ข้ามไปเนื้อหา

ผู้ใช้:Adrich/ทดลองเขียน7

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Adrich/ทดลองเขียน7
กำกับริดลีย์ สกอต
บทภาพยนตร์เคน โนแลน
สร้างจากแบล็ค ฮอว์ค ดาวน์: ฝ่าสมรภูมินรกโซมาเลีย
โดย มาร์ค โบว์เดน
อำนวยการสร้าง
นักแสดงนำ
กำกับภาพสลาโวเมียร์ อิดเซียค
ตัดต่อปีเอโตร สคาเลีย
ดนตรีประกอบฮันส์ ซิมเมอร์
บริษัทผู้สร้าง
ผู้จัดจำหน่ายโซนี่ พิคเจอร์ส รีลิสซิ่ง
วันฉาย
  • 28 ธันวาคม ค.ศ. 2001 (2001-12-28)
ความยาว144 นาที[1]
ประเทศสหรัฐ
สหราชอาณาจักร[2]
ภาษาภาษาอังกฤษ
ทุนสร้าง92 ล้านดอลลาร์[3]
ทำเงิน173 ล้านดอลลาร์[4]

ยุทธการฝ่ารหัสทมิฬ (อังกฤษ: Black Hawk Down) เป็นภาพยนตร์สงครามในปี พ.ศ. 2544 กำกับและอำนวยการสร้างโดย ริดลีย์ สกอต และร่วมอำนวยการสร้างโดย เจอร์รี บรักไฮเมอร์ จากบทภาพยนตร์โดย เคน โนแลน ซึ่งสร้างมาจากหนังสือสารคดี แบล็ค ฮอว์ค ดาวน์: ฝ่าสมรภูมินรกโซมาเลีย โดย มาร์ค โบว์เดน เกี่ยวกับการปฏิบัติการของกองทัพสหรัฐในเมืองโมกาดิชูเมื่อปี พ.ศ. 2536 และเกิดเหตุการณ์เฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กตกในแนวหลังของศัตรู

ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วยนักแสดงหลักจำนวนมาก ประกอบไปด้วย จอช ฮาร์ทเน็ตต์, ยวน แม็คเกรเกอร์, อีริก บานา, ทอม ไซส์มอร์, วิลเลียม ฟิชต์เนอร์, เจสัน ไอแซ็กส์, แซม เชพเพิร์ด, เจเรมี ไพเวน, โยอัน กริฟฟิดด์, อีเวน เบรมเนอร์, ฮิวจ์ แดนซี และเป็นการแสดงภาพยนตร์เรื่องแรกของ ทอม ฮาร์ดี รวมถึงบทบาทสมทบอย่าง ออร์แลนโด บลูม, ไท เบอร์เรลล์ และ นีโกไล คอสเตอร์-แวลเตา

ยุทธการฝ่ารหัสทมิฬ มีกำหนดฉายในวงจำกัดเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2544 และออกฉายอย่างเป็นทางการในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2545 ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับคำวิจารณ์ในเชิงบวกจากนักวิจารณ์ภาพยนตร์ แม้จะถูกวิจารณ์ในส่วนของความถูกต้องของหนังก็ตาม โดยทำรายได้ได้ดีในบ็อกซ์ออฟฟิศ และทำรายได้ทั่วโลกถึง 172 ล้านดอลลาร์ เมื่อเปรียบเทียบกับงบประมาณการผลิตคือ 92 ล้านดอลลาร์

ยุทธการฝ่ารหัสทมิฬ คว้ารางวัลออสการ์สาขาลำดับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและเสียงยอดเยี่ยมจากงานประกาศผลรางวัลออสการ์ ครั้งที่ 74 ต่อมาในปี พ.ศ. 2549[5] ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการเผยแพร่ในรูปแบบของดีวีดี โดยมีการลำดับภาพเพิ่มเข้าไปจากฟุตเทจเพิ่มเติมอีก 8 นาที ทำให้เพิ่มระยะเวลาของภายนตร์เป็น 152 นาที และเผยแพร่ลงในรูปแบบบลูเรย์และโฟร์เคเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2562[6]

โครงเรื่อง

[แก้]

In 1992, during the Somali Civil War and the dissolution of the central government, the United Nations Security Council authorizes a military operation with a peacekeeping mandate. However, conflict ensues between the UN and the Mogadishu-based militia loyal to Mohamed Farrah Aidid. In response, U.S. President Clinton deploys Task Force Ranger – consisting of 3rd Battalion/75th Ranger Regiment, Delta Force operators, and flight crew of the 160th SOAR – to Mogadishu to capture Aidid, who has proclaimed himself president and steals Red Cross food shipments.

Outside Mogadishu, Rangers and Delta Force capture Osman Ali Atto, a faction leader selling arms to Aidid's militia. The US plans a mission to capture Omar Salad Elmi and Abdi Hassan Awale Qeybdiid, two of Aidid's top advisers.

Prior to the mission, Staff Sergeant Matthew Eversmann receives his first command, of Ranger Chalk Four, after his lieutenant has a seizure. Members of his chalk include fresh 18-year-old Private First Class Todd Blackburn and Specialist John Grimes, a former desk clerk.

