables contains many plots, but the thread that binds them together is the story of the ex-convict, Jean Valjean (known by his prison number, 24601), who becomes a force for good in the world, but cannot escape his dark past. The novel is divided into five volumes, each volume divided into books, and subdivided into chapters. Each chapter is relatively short, usually no longer than a few pages. Nevertheless, the book as a whole is quite lengthy by usual standards, well exceeding 1,200 pages in unabridged editions. Within the borders of the novel's story, Hugo fills many pages with his thoughts on religion, politics, and society, including his three lengthy digressions, one being a discussion on enclosed religious orders, another being on argot, and most famously, his epic retelling of the Battle of Waterloo.

เรื่องย่อ

The story starts in 1815, in Toulon. The peasant Jean Valjean has just been released from imprisonment in the Bagne of Toulon after nineteen years: five for stealing bread for his starving sister and her family, and fourteen more for numerous escape attempts. Upon being released, he is required to carry a yellow passport that marks him as a convict, despite having already paid his debt to society by serving his time in jail. Rejected by innkeepers, who do not want to take in a convict, Valjean sleeps on the street. This makes him even more angry and bitter. However, the benevolent Bishop Myriel, the Bishop of Digne, takes him in and gives him shelter. In the middle of the night, he steals the bishop’s silverware and runs. He is caught, but the bishop rescues him by claiming that the silverware was a gift and at that point gives him his two silver candlesticks as well, chastising him to the police for leaving in such a rush that he forgot these most valuable pieces. The bishop then "reminds" him of the promise, which Jean has no recollection of making, to use the silver to make an honest man of himself. As Valjean broods over these words, he steals a child's silver coin purely out of habit. He chases the boy away but soon after, he realizes what he has done, and decides to follow the bishop's advice. He searches the city for the child whose money he accidentally stole. At the same time, his theft is reported to the authorities, who now look for him as a repeat offender. If Valjean is caught, he will be forced to spend the rest of his life in prison, so he hides from the police.

Six years later, Valjean, having assumed the pseudonym Monsieur Madeleine to avoid capture, has become a wealthy factory owner and is appointed mayor of his adopted town of Montreuil-sur-Mer. While walking down the street one day, he sees a man named Fauchelevent pinned down under his cart, caught by the wheels. When no one volunteers to lift the cart, he decides to rescue Fauchelevent himself. He crawls underneath the cart and manages to lift it, freeing him. The town's police inspector Javert, who was an adjutant guard at the Bagne of Toulon during Valjean's imprisonment, becomes suspicious of the mayor after witnessing his heroics. He knows the ex-convict Jean Valjean is also capable of such strength.

Sometime later, Valjean meets Fantine. Five years earlier, she had left her young daughter Cosette at Montfermeil to live with the Thénardiers, a corrupt innkeeper and his selfish, cruel wife. Fantine is unaware that they abuse her daughter and use her as forced labor for their inn, and continues to try to pay their growing, extortionate demands for her upkeep. She is later fired from her job at his factory due to the discovery of her illegitimate daughter and had been forced to resort to prostitution to pay for her daughter's board and expenses. Fantine is also slowly dying from an unnamed disease, (probably tuberculosis). While roaming the streets, a dandy named Bamatabois harasses Fantine and puts snow down her back. She retaliates by attacking him. Javert sees this and arrests Fantine. She begs to be let go so she can provide for her daughter, but nonetheless Javert sentences her to six months in prison. Valjean then intervenes and orders Javert to release her. Javert strongly refuses but Valjean still persists and orders him dismissed. Valjean, seeing in Fantine similarities to his former life of hardship and pain, promises her that he will bring Cosette to her. He takes her to a hospital.

Later, Javert comes to see Valjean again. Javert admits he had accused him of being Jean Valjean to the Parisian authorities after Fantine was freed. His suspicion is erased when another man has been identified as the real Jean Valjean after being arrested and having noticeable similarities. His trial is set the next day. At first, Valjean is torn whether to reveal himself, but decides to do so to save the innocent man. He goes to the trial and reveals his true identity. He then returns to Montreuil-sur-Mer to see Fantine. Suddenly, Valjean and Fantine see Javert. After grabbing Valjean, Javert reveals Valjean’s true identity to Fantine. Shocked, and with the severity of her illness, she falls back in her bed and dies. Valjean goes to Fantine, speaks to her in an inaudible whisper and kisses her hand. He then leaves with Javert. Valjean is sent to jail. During his incarceration, he fakes his death and escapes.

Valjean arrives at Montfermeil and finds Cosette fetching water in the woods alone. After taking a room for the night, he observes the Thénardiers’ abusive treatment of her. The next morning, he pays off the Thénardiers to obtain Cosette, and flees with her to Paris. Later, Javert finds Valjean’s new lodgings. Valjean takes Cosette and they try to escape Javert. They soon successfully find shelter in the Petit-Picpus convent with the help of Fauchelevent, the man whom Valjean rescued and who is a gardener for the convent. Valjean also becomes a gardener and Cosette becomes a student.

