ปฏิทินอาหรับก่อนการมาของอิสลาม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

จารึกปฏิทินอาระเบียใต้โบราณเปิดเผยการใช้งานปฏิทินในท้องถิ่น อย่างน้อยบางส่วนในปฏิทินอาระเบียใต้ใช้ระบบปฏิทินสุริยจันทรคติ ส่วนอาระเบียตอนกลาง โดยเฉพาะมักกะฮ์ ไม่ค่อยมีหลักฐานนี้ แต่รายละเอียดพบได้ในบันทึกของมุสลิมในสมัยอับบาซียะฮ์[1] นักประวัติศาสตร์บางคนยึดมั่นว่าปฏิทินก่อนการมาของอิสลามที่ใช้ในอาระเบียกลางคือปฏิทินจันทรคติ ซึ่งคล้ายกับปฏิทินอิสลามสมัยใหม่[2][1][3] บางคนเห็นพ้องว่าปฏิทินก่อนการมาของอิสลามเคยเป็นปฏิทินจันทรคติมาก่อน แต่ถูกเปลี่ยนเป็นปฏิทินสุริยจันทรคติเมื่อ 200 ปีก่อนฮิจเราะห์ ซึ่งมีการทดปฏิทินหลายครั้งเพื่อให้พิธีแสวงบุญอยู่ในช่วงที่กำหนด[4][5]

ชื่อวันก่อนการมาของอิสลาม[แก้]

ชื่อวันในสัปดาห์ของอาระเบียก่อนการมาของอิสลามถูกเปลี่ยนไปในช่วงที่อิสลามมา เพื่อทำให้สอดคล้องกับ 7 วันที่อัลลอฮ์ทรงสร้างโลก โดยชื่อวันเป็นไปตามนี้:

หมายเลข ก่อนอิสลาม الأيام الجاهلية อิสลาม الأيام الإسلامية
1 อัลเอาวัล ٱلْأَوَّل อัลอะฮัด ٱلْأَحَد
2 อัลอะฮ์วัน หรือ อัลอะฮุวัน หรือ อัลเอาฮัด ٱلْأَهْوَن / ٱلْأَهُوَن / ٱلْأَوْهَد อัลอิษนัยน์ ٱلْإِثْنَيْن
3 อัจญุบาร ٱلْجُبَار อัษษุลาษาอ์ ٱلثُّلَاثَاء
4 อัซซุบาร หรือ อัดดิบาร ٱلدُّبَار / ٱلدِّبَار อัลอัรบิอาอ์ ٱلْأَرْبِعَاء
5 อัลมุอ์นิส ٱلْمُؤْنِس อัลเคาะมีส ٱلْخَمِيس
6 อัลอะรูบะฮ์ ٱلْعَرُوبَة อัลญุมอะฮ์ ٱلْجُمْعَة
7 อัชชิยาร ٱلشِّيَار อัสซับต์ ٱلسَّبْت

ชื่อเดือนก่อนการมาของอิสลาม[แก้]

หลักฐานเกี่ยวกับชื่อของเดือนก่อนการมาของอิสลามนั้น ได้แก่ อัลมุนตะค็อบ มิน เฆาะรีบ กะลามุลอะร็อบ[6] โดยฮะซันแห่งอบูอัลฮะซัน อะลี อิบน์ อัลฮะซัน อิบน์ อัลฮุซัยน์ อัลฮุนาอี อัดดูซา (เสียชีวิต ฮ.ศ. 309/ค.ศ. 921) ซึ่งรู้จักกันในชื่อ "กุรออ์ อันนัมล์" และ ลิซาน อัลอะร็อบ[7] ของอิบน์ มันซูร (เสียชีวิต ฮ.ศ. 711/ค.ศ. 1311) อัลบิรูนีกับอัลมัสอูดีแนะนำว่าชาวอาหรับโบราณใช้เดือนเดียวกันกับมุสลิม ถึงแม้ว่าพวกเขาบันทึกชื่อเดือนอื่นที่ใช้โดยชาวอาหรับก่อนการมาของอิสลามก็ตาม[1]