The operation begins, and Delta Force operators capture Aidid's advisers inside the target building while the Rangers and helicopters escorting the ground convoy take heavy fire from the rallying militia. Blackburn is severely injured when he falls from one of the Black Hawk helicopters, so three Humvees led by Staff Sergeant Jeff Struecker are detached from the convoy to return Blackburn to the UN-held Mogadishu Airport. Grimes is separated from the rest of Eversmann's chalk after surviving an RPG explosion.

Just after Struecker's column departs, Black Hawk Super Six-One, piloted by Chief Warrant Officer Clifton "Elvis" Wolcott, is shot down by a rocket-propelled grenade. Wolcott and his co-pilot are killed, two crew chiefs are wounded, and two Delta Force snipers on board escape in an MH-6 Little Bird helicopter though one dies later from his wounds.

The ground forces are rerouted to converge on the crash site. The militia erects roadblocks, preventing Lieutenant Colonel Danny McKnight's Humvee column from reaching the area and forcing them to sustain heavy casualties. Meanwhile, two Ranger chalks, including Eversmann's unit, reach the crash site and set up a defensive perimeter. However, another helicopter, Super Six-Four piloted by Chief Warrant Officer Michael Durant, is also shot down by a rocket-propelled grenade and crashes several blocks away.

With the primary Ranger forces led by Captain Mike Steele pinned down and sustaining heavy casualties, no ground forces can reach Super Six-Four or reinforce the Rangers defending Super Six-One. Two Delta Force snipers, Sergeant First Class Randy Shughart and Master Sergeant Gary Gordon, are inserted by helicopter to secure Super Six-Four's crash site, where they find Durant still alive. Despite their heroic actions, the site is eventually overrun, Gordon and Shughart are killed, and Durant is captured.

McKnight's column relinquishes their attempt to reach Six-One's crash site, and returns to base with their prisoners and the casualties. The men prepare to go back to extract the Rangers and the fallen pilots and Major General Garrison asks for reinforcements from the 10th Mountain Division, including Malaysian and Pakistani armored units from the UN coalition.

As night falls, Aidid's militia launches a sustained assault on the trapped Americans at Super Six-One's crash site. The militants are held off throughout the night by strafing runs and rocket attacks from AH-6J Little Bird helicopter gunships until the 10th Mountain Division's relief column is able to reach the American soldiers. The wounded and casualties are evacuated in the vehicles, but a few Rangers and Delta Force soldiers are forced to run on foot from the crash site to reach the Safe Zone at the soccer stadium.

End titles

The end titles recount the immediate aftermath of the mission and the end of US military operations in Somalia: Michael Durant was released after 11 days of captivity, after which President Bill Clinton withdrew all US forces from Somalia. During the raid, 19 American soldiers and more than 1,000 Somalis died. The names of the 19 soldiers who died are listed by name, including Gordon and Shughart, the first soldiers to receive the Medal of Honor posthumously since the Vietnam War. Mohamed Farah Aidid was killed in 1996; General Garrison retired the following day.

Cast

[แก้]
75th Ranger Regiment
Delta Force
160th SOAR (Night Stalkers)
Miscellaneous

Production

[แก้]

Adapting Black Hawk Down: a Story of Modern War (1999) by Mark Bowden was the idea of director Simon West, who suggested to Jerry Bruckheimer that he should buy the film rights and let West direct. West felt too tired after working on Lara Croft: Tomb Raider (2001), so he decided to drop out (West later said that he regretted the decision).[7] Ridley Scott was hired to direct the film after he decided to not work on Terminator 3: Rise of the Machines (2003).[8]

Ken Nolan was credited as screenwriter, and others contributed uncredited: Mark Bowden wrote an adaptation of his own book,[9] Stephen Gaghan was hired to do a rewrite,[10] Steven Zaillian[11] and Ezna Sands[12] rewrote the majority of Gaghan and Nolan's work, actor แซม เชพเพิร์ด (MGen. Garrison) rewrote some of his own dialogue,[13] and Eric Roth wrote จอช ฮาร์ทเน็ตต์ and อีริก บานา's concluding speeches.[11] Ken Nolan was on set for four months rewriting his script and the previous work by Gaghan, Zaillian, and Bowden.[14] He was given sole screenwriting credit by a WGA committee.[15]

The book relied on a dramatization of participant accounts, which were the basis of the movie. SPC John Stebbins was renamed as fictional "John Grimes." Stebbins had been convicted by court martial in 1999 for the rape and forcible sodomy of his six-year-old daughter.[16] Mark Bowden said the Pentagon, ever sensitive about public image, decided to alter factual history by requesting the change.[17] Bowden wrote early screenplay drafts, before Bruckheimer gave it to screenwriter Nolan.[10] The POW-captor conversation, between pilot Mike Durant and militiaman Firimbi, is from a Bowden script draft.