Eight years later, as Valjean and Cosette are leaving the convent, the Friends of the ABC, led by Enjolras, are preparing an anti-Orléanist revolution on the eve of the Paris uprising on June 5–6, 1832, following the death of General Lamarque, the only French leader who had sympathy towards the working class. They are also joined by the poor, including the Thenardiers' eldest son Gavroche, who is a street urchin. One of the students, Marius Pontmercy, has become alienated from his family because of his liberal views. After the death of his father Colonel Georges Pontmercy, Marius discovers a note written by him. The note includes that he provide help to a sergeant named Thénardier due to him saving his life at Waterloo (which in reality M. Thénardier was there looting corpses and only saved his life by accident, therefore calling himself a sergeant under Napoleon so as not to expose himself as a robber). At the Luxembourg Gardens, Marius falls in love with Cosette, who has grown to be very beautiful. The Thénardiers, who have also moved to Paris, now live in poverty due to the loss of their inn, living under the surname “Jondrette.” They also live in the same apartment building as Marius, whom they live next door to. Their eldest daughter Éponine visits Marius at his apartment to beg for money. She tries to prove to him that she is literate by reading aloud from a book and writing on a sheet of paper “The cognes are here.” Marius pities her and gives her some money. After Éponine leaves, Marius is observing the “Jondrettes” in their apartment. They soon have a philanthropist and his daughter visit them. They are actually Valjean and Cosette. Marius immediately recognizes Cosette when he sees her. After they leave, Marius asks Éponine to retrieve her address for him. Éponine, who is in love with Marius herself, reluctantly agrees to do so. The Thénardiers also recognize Valjean and Cosette, and vow their revenge. M. Thénardier rounds up his gang Patron-Minette.

Overhearing this, Marius goes to Javert to report the crime. When he goes back home and waits for Javert and the police to arrive, he hears Valjean return with rent money for them. M. Thénardier, with Patron-Minette, ambushes him and reveals his true identity. Marius recognizes that M. Thénardier is the man who saved his father at Waterloo, and is caught in a dilemma. He tries to figure out how to save Valjean and not betray M. Thénardier. He suddenly eyes the scrap of paper that Éponine wrote on. He throws it in the Thénardiers’ apartment through a crack in the wall. M. Thénardier reads it and thinks Éponine threw it inside. He, Mme. Thénardier and Patron-Minette try to escape, only to be stopped by Javert. He arrests all the Thénardiers and the Patron-Minette (except Montparnasse who escapes). Valjean manages to escape the scene before Javert sees him. Mme. Thénardier later dies in prison. After Éponine’s release from prison, she finds Marius and sadly tells him that she found Cosette’s address. She takes him there and he watches the house for a few days. He and Cosette then finally meet and declare their love for one another. One night, during one of Marius’ visits with Cosette, M. Thénardier, Patron-Minette and Brujon attempt to raid Valjean’s house after their escape from prison. However, Éponine, who was sitting by the gates of the house, threatens to scream and awaken the whole neighborhood if the thieves do not leave. Hearing this, they reluctantly retire. Meanwhile, Cosette informs Marius that she and Valjean will be leaving for England in a week’s time, which greatly troubles the pair.

The next day, Valjean is sitting in the Champ de Mars. He is feeling troubled due to seeing M. Thénardier in the neighborhood several times. Unexpectedly, a note lands in his lap, which says “remove.” He goes back to his house and reconfirms with Cosette about moving to England. Marius tries to get permission from his grandfather M. Gillenormand to marry Cosette, but he refuses, telling him to make her his mistress instead. Insulted, Marius leaves. The following day, the students revolt and erect barricades in the narrow streets of Paris. Gavroche spots Javert and informs Enjolras that Javert is a spy. When Enjolras confronts him of this, he admits his identity and his orders to spy on the students. Enjolras and the other students tie him up to a pole in the Corinth restaurant. Later that evening, Marius goes back to Valjean and Cosette’s house, but finds the house no longer occupied. He then hears a voice telling him that his friends are waiting for him at the barricade. Distraught over Cosette gone, he heeds the voice and goes.

While Marius fights at the barricade, a soldier makes it in and aims at Marius. However, a man steps between them and puts his hand and body in front of the musket. The soldier fires, fatally shooting the man. The man then calls Marius by his name. Marius, and the reader, discover that it is actually Éponine, dressed in men's clothes. As she lies on Marius' knees, she confesses that it was she who told him to go to the barricade, in hoping that the two would die together. The author also states to the reader that it was also Éponine who anonymously threw the note to Valjean. Éponine gives Marius a letter written by Cosette, which she also confesses to obtaining from her a day earlier. After Éponine dies, Marius writes a farewell letter to Cosette. It is given to Valjean by Gavroche. Valjean, learning that Cosette's lover is fighting, is at first relieved, but then goes to the barricade himself to join the other students, not certain if he wants to protect Marius, or kill him.

During the ensuing battle, Valjean saves Javert from being killed by the students. He asks Enjolras that he volunteer to execute Javert himself, which he grants. Valjean takes Javert out of sight, and then shoots into the air while letting him go. Valjean carries off the injured Marius, but all others, including Enjolras and Gavroche, are killed. Valjean escapes through the sewers, carrying Marius' body on his shoulders. At the exit, he runs into Javert, whom he persuades to give him time to return Marius to his family. Javert grants this request, and then realizes that he is caught between his manichean belief in the law and the mercy Valjean has shown him. He feels he can no longer give Valjean up to the authorities. Unable to cope with this dilemma, Javert throws himself into the Seine.