To keep the film at a manageable length, 100 key figures in the book were condensed to 39. The movie also does not feature any Somali actors.[18] Additionally, no Somali consultants were hired for accuracy, according to writer Bowden.[19][20]

For military verisimilitude, the Ranger actors took a one-week Ranger familiarization course at Fort Benning (now Fort Moore), the Delta Force actors took a two-week commando course from the 1st Special Warfare Training Group at Fort Bragg, and Ron Eldard and the actors playing 160th SOAR helicopter pilots were lectured by captured aviator Michael Durant at Fort Campbell.[21]

The U.S. Army supplied the materiel and the helicopters from the 160th Special Operations Aviation Regiment. Most pilots (e.g., Keith Jones, who speaks some dialogue) had participated in the historic battle on October 3–4, 1993.[22]

On the last day of their week-long Army Ranger orientation at Fort Benning, the actors who portrayed the Rangers received letters slipped under their doors. It thanked them for their hard work, and asked them to "tell our story true", signed with the names of the men who died in the Mogadishu firefight.[22] A platoon of Rangers from B-3/75 did the fast-roping scenes and appeared as extras; John Collette, a Ranger Specialist during the battle, served as a stunt performer.[23]

Many of the actors bonded with the soldiers who trained them for their roles. Actor ทอม ไซส์มอร์ said, "What really got me at training camp was the Ranger Creed. I don't think most of us can understand that kind of mutual devotion. It's like having 200 best friends and every single one of them would die for you".[22]

Filming began in March 2001 in Salé, Morocco, and concluded in late June.[21]

Although the filmmakers considered filming in Jordan, they found the city of Amman too built up and landlocked. Scott and production designer Arthur Max subsequently turned to Morocco, where they had previously worked on Gladiator. Scott preferred that urban setting for authenticity.[22] Most of the film was photographed in the cities of Rabat and Salé; the Task Force Ranger base sequences were filmed at Kénitra[24] and Mehdya.

Music

[แก้]
บทความหลัก: Black Hawk Down (soundtrack)

The musical score for Black Hawk Down was composed by Hans Zimmer, who previously collaborated with director Scott on several films including Thelma & Louise (1991) and Gladiator (2000). Zimmer developed the score through a collaboration with a variety of musicians that blended "east African rhythms and sounds with a more conventional synthesizer approach."[25] In doing so, Zimmer avoided a more traditional composition in favor of an experimental approach that would match the tone of the film. "I wanted to do it like the way the movie was," said Zimmer. "So I got myself a band together and we just went into my studio [...] and we'd just be flailing away at the picture, I mean, you know with great energy."[26] A soundtrack album was released on January 15, 2002, by Decca Records.[27]

Reception

[แก้]

Box office

[แก้]

Black Hawk Down had a limited release in four theaters on December 28, 2001, in order to be eligible for the 2001 Oscars.[28] It earned $179,823 in its first weekend, averaging $44,956 per theater. On January 11, 2002, the release expanded to 16 theaters and continued to do well with a weekly gross of $1,118,003 and an average daily per theater gross of $9,982. On January 18, 2002, the film had its wide release, opening at 3,101 theaters and earning $28,611,736 in its first wide-release weekend to finish first at the box office for the weekend. Opening on the Martin Luther King holiday, the film grossed $5,014,475 on the holiday of Monday, January 21, 2002, for a 4-day weekend total of $33,628,211. Only Titanic had previously grossed more money over the Martin Luther King holiday weekend. Black Hawk Down finished first at the box office during its first three weeks of wide release. When the film closed on April 14, 2002, after its 15th week, it had grossed $108,638,746 domestically and $64,350,906 overseas for a worldwide total of $172,989,651.[4]

Critical response

[แก้]

On Rotten Tomatoes, the film has an approval rating of 76% based on 173 reviews, with an average rating of 7.00/10. The website's critical consensus reads, "Though it's light on character development and cultural empathy, Black Hawk Down is a visceral, pulse-pounding portrait of war, elevated by Ridley Scott's superb technical skill."[29] On Metacritic, the film has a weighted average score of 74 out of 100, based on reviews from 33 critics, indicating "generally favorable reviews".[30] Audiences surveyed by CinemaScore gave the film an average grade of "A−" on an A+ to F scale.[31]

Roger Ebert of the Chicago Sun-Times gave the film four stars out of four, saying that films like this "help audiences understand and sympathize with the actual experiences of combat troops, instead of trivializing them into entertainments."[32] Empire magazine said that, though "ambitious, sumptuously framed, and frenetic, Black Hawk Down is nonetheless a rare find of a war movie which dares to turn genre convention on its head".[33] Mike Clark of USA Today wrote that the film "extols the sheer professionalism of America's elite Delta Force—even in the unforeseen disaster that was 1993's Battle of Mogadishu," and praised Scott's direction: "in relating the conflict, in which 18 Americans died and 70-plus were injured, the standard getting-to-know-you war-film characterizations are downplayed. While some may regard this as a shortcoming, it is, in fact, a virtue".[34]

The film has had a small cultural legacy, which has been studied academically by media analysts dissecting how media reflects American perceptions of war. Newsweek writer Evan Thomas considered the movie one of the most culturally significant films of the George W. Bush presidency. He suggested that, although the film was presented as being anti-war, it was at its core pro-war: "though it depicted a shameful defeat, the soldiers were heroes willing to die for their brothers in arms ... The movie showed brutal scenes of killing, but also courage, stoicism and honor ... The overall effect was stirring, if slightly pornographic, and it seemed to enhance the desire of Americans for a thumping war to avenge 9/11."[35]

Stephen A. Klien, writing in Critical Studies in Media Communication, argued that the film's sensational rendering of war encouraged audiences to empathize with the film's pro-soldier leitmotif, to "conflate personal support of American soldiers with support of American military policy," and to discourage "critical public discourse concerning justification for and execution of military interventionist policy."[36]

รางวัลที่เข้าชิง

[แก้]

Black Hawk Down received four Academy Award nominations for Best Director (lost to A Beautiful Mind) and Best Cinematography (lost to The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring) and won two Oscars for Best Sound and Best Film Editing. It received three BAFTA Award nominations for Best Cinematography, Best Sound and Best Editing.

รางวัล สาขา ผู้ได้รับการเสนอชื่อ ผล อ้างอิง
รางวัลออสการ์ ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ริดลีย์ สกอต เสนอชื่อเข้าชิง [37]
กำกับภาพยอดเยี่ยม สลาโวเมียร์ อิดเซียค เสนอชื่อเข้าชิง
ลำดับภาพยอดเยี่ยม ปีเอโตร สคาเลีย ชนะ
บันทึกเสียงยอดเยี่ยม ไมเคิล มิงค์เลอร์
ไมรอน เนตตินกา
คริส มันโร		 ชนะ
รางวัลแบฟตา กำกับภาพยอดเยี่ยม สลาโวเมียร์ อิดเซียค เสนอชื่อเข้าชิง [38]
ลำดับภาพยอดเยี่ยม ปีเอโตร สคาเลีย เสนอชื่อเข้าชิง
บันทึกเสียงยอดเยี่ยม คริส มันโร
เพอร์ ฮัลเบิร์ก
ไมเคิล มิงค์เลอร์
ไมรอน เนตตินกา
คาเรน เบเคอร์ แลนเดอร์ส		 เสนอชื่อเข้าชิง
รางวัลสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน ผู้กำกับภาพแห่งปี สลาโวเมียร์ อิดเซียค เสนอชื่อเข้าชิง [39]
ผู้กำกับภาพยนตร์แห่งปี ริดลีย์ สกอต เสนอชื่อเข้าชิง
ลำดับภาพยอดเยี่ยมแห่งปี ปีเอโตร สคาเลีย เสนอชื่อเข้าชิง
ภาพยนตร์แห่งปี เจอร์รี บรักไฮเมอร์
ริดลีย์ สกอต		 เสนอชื่อเข้าชิง
ผู้ออกแบบงานสร้างแห่งปี แม็กซ์ อาเทอร์ เสนอชื่อเข้าชิง
รางวัลเดอะเนชั่นแนลบอร์ดออฟรีวิว ภาพยนตร์สิบอันดับแรก ชนะ [40]
รางวัลแซทเทิร์น ภาพยนตร์แอ็คชั่น/ผจญภัย/ระทึกขวัญยอดเยี่ยม เสนอชื่อเข้าชิง [41]
การออกดีวีดีฉบับพิเศษยอดเยี่ยม เสนอชื่อเข้าชิง [42]
Eddie Award ภาพยนตร์สารคดีลำดับภาพยอดเยี่ยม – ดราม่า ปีเอโตร สคาเลีย ชนะ [43]
ADG Excellence in Production
Design Award		 ภาพยนตร์ร่วมสมัย คีธ เพน
มาร์โก เทรนตินี่
จานนี โจวัญโญนี
คลิฟฟ์ โรบินสัน
เพียร์ ลุยจิ บาซิล
อิโว ฮุชนัค
แม็กซ์ อาเทอร์		 เสนอชื่อเข้าชิง [44]
Harry Award ชนะ [45]
Golden Reel Award ลำดับเสียงยอดเยี่ยม – บทสนทนา