Marius and Cosette are soon married. Valjean confesses to Marius that he is an ex-convict. Marius is horrified by the news. Convinced that Valjean is of poor moral character, he steers Cosette away from him. Valjean loses the will to live and takes to his bed. Then, M. Thenardier approaches Marius in order to blackmail him with what he knows of Valjean, but in doing so, he inadvertently reveals to Marius all of the good deeds Valjean has performed, including saving Marius' life on the barricades. But Marius has learned of Valjean's good deeds too late; he and Cosette rush to Valjean's house but the great man is dying. Valjean reveals his past to the pair and in his final moments, he realizes happiness with his adopted daughter and son-in-law by his side. He expresses his love to them, and then dies.

ตัวละคร

หลัก

• ชอง วาลชอง (ฝรั่งเศส: Jean Valjean); นายมาเดลีน (ฝรั่งเศส: Monsieur Madeleine), อูลตีม โฟเชอเลอวองต์ (ฝรั่งเศส: Ultime Fauchelevent), นายเลอบล็องก์ (ฝรั่งเศส: Monsieur Leblanc), อูร์แบง ฟาบร์ (ฝรั่งเศส: Urbain Fabre), หรือ 24601 (ฝรั่งเศส: 24601) ก็เรียก —- เป็นตัวละครหลักของเรื่อง เขาต้องโทษฐานขโมยขนมปังก้อนหนึ่ง แต่อีกสิบเก้าปีต่อมาก็พ้นโทษโดยมีทัณฑ์บน เขาไม่ได้รับการต้อนรับจากสังคมโดยหาว่าเขาเคยเป็นนักโทษ บิชอปมีรีเยลจึงเข้ามาอุ้มชูเขา และชี้ทางสว่างให้เขาดำเนินชีวิตใหม่อันสะอาดพิสุทธิ์กระทั่งเขาได้เป็นเจ้าของโรงงานและเป็นนายกเทศมนตรีตามลำดับ ต่อมาเขาได้รับบุตรสาวของฟ็องตีนนามว่า "โกแซต" ไว้เป็นบุตรบุญธรรมและอุปการะกระทั่งเธอเติบใหญ่ เขาก็สิ้นใจด้วยโรคชรา

• ชาแวร์ (ฝรั่งเศส: Javert); นายเดอมาซี (ฝรั่งเศส: Monsieur DeMasi) ก็เรียก —- เขาเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มีบุคลิกภาพย้ำคิดย้ำทำ และปฏิบัติหน้าที่เป็นพนักงานสืบสวน เขาได้รับหน้าที่ให้ตามล่าตัวชอง วาลชอง หลายครั้งหลายครา ครั้งหนึ่ง ชอง วาลชอง มีโอกาสสังหารเขาแต่ก็ปล่อยเขาไป ในครั้งต่อมาที่เจ้าหน้าที่ชาแวร์เผชิญหน้ากับชอง วาลชอง เขารู้สึกว่าการกระทำความผิดของชอง วาลชอง เป็นสิ่งอันมิชอบด้วยกฎหมาย ขณะที่อีกใจหนึ่งของเขากลับบอกว่าชอง วาลชอง มีบุญคุณต่อเขา ท้ายแล้วเจ้าหน้าที่ชาแวร์ก็ตัดสินใจกระทำอัตวินิบาตกรรมโดยกระโดดลงน้ำแซนเพื่อเปิดโอกาสให้ชอง วาลชอง ได้หลบหนีไป และเพื่อยุติความขัดแย้งในจิตใจของเขา

• บิชอปมีรีเยล (อังกฤษ: Bishop Myriel) นักบวชแห่งดีญ —- นักบวชสูงอายุผู้มีจิตใจเมตตาอารี เขาได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งบิชอปในครั้งที่ได้เฝ้าทูลละอองพระบาทพระจักรพรรดินโปเลยงที่ 1 โดยบังเอิญ บิชอปมีรีเยลได้ชี้ทางสว่างให้ชอง วาลชอง ดำเนินชีวิตใหม่ขณะที่ชอง วาลชอง เข้ามาขโมยเงินจากเขา

• ฟ็องตีน (ฝรั่งเศส: Fantine) —- กรรมกรหญิงชาวปารีสผู้ถูกสามีคือ เฟลีกซ์ โตโลมีเย (ฝรั่งเศส: Félix Tholomyès) ทอดทิ้งให้อยู่กับทารกน้อยเพศหญิงนาม "โกแซต" ซึ่งเป็นบุตรของทั้งสอง ฟ็องตีนนั้นได้ฝากบุตรสาวให้อยู่ในความดูแลของคู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ซึ่งมีอาชีพเป็นผู้จัดการโรงเตี๊ยมในหมู่บ้านมงต์แฟร์แมย ฝรั่งเศส: Montfermeil) โชคร้ายที่สามีภรรยาคู่นี้มักข่มเหงโกแซตและบังคับใช้แรงงานเยี่ยงทาส ระยะนั้นฟ็องตีนก็ได้งานทำที่โรงงานของนายมาเดอแลน และครั้งหนึ่งเธอซึ่งไม่รู้หนังสือวานให้คนช่วยเขียนจดหมายไปถึงคู่สามีภรรยาเจ้าของโรงเตี๊ยมให้ ทำให้นายหญิงจับได้ว่าเธอให้กำเนิดบุตรทั้งที่ยังมิได้สมรส และไล่เธอออกจากงาน ซ้ำร้ายเมื่อไปรับบุตรสาวจากคู่สามีภรรยา ก็กลับเรียกร้องอย่างไม่หยุดหย่อนให้จ่ายเงินค่ารับเลี้ยงดูเสียก่อน เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินไถ่ตัวบุตรสาว ฟ็องตีนจึงขายเส้นผมและฟันหน้าของเธอ สุดท้ายแล้วก็ขายตัวเป็นหญิงโสเภณี ต่อมา ชอง วาลชอง ทราบถึงชะตากรรมอันรันทดของฟ็องตีนขณะที่เธอถูกเจ้าหน้าที่ชาแวร์จับกุมตัวเพราะเข้าทำร้ายชายคนหนึ่งที่ร้องด่าเธอและทุ่มหิมะใส่หลังเธอ และก่อนที่ชอง วาลชอง จะสามารถนำโกแซตมาพบกันฟ็องตีน เธอก็หมดลมหายใจไปก่อนด้วยโรค ๆ หนึ่งซึ่งอาจเป็นวัณโรค

• โกแซต (ฝรั่งเศส: Cosette); ยูฟราซี (ฝรั่งเศส: Euphrasie) ก็เรียก —- เป็นบุตรสาวของฟ็องตีนกับเฟลีกซ์ โตโลมีเย เมื่ออายุได้สามปีมารดาฝากเธอไว้ในความดูแลของคู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ เธอถูกสามีภรรยาคู่นี้เฆี่ยนตีและบังคับให้ใช้แรงงานอย่างหนัก กระทั่งชอง วาลชอง เข้าช่วยเหลือเมื่ิอเธอมีอายุได้แปดปีโดยนำเงินมาไถ่ตัวโกแซตไปจากสามีภรรยาคู่นี้ และขณะที่จะนำเธอไปพบกับฟ็องตีนผู้เป็นมารดานั้น ฟ็องตีนก็หมดลมหายใจลงก่อน ชอง วาลชอง จึงรับเธอไว้เป็นบุตรบุญธรรม โกแซตมีความรักกับมารียูส ปงต์แมร์ซี และสมรสกับเขาในตอนท้ายของเรื่อง

• มารียูส ปงต์แมร์ซี (ฝรั่งเศส: Marius Pontmercy) —- กุลบุตรผู้ซึ่งบิดาได้รับแต่งตั้งจากพระจักรพรรดินโปเลยงที่ 1 ให้เป็นขุนนาง เขาเป็นนักเรียนนิติศาสตร์และได้เข้าเป็น "สหายแห่งอาเบเซ" คณะนักเรียนผู้ปฏิวัติต่อต้านระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เขาทะเลาะกับปู่ของตนเมื่อทราบว่าปู่เป็นข้าราชการในพระจักรพรรดินโปเลยง ในเรื่อง มารียูสยังหลงรักโกแซตด้วย

• คู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ (ฝรั่งเศส: M. & Mme. Thénardier) —- ได้แก่ นายเตนาร์ดีเยร์ ผู้เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมและมีพฤติกรรมฉ้อฉล กับนางเตนาร์ดีเยร์ ภรรยาของเขา โดยมีบุตรสาวของคน ได้แก่ เอปอนีนและอาเซลมา (ดู "อาเซลมา" ที่ตัวละครอง) และบุตรชายสามคน ได้แก่ ชาฟโรช และน้องชายของชายโรฟอีกสองคนซึ่งไม่ระบุนาม สามีภรรยาคู่นี้ได้รับ "โกแซต" บุตรสาวของฟ็องตีน มาเลี้ยงดู แต่ก็ปฏิบัติด้วยอย่างร้ายกาจและข่มเหงเสมอมา ทั้งสองลงเอยด้วยการสูเสียโรงเตี๊ยมไปและย้ายครัวไปอาศัยในตรอกชงแดรต (ฝรั่งเศส: Jondrettes) ที่กรุงปารีส โดยเวลามา นายเตนาร์ดีเยร์เป็นหัวหน้ากลุ่มอาชญากรซึ่งเรียกตนว่า "กลุ่มปาตรงมีแน็ต" เพื่อนบ้านของครอบครัวนี้คือมารียูส ปงต์แมร์ซี ผู้เข้าใจมาตลอดว่านายเตนาร์ดีเยร์เป็นผู้ช่วยชีวิตบิดาของเขาระหว่างยุทธนาการที่วอเทอร์ลู