และการพากย์เสียงทับ (ADR) ในภาพยนตร์

เพอร์ ฮัลเบิร์ก
คาเรน เบเคอร์ แลนเดอร์ส
คริส จาร์โก
มาร์ก แอล. แมงกิโน
คริส โฮแกน		 ชนะ [46]
ลำดับเสียงยอดเยี่ยม – เอฟเฟกต์และโฟลีย์
ส่วนของภาพยนตร์ในประเทศ 		เพอร์ ฮัลเบิร์ก
คาเรน เบเคอร์ แลนเดอร์ส
เคร็ก เอส. เยเกอร์
จอน ไทเทิล
คริสโตเฟอร์ แอสเซลส์
ดีโน่ ดิมูโร
แดน เฮเกมาน
ไมค์ เรแกน
เกรกอรี ไฮเนอร์
เพอร์รี่ โรเบิร์ตสัน
ปีเตอร์ สเตาบลี
บรูซ ทานิส
ไมเคิล เฮิร์ทลีน
โซลอนจ์ เอส. ชวาลบ์		 ชนะ
Plus Camerimage กบทองคำ สลาโวเมียร์ อิดเซียค เสนอชื่อเข้าชิง [47]
Cinema Audio Society Award การผสมผสานเสียงยอดเยี่ยมในภาพยนตร์ ไมเคิล มิงค์เลอร์
ไมรอน เนตตินกา
คริส มันโร		 เสนอชื่อเข้าชิง [48]
Directors Guild of America Award ผลงานการกำกับที่โดดเด่นในภาพยนตร์ ริดลีย์ สกอต เสนอชื่อเข้าชิง [49]
Golden Trailer Award ดรามาแห่งปี Trailer Park, Inc. เสนอชื่อเข้าชิง [50]
เอ็มทีวีมูวีอะวอดส์ ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม เสนอชื่อเข้าชิง [51]
ซีเควนซ์แอคชั่นยอดเยี่ยม ช่วงเฮลิคอปเตอร์ลำแรกตก เสนอชื่อเข้าชิง
Phoenix Film Critics Society Award คณะนักแสดงนำยอดเยี่ยม อีริก บานา
อีเวน เบรมเนอร์
วิลเลียม ฟิชต์เนอร์
จอช ฮาร์ทเน็ตต์
เจสัน ไอแซ็กส์
ยวน แม็คเกรเกอร์
แซม เชพเพิร์ด
ทอม ไซส์มอร์		 เสนอชื่อเข้าชิง [52]
กำกับภาพยอดเยี่ยม สลาโวเมียร์ อิดเซียค เสนอชื่อเข้าชิง
ลำดับภาพยอดเยี่ยม ปีเอโตร สคาเลีย เสนอชื่อเข้าชิง
Teen Choice Award นักแสดงภาพยนตร์ยอดนิยม: แอ็กชั่น/ดราม่า จอช ฮาร์ทเน็ตต์ เสนอชื่อเข้าชิง [53]
ภาพยนตร์ยอดนิยม: แอ็กชั่น/ดราม่า เสนอชื่อเข้าชิง
World Soundtrack Award เพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งปี ฮันส์ ซิมเมอร์ เสนอชื่อเข้าชิง [54]
ผู้แต่งเพลงประกอบภาพยนตร์แห่งปี เสนอชื่อเข้าชิง
รางวัลสมาคมนักเขียนแห่งอเมริกา บทภาพยนตร์ที่ดีที่สุด
ที่มาจากเนื้อหาที่ผลิตหรือตีพิมพ์มาแล้ว 		เคน โนแลน เสนอชื่อเข้าชิง [55]
ASCAP Award ภาพยนตร์บ็อกซ์ออฟฟิศยอดนิยม ฮันส์ ซิมเมอร์ (พร้อมกันกับ คำสาปมรณะ) ชนะ [56]
DVD Exclusive Award ภาพรวมดีวีดียอดเยี่ยม
(รวมถึงคุณสมบัติและเนื้อหาพิเศษทั้งหมด)		 ชาร์ลส์ เดอ ลอซิริกะ (Deluxe Edition) เสนอชื่อเข้าชิง [57]

ข้อถกเถียงและความไม่ถูกต้องของเนื้อหา

[แก้]

Soon after Black Hawk Down's release, the Somali Justice Advocacy Center (SJAC) in California denounced what they felt was its brutal and dehumanizing depiction of Somalis and called for its boycott.[20] The SJAC in Minnesota called for a boycott of the film for its portrayal of Somalis as "savage beasts shooting each other."[58]

In a radio interview, Brendan Sexton, who portrayed ranger PVT. Richard "Alphabet" Kowalewski, said the version of the film which made it onto theater screens significantly differed from the one recounted in the original script. According to him, many scenes asking hard questions of the US regarding the violent realities of war and the true purpose of their mission in Somalia were cut.[59]

In a review featured in The New York Times, film critic Elvis Mitchell expressed dissatisfaction with the film's "lack of characterization" and opined that the film "reeks of glumly staged racism".[60] Owen Gleiberman and Sean Burns, the film critics for Entertainment Weekly and the alternative newspaper Philadelphia Weekly, respectively, echoed the sentiment that the depiction was racist.[61][62]

American film critic Wheeler Winston Dixon also found the film's "absence of motivation and characterization" disturbing, and wrote that while American audiences might find the film to be a "paean to patriotism", other audiences might find it to be a "deliberately hostile enterprise"; nevertheless, Dixon lauded the film's "spectacular display of pyrotechnics coupled with equally adroit editing."[63]

Jerry Bruckheimer, the film's producer, rejected these criticisms on The O'Reilly Factor, putting them down to political correctness in part due to Hollywood's liberal leanings.[62][64]

Somali nationals say that the African actors chosen to play the Somalis in the film do not resemble the culturally unique features of the Horn of Africa, nor does the language they communicate in sound like the Afro-Asiatic tongue spoken by the Somali people. They also state that the abrasive way lines are delivered and lack of authenticity regarding Somali culture fails to capture the tone, mannerisms, and spirit of actual life in Somalia. No Somali actors were used in the movie.[18] Somalis attending a screening of a pirated copy of the film at a theater in Mogadishu said the film ignored the deaths of hundreds, if not thousands, of civilian adults and children caused by the Americans.[58][65]