• เอปอนีน (ฝรั่งเศส: Éponine) —- เป็นบุตรสาวของคู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ เธอได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างพะเน้าพะนอจนเหลิงและเสียคน เธอเติบโตขึ้นเป็นวัยรุ่นใจแตกและเที่ยวเตร่เป็นเด็กจรจัดข้างถนน เธอยังได้ร่วมกับบิดาในการก่ออาชญากรรมปล้นทรัพย์สินเงินทองและในการขอทานด้วย เธอนั้นหลงรักมารียูส ปงต์แมร์ซี แต่มารียูสหลงรักโกแซตอยู่แล้ว เขาได้่ขอให้เอปอนีนค้นหาที่อยู่และนำพาเขาไปหาโกแซต แต่เธอได้แต่งองค์ทรงเครื่องเป็นบุรุษและลวงให้มารียูสไปยังแนวรบเพื่อที่ทั้งสองจะได้ตายเคียงคู่กัน อย่างไรก็ดี ด้วยความรักที่มีต่อมารียูสเธอไม่อาจเห็นเขาต้องจบชีวิตลงได้ ขณะที่เจ้าหน้าที่ทหารระดมนายหนึ่งกำลังเล็งปืนมายังมารียูส เธอได้โดดเข้าปัดปืนของเจ้าหน้าที่นายนั้น และถูกระดมยิงใส่จนรุ่งพรุน ก่อนสิ้นใจ เธอขอร้องเป็นครั้งสุดท้ายให้มารียูสได้จุมพิตยังหน้าผากของเธอสักครั้ง และเขาจุมพิต

• ชาฟโรช (ฝรั่งเศส: Gavroche) —- เป็นบุตรชายของคู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ซึ่งไม่เป็นที่รักของบิดามารดา เขาถูกไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นเด็กจรจัดที่อาศัยข้างถนนไปวัน ๆ ชาฟโรชได้เข้าร่วมการต่อสู้ที่แนวรบ และจบชีวิตลงขณะเก็บรวมรวมกระสุนปืนจากศพบรรดาราชองครักษ์

• อองโชลรา (ฝรั่งเศส: Enjolras) —- ผู้นำ "สหายแห่งอาเบเซ" คณะนักเรียนผู้ปฏิวัติต่อต้านระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เขาจบชีวิตระหว่างการต่อสู้ที่แนวรบ

รอง

• นางสาวบาปตีสตีน (ฝรั่งเศส: Mademoiselle Baptistine) — น้องสาวของบิชอปมีรีเยลผู้รักและเคารพพี่ชายอย่างสุดซึ้ง

• นางมากลัวร์ (ฝรั่งเศส: Madame Magloire) — หญิงรับใช้ของบิชอปมีรีเยลและน้องสาวของเขา นางมากลัวร์มักเกรงว่าเจ้านายจะเผลอไผลเปิดประตูบ้านทิ้งไว้

• แชร์เวน้อย (ฝรั่งเศส: Petit Gervais) — เด็กชายตัวเล็กที่ทำเหรียญหล่น และชอง วาลชอง มาพบเข้าก็เอาเท้าเหยียบไว้ เมื่อเด็กชายแชร์เวเห็นเข้าก็เรียกร้องเอาเหรียญคืน แต่ถูกตะคอกใส่พร้อมกับการปฏิเสธอย่างแข็งขัน จึงหมดความอดทนและจากไป เมื่อเด็กชายไปแล้ว ชอง วาลชองได้ออกตามหาเด็กชายแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่พบ มีผู้ตีความว่า ทั้งนี้อาจเป็นเพราะชอง วาลชอง กลับรำลึึกถึงคำสอนของบิชอปมีรีเยล แล้วก็ให้รู้สึกละอายใจเหลือประมาณ หรือเขาอาจไม่ทราบว่าเหรียญอยู่ใต้เท้าเขา กระทั่งเด็กชายจากไปจึงพบเหรียญ แต่ไม่ว่ารูปการณ์จะเป็นไปตามการตีความแบบใด ตามท้องเรื่องแล้วชอง วาลชอง มิได้ใส่ใจคำเรียกร้องของเด็กชายแชร์เวเลย

• โฟเชอเลอวองต์ (ฝรั่งเศส: Fauchelevent) — ขณะที่โฟเชอเลอวองต์กำลังถูกจับตัว ชอง วาลชอง ได้เข้ามาช่วยชีวิตเขาไว้โดยขับรถม้าเข้ามากำบัง กาลต่อมา เขาได้ตอบแทนพระคุณของชอง วาลชอง โดยให้สถานที่คุ้มภัยแก่ชอง วาลชอง และโกแซต ที่สำนักนางชี กับทั้งยังให้ชอง วาลชอง อ้างชื่อของเขาได้

• บามาตาบัว (ฝรั่งเศส: Bamatabois) — บามาตาบัวเป็นชายนิสัยอันธพาลที่เข้ามารังควานฟ็องตีน และขว้างหิมะใส่ข้างหลังเธอ นอกจากนี้ บามาตาบัวยังเป็นลูกขุนคนหนึ่งในการพิจารณาคดีของชองป์มาตีเยออีกด้วย

• ชองป์มาตีเยอ (ฝรั่งเศส: Champmathieu) — ชายจรจัดผู้หนึ่งที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นชอง วาลชอง และถูกนำตัวไปขึ้นศาล

• เบรเว (ฝรั่งเศส: Brevet) — An ex-convict from Toulon who knew Valjean there. In 1823, he is serving time in the prison in Arras for an unknown crime. He is the first to claim that Champmathieu is really Valjean. Used to wear knitted, checkered suspenders.