In an interview with the BBC, the faction leader Osman Ali Atto said that many aspects of the film are factually incorrect. Taking exception with the ostentatious depiction of his character, Ali Atto claimed he looks nothing like the actor who portrayed him, nor that he smoked cigars or wore earrings.[66] These details were later confirmed by SEAL Team Six sniper Howard E. Wasdin in his 2012 memoirs. Wasdin also indicated that while the character in the movie ridiculed his captors, in reality, Atto seemed concerned that Wasdin and his men had been sent to kill rather than apprehend him.[67] Atto additionally stated that he had not been consulted about the project, nor was he approached for permission to use his likeness, and that the film sequence re-enacting his arrest contained several inaccuracies:[66]

First of all when I was caught on 21 September, I was only travelling with one Fiat 124, not three vehicles as it shows in the film[...] And when the helicopter attacked, people were hurt, people were killed[...] The car we were travelling in, (and) I have got proof, it was hit at least 50 times. And my colleague Ahmed Ali was injured on both legs[...] I think it was not right, the way they portrayed both the individual and the action. It was not right.[66]

Navy SEAL Wasdin similarly remarked that while olive green military rigger's tape was used to mark the roof of the car in question in the movie, his team in actuality managed to track down Atto's whereabouts using a much more sophisticated technique involving the implantation of a homing device. This was hidden in a cane presented to Atto as a gift from a contact who routinely met with him, which eventually led the team directly to the faction leader.[67]

Malaysian military officials whose own troops were involved in the fighting have likewise raised complaints regarding the film's accuracy. Retired Brigadier-General Abdul Latif Ahmad, who at the time commanded Malaysian forces in Mogadishu, told the AFP news agency that Malaysian moviegoers would be under the erroneous impression that the real battle was fought by the Americans alone, with Malaysian troops relegated to serving as "mere bus drivers to ferry them out".[68]

General Pervez Musharraf, who later became President of Pakistan after a coup, similarly accused the filmmakers of not crediting the work done by the Pakistani soldiers. In his autobiography In the Line of Fire: A Memoir, Musharraf wrote:

The outstanding performance of the Pakistani troops under adverse conditions is very well known at the UN. Regrettably, the film Black Hawk Down ignores the role of Malaysia and Pakistan in Somalia. When U.S. troops were trapped in the thickly populated Madina Bazaar area of Mogadishu, it was the Seventh Frontier Force Regiment of the Pakistan Army that reached out and extricated them. The bravery of the U.S. troops notwithstanding, we deserved equal, if not more, credit; but the filmmakers depicted the incident as involving only Americans.[69]

Mogadishu Mile

[แก้]

It is often believed that the soldiers involved in the Mogadishu Mile had to run all the way to the Mogadiscio Stadium, as shown in the film. However, in that scene the filmmakers took artistic license and dramatized the event, departing from the book. In the film, the Mogadishu Mile ends with about a dozen soldiers entering the Mogadiscio Stadium having run all the way through the city. In the book, it ends with soldiers reaching a rendezvous point on National Street (in the opposite direction from the stadium):

"As he approached the intersection of Hawlwadig Road and National Street, about five blocks south of the Olympic Hotel, he saw a tank and the line of APCs and Humvees and a mass of men in desert battle dress. He ran until he collapsed, with joy"[70]

The Rangers and Delta Force soldiers were not the only members of the U.S. military operation who walked the Mogadishu Mile; they included two CSO Marines that were also joined by soldiers from the U.S. 10th Mountain Division:

"We didn't ride off the crash site. We didn't run out. We walked expediently in a tactical formation for about a mile to get to an awaiting convoy."[71][72]

For the most part, the scene in the film where the convoy leaves the soldiers running through the city streets alone does not accurately portray what really happened:

"No one ran out of the city. The Mog mile was to a rally point where the Pakistani tanks and the vehicles from 10th Mountain were, waiting to take the men of TFR out to the Pakistani stadium."[73][74][72]

"These APCs were headed back about 800 meters to a strongpoint where reserve element has stayed behind with the tanks, and the plan was to move the wounded via the vehicles and the healthy by foot back to the strongpoint. That's exactly what happened. That, in all its non-dramatic form, is the so-called "Mogadishu mile"..."[75]

คำคม "มีเพียงคนตายเท่านั้นที่ได้เห็นการสิ้นสุดของสงคราม"

[แก้]

ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยคำพูดที่กล่าวว่า "มีเพียงคนตายเท่านั้นที่ได้เห็นการสิ้นสุดของสงคราม" ซึ่งประโยคดังกล่าวเป็นการอ้างอิงที่ผิดพลาดว่าเพลโตเป็นคนกล่าว โดยจากการค้นคว้าเพิ่มเติมพบว่าคำพูดนี้ปรากฎขึ้นครั้งแรกในผลงานของ จอร์จ ซันตายานา[76][77][78]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "BLACK HAWK DOWN". bbfc.co.uk. British Board of Film Classification. January 9, 2002. สืบค้นเมื่อ January 24, 2019.
  2. ↑ "Black Hawk Down (2002)". British Film Institute. สืบค้นเมื่อ June 23, 2017.
  3. ↑ Lang, Brent (September 1, 2011). "'Inside the Revolution Library: Where Joe Roth Went Wrong". TheWrap.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 7, 2015. สืบค้นเมื่อ June 28, 2017.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Black Hawk Down (2001)". Box Office Mojo. Amazon.com. สืบค้นเมื่อ October 26, 2007.
  5. ↑ "The 74th Academy Awards (2002) Nominees and Winners". Oscars.org. สืบค้นเมื่อ November 19, 2011.
  6. ↑ Hunt, Bill (2019-05-09). "Black Hawk Down (4K UHD Review)". The Digital Bits (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ October 14, 2021.
  7. ↑ Smith, Patrick (June 6, 2017). "'We'd like to crash a plane into your hotel for our film': Director Simon West on how he made Con Air". The Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 7, 2017.
  8. ↑ "5 Directors Who Almost Helmed A Terminator Movie (& 5 Who Should)". Screen Rant.
  9. ↑ Cohen 2008, p. 82.
  10. ↑ 10.0 10.1 Cohen 2008, p. 84.
  11. ↑ 11.0 11.1 Cohen 2008, p. 85.
  12. ↑ Niemi, Robert J. (2018). 100 Great War Movies: The Real History Behind the Films. ABC-CLIO. p. 34. ISBN 978-1-4408-3385-4.
  13. ↑ "Black Hawk Down (2001) - Trivia". IMDb.
  14. ↑ Cohen 2008, p. 85-87.
  15. ↑ Cohen 2008, p. 79.
  16. ↑ "Text of the decision from USCourts.gov". สืบค้นเมื่อ February 21, 2011.
  17. ↑ Turner, Megan (November 18, 2001). "War-Film "Hero" Is A Rapist". New York Post. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  18. ↑ 18.0 18.1 "Somalis flock to bootleg 'Black Hawk'". The Associated Press. January 24, 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2011. สืบค้นเมื่อ February 21, 2011.
  19. ↑ "Institute for Social and Cultural Communications". Z Magazine. 15 (1–6): 6. 2002.
  20. ↑ 20.0 20.1 Baldwin, Ricky (April 1, 2002). "Black Hawk Rising". ZMag.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 11, 2014. สืบค้นเมื่อ September 15, 2014.
  21. ↑ 21.0 21.1 "Black Hawk Down : Production Notes". Cinema.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 31, 2021.
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 22.3 Rubin, Steven Jay (2011). "Black Hawk Down". Combat Films: American Realism, 1945-2010 (2 ed.). McFarland. pp. 257–262. ISBN 978-0-7864-5892-9.
  23. ↑ Laurence, John Shelton; McGarrahan, John G. (2008). "Operation Restore Honor in Black Hawk Down". ใน Peter C. Rollins; John E. O'Connor (บ.ก.). Why we fought: America's wars in film and history. University Press of Kentucky. p. 431. ISBN 978-0-8131-9191-1.
  24. ↑ Raw, Laurence (2009). The Ridley Scott Encyclopedia. Scarecrow Press. Lanham, Maryland. p. 209. ISBN 978-0-8108-6951-6.
  25. ↑ Clarke, James (2002). Ridley Scott. London: Virgin Books. ISBN 0753507315.
  26. ↑ Appelo, Tim (November 3, 2014). "Composer Hans Zimmer Talks 'Interstellar' Origin, Punk Influence on 'Dark Knight' (Exclusive Video)". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ May 29, 2018.
  27. ↑ "Black Hawk Down Soundtrack". Soundtrack.Net. Autotelics, LLC. สืบค้นเมื่อ May 29, 2018.
  28. ↑ Cohen 2008, p. 80.
  29. ↑ "Black Hawk Down". Rotten Tomatoes. Fandango Media. สืบค้นเมื่อ November 5, 2020.
  30. ↑ "Black Hawk Down". Metacritic. CBS Interactive. Retrieved November 5, 2020.
  31. ↑ "BLACKHAWK DOWN (2001) A-". CinemaScore. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 20, 2018.
  32. ↑ Ebert, Roger (January 18, 2002). "Black Hawk Down movie review & film summary (2002)". Chicago Sun-Times.
  33. ↑ Dinning, Mark. "Empire's Black Hawk Down Movie Review". Empire. สืบค้นเมื่อ October 20, 2020.
  34. ↑ Clark, Mike (December 28, 2001). "Black Hawk' turns nightmare into great cinema". USA Today. สืบค้นเมื่อ October 20, 2020.
  35. ↑ Thomas, Evan (12 December 2008). "'Black Hawk Down' Arts and culture in the Bush era". Newsweek. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 January 2012.
  36. ↑ Klien, Stephen A. (December 2005). "Public Character and the Simulacrum: The Construction of the Soldier Patriot and Citizen Agency in Black Hawk Down". Critical Studies in Media Communication. 22 (5): 427–449. doi:10.1080/07393180500342993. S2CID 145086146. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 19, 2012 – โดยทาง UncurledFist blog.
  37. ↑ "The 74th Academy Awards | 2002". Oscars.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  38. ↑ "Film in 2002 | BAFTA Awards". awards.bafta.org. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  39. ↑ "AFI AWARDS 2001". American Film Institute (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  40. ↑ "2001 Archives". National Board of Review (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  41. ↑ "The 2001 Saturn Awards". MovieWeb (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 13 June 2002. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  42. ↑ "Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA (2004)". IMDb. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  43. ↑ "Wartime Precedent". CineMontage (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 1 November 2012. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  44. ↑ "6th Annual Excellence in Production Design Awards". Art Directors Guild. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 September 2015.