• เชอนีลดีเยอ (ฝรั่งเศส: Chenildieu) — A lifer from Toulon. He and Valjean were chain mates for five years. He once tried to remove the lifer's brand TFP (travaux forcés à perpetuité, forced labor for life) by putting his shoulder on a chafing dish full of embers. He is described as a small, wiry but energetic man.

• โกเชอปาย (ฝรั่งเศส: Cochepaille) — ราษฎรชาวเมืองตูลงอีกคนหนึ่ง เขาเคยเป็นคนเลี้่ยงแกะอยู่ที่

Another lifer from Toulon. He used to be a shepherd from the Pyrenees who became a smuggler. He is described as stupid and has a tattoo on his arm, March 1, 1815.

• แม่ชีแซงปลีส (อังกฤษ: Sister Simplice) — ชีนางหนึ่งในคริสต์ศาสนา ผู้ยื่นมือเข้ามาอภิบาลฟ็องตีนขณะกำลังป่วยหนัก และยังได้กล่าวเท็จต่อชาแวร์เพื่อคุ้มภัยให้ชอง วาลชอง ด้วย

• ตูแซงต์ (ฝรั่งเศส: Toussaint) — บ่าวของชอง วาลชอง และโกแซต ที่กรุงปารีส

• นายชีเยอนอร์มองด์ (ฝรั่งเศส: Monsieur Gillenormand) — Marius' grandfather. A Monarchist, he disagrees sharply with Marius on political issues, and they have several arguments. He attempts to keep Marius from being influenced by his father, an officer in Napoleon's army. While in perpetual conflict over ideas, he does illustrate his love for his grandson.

• นางสาวชีเยอนอร์มองด์ (ฝรั่งเศส: Mademoiselle Gillenormand) — เป็นบุตรสาวที่เหลือรอดชีวิตของนายชีเยอนอร์มองด์ เธออาศัยอยู่กับบิดา และพี่สาวต่างมารดาของเธอซึ่งถึงแก่กรรมในกาลต่อมานั้นเป็นมารดาของมารียูส

• พันเอกชอร์ช ปงต์แมร์ซี (อังกฤษ: Colonel Georges Pontmercy) — เป็นบิดาของมารียูส ปงต์แมร์ซี และเป็นนายทหารในกองทัพของพระจักรพรรดินโปเลยงที่ 1 เขาได้รับบาดเจ็บระหว่างยุทธนาการที่วอเทอร์ลู และเข้าใจผิดตลอดมาว่านายเตนาดีเยร์ช่วยชีวิตเขาไว้ เขาจึงบอกบุตรชายว่าเป็นหนี้บุญคุณนายเตนาดีเยร์อย่างใหญ่หลวง

• มาเบิฟ (ฝรั่งเศส: Mabeuf) — เป็นเจ้าหน้าที่สูงวัยผู้ทำหน้าที่ปกครองดูแลโบสถ์ เขาเป็นสหายของพันเอกชอร์ช ปงต์แมร์ซี และได้อนุกูลมารียูส ปงต์แมร์ซี ต่อมาหลังจากพันเอกชอร์ช บิดาของมารียูส ถึงแก่กรรมลง มาเบิฟได้ช่วยให้มารียูสเข้าใจเอกลักษณ์และเจตนาที่แท้จริงของพันเอกชอร์ชผู้เป็นบิดา นอกจากนี้ มาเบิฟยังรักการเพาะปลูกและการอ่านหนังสือเป็นที่สุด แต่ต้องลงเอยด้วยการขายหนังสือสุดรักสุดหวงไปเพราะสถานะย่ำแย่ทางเศรษฐกิจ และทำให้เขารู้สึกว่าความหวังทั้งปวงพังครืนลงหมดแล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจึงเข้าร่วมเป็นสมาชิก "สหายแห่งอาเบเซ" ในการต่อต้านรัฐบาลพระจักรพรรดินโปเลยงที่ 1 สุดท้ายแล้วเขาถูกยิงและประหารบนยอดแนวรบขณะกำลังชักธง "สหายแห่งอาเบเซ" ขึ้น

• มาญง (ฝรั่งเศส: Magnon) — นางเคยเป็นหญิงรับใช้ของนายชีเยอนอร์มองด์ และเป็นสหายกับคู่สามีภรรยาแห่งสกุลเตนาร์ดีเยร์ นายชีเยอนอร์มองด์

Former servant of M. Gillenormand and friend of the Thénardiers. She had been receiving child support payments from M. Gillenormand for her two illegitimate sons, who she claimed were fathered by him. When her sons died in an epidemic, she had them replaced with the Thénardiers' two youngest sons so that she could protect her income. The Thénardiers get a portion of the payments. She is soon arrested due to being allegedly involved in the Gorbeau Robbery.

• สองศรีพี่น้อง (อังกฤษ: Two little brothers) — The two unnamed youngest sons of the Thénardiers. The Thénardiers send their sons to Magnon to replace her own two sons who died of illness. When Magnon is arrested, a cobbler gives the boys a note written by Magnon with an address to go to. Unfortunately, it is torn away from them due to a strong wind. Unable to find it, they end up living on the streets. They soon run into their brother Gavroche, who gives them temporary care and support. The two boys and Gavroche are unaware they are related.

• อาเซลมา (ฝรั่งเศส: Azelma) — The younger daughter of the Thénardiers. Like her sister Éponine, she is spoiled as a child, and suffers the same ragged fate when she is older. She also takes part in her father's crimes, and continues to stay with him after the rest of her family perishes. She is the only known Thénardier child who does not die. She goes to America with her father at the end of the novel.

• กลุ่มปาตรงมีแนต (ฝรั่งเศส: Patron-Minette) — A quartet of bandits who assist in the Thénardiers' ambush of Valjean at Gorbeau House and the attempted robbery at the Rue Plumet. The gang consists of Montparnasse, Claquesous, Babet, and Gueulemer. Claquesous, who escaped from the carriage transporting him to prison after the Gorbeau Robbery, joins the revolution under the guise of "Le Cabuc" and is executed by Enjolras for firing on civilians.

• บรูชง (ฝรั่งเศส: Brujon) - เป็นขโมยและอาชญากรรายหนึ่งผู้เข้าร่วมกลุ่มปาตรงมีแนตของนายเตนาร์ดีเยร์ ในเรื่องพรรณนารูปลักษณ์ของบรูชงว่า เป็นสมาชิกผู้เปล่งปลั่งและรื่นเริงไปด้วยวัยอันเยาว์ มีนิสัยฉลาดแกมโกงและมีความคล่องแคล่วว่องไวอย่างยิ่ง แต่กลับมีอากัปกิริยาที่ลุกลี้ลุกลนและดูเศร้าโศก

• สหายแห่งอาเบเซ (อังกฤษ: Friends of the ABC) — เป็นกลุ่มนักเรียนผู้ปฏิวัติต่อต้านระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ นำโดยอองโชลรา และสมาชิกตัวหลักได้แก่ กูร์เฟย์ราก (ฝรั่งเศส: Courfeyrac), กงเบอแฟร์ (ฝรั่งเศส: Combeferre), ชอง ปรูแวร์ (ฝรั่งเศส: Jean Prouvaire), เฟยลี (ฝรั่งเศส: Feuilly), บาโอเรล (ฝรั่งเศส: Bahorel), เลเกล หรือเลเกิล (ฝรั่งเศส: Lesgles หรือ Laigle; ชื่อรองว่า "บอสซูเอ", Bossuet), ชอลี (ฝรั่งเศส: Joly) และกร็องแตร์ (ฝรั่งเศส: Grantaire) พวกเขาก่อการกระด้างกระเืดื่องต่อต้านรัฐบาลพระจักรพรรดินโปเลยงที่ 1 และถูกปราบปรามในเหตุการณ์ความไม่สงบที่กรุงปารีส วันที่ 5-6 มิถุนายน ค.ศ. 1832 (พ.ศ. 2374)

• กรองแตร์ (ฝรั่งเศส: Grantaire) — Alcoholic, womanizing, revolutionary student, who, unlike the other revolutionaries, does not strongly believe in the cause of the ABC Society, but is a member because he hero-worships Enjolras. Their relationship is most commonly compared to Orestes and Pylades, referenced in the book. Grantaire is executed in the wine shop with Enjolras.

เสียงตอบรับเชิงวิพากษ์

The first two volumes of Les Misérables were published on April 3, 1862, heralded by a massive advertising campaign; the remainder of the novel appeared on 15 May 1862. At the time, Victor Hugo enjoyed a reputation as one of France's foremost poets, and the appearance of the novel was a highly anticipated event. Critical reactions were wide-ranging and often negative; some critics found the subject matter immoral, others complained of its excessive sentimentality, and still others were disquieted by its apparent sympathy with the revolutionaries. The Goncourt brothers expressed their great dissatisfaction, judging the novel artificial and disappointing. Flaubert could find within it "neither truth nor greatness." French critic Charles Baudelaire reviewed the work glowingly in newspapers, but in private castigated it as "tasteless and inept."

Nonetheless, the book was a great commercial success. The shortest correspondence in history is between Hugo and his publisher Hurst & Blackett in 1862. It is said Hugo was on vacation when Les Misérables (which is over 1200 pages) was published. He telegraphed the single-character message "?" to his publisher, who replied with a single "!". First translated into foreign languages (including Italian, Greek and Portuguese) the same year it originally appeared, it proved popular not only in France, but across Europe. It has been a popular book ever since it was published, and was a great favorite among the Confederate soldiers of the American Civil War, who called it "Lee's Miserables" (a reference to their deteriorating conditions under General Robert E. Lee). Its popularity continues to this day, and it is viewed by many as one of the most important novels written.