  45. ↑ "Harry Awards (2002)". IMDb. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  46. ↑ "BLACK HAWK DOWN AMONG MPSE WINNERS". Mixonline (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2002-06-01. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  47. ↑ "Archive – EnergaCAMERIMAGE 2002". camerimage.pl. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  48. ↑ "Cinema Audio Society - 2001". Awards Daily. September 29, 2009. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.
  49. ↑ "Awards / History / 2001". www.dga.org. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  50. ↑ "Golden Trailer Awards (2002)". Film Threat. February 22, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2020. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.
  51. ↑ "Here are the MTV Movie Awards nominations". Entertainment Weekly. April 24, 2002. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.{{cite magazine}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  52. ↑ "Past Phoenix Film Critics Society Awards". Phoenix Film Critics Society. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.
  53. ↑ "2002 TEEN CHOICE AWARDS". NewsOK. 18 August 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 October 2014. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  54. ↑ "World Soundtrack Awards - 2002 Awards". IMDb. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  55. ↑ "WGA touts tyros". Variety. February 7, 2002. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.
  56. ↑ Whitmire, Margo (10 May 2003). "Zimmer, Landau, Debney, Shore Scoop Top ASCAP Film And TV Awards Music Awards". Billboard. Vol. 115 no. 19. p. 66. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  57. ↑ "DVD Exclusive Awards - 2003-2". IMDb. สืบค้นเมื่อ December 14, 2021.
  58. ↑ 58.0 58.1 McNeil, Donald G. Jr. (January 22, 2002). "Mogadishu Journal; For the Somalis, a Manhunt Movie to Muse Over". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ January 24, 2021.
  59. ↑ "As 'Black Hawk Down' Director Ridley Scott Is Nominated for An Oscar, An Actor in the Film Speaks Out Against Its Pro-War Message". DemocracyNow.org. February 19, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 1, 2022. สืบค้นเมื่อ February 21, 2011.
  60. ↑ Mitchell, Elvis (December 28, 2001). "Mission Of Mercy Goes Bad In Africa". The New York Times. สืบค้นเมื่อ April 26, 2010.
  61. ↑ Hornblow, Deborah (February 3, 2002). "'BLACK HAWK' DOWNER". Hartford Courant. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 8, 2021. สืบค้นเมื่อ June 16, 2022.
  62. ↑ 62.0 62.1 "Sean Burns: "Ridley Scott and Jerry Bruckheimer's latest is racist crap"". Philadelphia Weekly. July 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-12. สืบค้นเมื่อ February 21, 2011.
  63. ↑ Dixon, Wheeler, Winston (2003). Visions of the Apocalypse: Spectacles of Destruction in American Cinema (Paperback ed.). London and New York: Wallflower Press. ISBN 1-903364-74-4.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) ISBN 1-903364-38-8 (hardcover), see page 76, lines 11-15
  64. ↑ "Defending Black Hawk Down". Fox News. January 15, 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 October 2009. สืบค้นเมื่อ February 21, 2011.
  65. ↑ "Somalis Watch Black Hawk Down | On the Media". WNYC Studios (ภาษาอังกฤษ). January 25, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 25, 2020. สืบค้นเมื่อ January 24, 2021.
  66. ↑ 66.0 66.1 66.2 "Warlord thumbs down for Somalia film". BBC News. January 29, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 7, 2022. สืบค้นเมื่อ February 3, 2012.
  67. ↑ 67.0 67.1 Wasdin, Howard (2011). SEAL Team Six – Memoirs of a US Navy Sniper. pp. 225–226.
  68. ↑ "Jingoism jibe over Black Hawk Down". BBC News. January 21, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 7, 2022. สืบค้นเมื่อ January 1, 2010.
  69. ↑ Musharraf, Pervez (2006). In the Line of Fire: A Memoir. Free Press. p. 76. ISBN 9780743283441.
  70. ↑ Bowden, Mark (2001). Black Hawk Down: A Story of Modern War. Signet. p. 350.
  71. ↑ "The Mogadishu Mile" เก็บถาวร 2011-09-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  72. ↑ 72.0 72.1 Black Hawk Down 93 discussion forum เก็บถาวร 2011-02-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (registration required)
  73. ↑ "Question for Belman or anyone else who ran out of the City" [ลิงก์เสีย]
  74. ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 8, 2011. สืบค้นเมื่อ July 27, 2017.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  75. ↑ Col. Lee A. Van Arsdale. "Audio Commentary by Task Force Rangers". Black Hawk Down 3-Disk Deluxe Edition
  76. ↑ SUZANNE, Bernard F. "Plato FAQ: Did plato write :"Only the dead have seen the end of war"?". plato-dialogues.org. สืบค้นเมื่อ April 29, 2018.
  77. ↑ "Who Really Said That?". The Chronicle of Higher Education. September 16, 2013. สืบค้นเมื่อ April 29, 2018.
  78. ↑ ""Only the dead have seen the end of war." Who said that?". Millard Fillmore's Bathtub (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). February 25, 2011. สืบค้นเมื่อ April 29, 2018.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ Adrich/ทดลองเขียน7
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:Adrich/ทดลองเขียน7&oldid=10998607"