การแปล

ภาคภาษาอังกฤษ

• Charles E. Wilbour. New York: Carleton Publishing Company. June 1862. The first American translation, published only months after the French edition of the novel was released. Also, New York: George Routledge and Sons. 1879.
• Lascelles Wraxall. London: Hurst and Blackett. October 1862. The first British translation.
• Translator Unknown. Richmond, Virginia. 1863. Published by West and Johnston publishers.[3]
• Isabel F. Hapgood. Published 1887, this translation is available at Project Gutenberg. [4]
• Norman Denny. Folio Press, 1976. A modern British translation subsequently published in paperback by Penguin Books, ISBN 0-140-44430-0. In the very strictest sense this edition is not quite an unabridged translation: Norman Denny explains in his introduction that he moved two of the novel's longer digressive passages into annexes, and that he also made some minor "abridgements" in the text.
• Lee Fahnestock and Norman MacAfee. Signet Classics. March 3, 1987. An unabridged edition based on the Wilbour translation with modernization of language, considered by some the most readable of current translations. Paperback ISBN 0-451-52526-4
• Julie Rose. 2007. [Vintage Classics, July 3, 2008]. The first new complete translation for over a decade. Julie Rose lives in Sydney and is the translator of more than a dozen works, including a well-received version of Racine's Phèdre as well as works by Paul Virilio, Jacques Rancière, Chantal Thomas, and many others. This new translation published by Vintage Classics includes a detailed biographical sketch of Victor Hugo’s life, a chronology and notes. ISBN 9780099511137

ภาคดัดแปลง

ภาพยนตร์

• 1907, On the barricade, directed Alice Guy Blaché, early adaptation of a part of the novel
• 1907, Le Chemineau
• 1909, directed by J. Stuart Blackton
• 1909, The Bishop's Candlesticks, directed by Edwin S. Porter
• 1911, directed by Albert Capellani
• 1913, directed again by Albert Capellani
• 1913, The Bishop's Candlesticks, directed Herbert Brenon, adaptation of the second book of the first volume
• 1917, directed by Frank Lloyd
• 1922, director unknown
• 1923, Aa Mujo, directed by Kiyohiko Ushihara and Yoshinobu Ikeda, Japanese film, production cancelled after two of four parts
• 1925, directed by Henri Fescourt
• 1929, The Bishop's Candlesticks, directed by Norman McKinnell, first sound film adaptation
• 1929, Aa mujo, directed by Seika Shiba, Japanese film
• 1931, Jean Valjean, directed by Tomu Uchida, Japanese film
• 1934, directed by Raymond Bernard
• 1935, directed by Richard Boleslawski
• 1937, Gavrosh, directed by Tatyana Lukashevich, Soviet film
• 1938, Kyojinden, directed by Mansaku Itami, Japanese film
• 1943, Los Miserables, directed by Renando A. Rovero, Mexican film
• 1944, El Boassa, directed by Kamal Selim, Egyptian film
• 1948, I Miserabili, directed by Riccardo Freda
• 1949, Les Nouveaux Misérables, directed by Henri Verneuil
• 1950, Re mizeraburu: Kami to Akuma, directed by Daisuke Ito, English title: Gods and demons
• 1950, Ezai Padum Pado, dirceted by K. Ramnoth, Indian film
• 1952, directed by Lewis Milestone
• 1952, I miserabili, re-release of the 1947-film
• 1955, Kundan, directed by Sohrab Modi, Indian Hindi film
• 1958 Les Misérables, directed by Jean-Paul Le Chanois, French film starring Jean Gabin
• 1958, Os Miseráveis, directed by Dionísio Azevedo, Brazilian film
• 1961, Jean Valjean, Korean film by Seung-ha Jo
• 1967, directed by Alan Bridges
• 1967, Os Miseráveis, Brazilian film
• 1967, Sefiler, Turkish film
• 1972, directed by Marcel Bluwal
• 1973, Los Miserables, directed by Antulio Jimnez Pons, Mexican adaptation
• 1977, Cosette, animation
• 1978, UK telefilm, directed by Glenn Jordan and starring Anthony Perkins, Richard Jordan, Sir John Gielgud, Cyril Cusack, and Claude Dauphin (actor)
• 1978, Al Boasa, Egyptian adaptation
• 1979, Jean Valjean Monogatari, directed by Takashi Kuoka, Japanese animation
• 1982, directed by Robert Hossein
• 1985, TV version of the 1982 film
• 1988, animation
• 1995, directed by Claude Lelouch (a loose, multi-layered adaptation set in the 20th century starring Jean-Paul Belmondo)
• 1995, Les Misérables - The Dream Cast in Concert Musical done in concert style
• 1998, directed by Bille August and starring Liam Neeson, Geoffrey Rush, Uma Thurman, and Claire Danes
• 2000, French TV miniseries directed by Josée Dayan and co-produced by Gérard Depardieu (starring: Gérard Depardieu, Christian Clavier, Charlotte Gainsbourg, Virginie Ledoyen, Asia Argento, Jeanne Moreau, Veronica Ferres, John Malkovich,...)
• 2007, Les Misérables: Shōjo Cosette, Japanese animated TV series by Nippon Animation
• 2007, Les Misérables: School Version copyrighted
• 2008, Les Misérables: Le Capitole de Quebec Version directed by Frédéric Dubois

ละครเวที

บทความหลัก: เลมีเซราบล์ (ละครเพลง)

In 1980, a musical of the same name opened in Paris and has gone on to become one of the most successful musicals in history. It was written by Robert Hossein, the composer Claude-Michel Schönberg, and the librettist Alain Boublil. Many of the songs from Les Misérables, the musical, are well-known.

แหล่งข้อมูลภายนอก

• French text of Les Misérables
• Les Misérables ที่ โครงการกูเทนแบร์ก – English translation.
• Analysis of Les Misérables
• Review by Edwin Percy Whipple The Atlantic Monthly. July 1862.
• Les Misérables by Victor Hugo – Yahoo! Education and CliffNotes