หมายเลข ก่อนอิสลาม الشهور الجاهلية อิสลาม الشهور الإسلامية
1 มุอ์ตะมิร หรือ อัลมุอ์ตะมิร مُؤْتَمِر / ٱلْمُؤْتَمِر อัลมุฮัรรอม ٱلْمُحَرَّم
2 นาญิร نَاجِر เศาะฟัร صَفَر
3 เคาวาน หรือ คุววาน خَوَّان / خُوَّان เราะบีอุลเอาวัล رَبِيع ٱلْأَوَّل
4 วับศอน وَبْصَان เราะบีอุลอาคิร หรือ เราบีอุษษานี رَبِيع ٱلْآخِر / رَبِيع ٱلثَّانِي
5 ฮะนีน حَنِين ญุมาดัลอูลา جُمَادَىٰ ٱلْأُولَىٰ
6 รุบบา رُبَّىٰ ญุมาดัลอาคิเราะฮ์ หรือ ญุมาดัษษานิยะฮ์ جُمَادَىٰ ٱلْآخِرَة / جُمَادَىٰ ٱلثَّانِيَة
7 อัลอะศ็อม หรือ มุนศิลุลอะซินะฮ์ หรือ อัลมุฮัรรอม ٱلْأَصَمّ / مُنْصِل ٱلْأَسِنَّة / ٱلْمُحَرَّم เราะญับ رَجَب
8 อาซิล عَاذِل ชะอ์บาน شَعْبَان
9 นาติก نَاتِق เราะมะฎอน رَمَضَان
10 วะอ์ล หรือ วะอิล وَعْل / وَعِل เชาวาล شَوَّال
11 วัรนะฮ์ وَرْنَة ซุลเกาะอ์ดะฮ์ ذُو ٱلْقَعْدَة
12 บุร็อก หรือ มัยมูน بُرَك / مَيْمُون ซุลฮิจญะฮ์ ذُو ٱلْحِجَّة

สี่เดือนต้องห้าม[แก้]

ในธรรมเนียมอิสลาม มีมติที่เป็นเอกฉันท์ของชาวอาหรับแถวติฮามะฮ์, ฮิญาซ และนัจด์ได้แบ่งเดือนเป็นสองประเภท คือเดือนที่อนุญาต (ฮะลาล) และต้องห้าม (ฮะรอม)[1] โดยเดือนต้องห้ามมี 4 เดือนที่ห้ามก่อสงคราม ได้แก่ เราะญับ และสามเดือนในช่วงแสวงบุญ คือ ซุลกิอ์ดะฮ์, ซุลฮิจญะฮ์ และมุฮัรรอม[1]

นะซีอ์[แก้]

บทความหลัก: นะซีอ์

ในอัลกุรอานอิงสี่เดือนต้องห้ามด้วย นะซีอ์' (อาหรับ: ٱلنَّسِيء) ที่แปลตรงตัวคือ "การเลื่อนเวลาออกไป"[1] รายงานจากธรรมเนียมมุสลิม การเลี่อนเวลาถูกบริหารโดยเผ่ากินานะฮ์[3] โดยชายที่มีชื่อว่า อัลเกาะลัมมัส แห่งกินานะฮ์และลูกหลานของเขา[8]

มีการเสนอความแตกต่างของ นะซีอ์[9] นักวิชาการบางท่าน ทั้งมุสลิม[10][11] และตะวันตก[1][3] ยืนยันว่าปฏิทินก่อนศาสนาอิสลามที่ใช้ในอาระเบียตอนกลางเป็นปฏิทินจันทรคติบริสุทธิ์ ซึ่งคล้ายกับปฏิทินอิสลามสมัยใหม่ รายงานจากมุมมองนี้ นะซีอ์’ คือสิ่งที่ชาวมักกะฮ์ทำก่อนการมาของอิสลาม โดยการเปลี่ยนเดือนต้องห้ามในปีหนึ่งโดยไม่ได้มีการชักจูงใด ๆ นักประวัติศาสตร์และนักพจนานุกรมชาวอาหรับ เช่น อิบน์ ฮิชาม, อิบน์ มันซูร และคลังของตัฟซีร สนับสนุนทฤษฎีนี้[12]

ในขณะที่บางส่วนเชื่อว่ามันเคยเป็นปฏิทินจันทรคติมาก่อน แต่ในช่วงประมาณ 200 ปีก่อนฮิจเราะห์ มันถูกเปลี่ยนเป็นปฏิทินสุริยจันทรคติ โดยมีการทดเดือนเพิ่มในบางช่วง เพื่อให้พิธีแสวงบุญตรงต่อช่วงฤดูกาล การอธิบายนี้ถูกเสนอโดยอะบู มะอ์ชัร นักโหราจารย์และนักดาราศาสตร์มุสลิมยุคกลาง และภายหลังโดยอะบู เรฮัน อัลบิรูนี,[8][13] อัลมัสอูดี และนักวิชาการตะวันตกบางท่าน[14] ในมุมมองนี้ถือว่า นะซีอ์ เป็นคำพ้องความหมายของคำว่า "การทดปฏิทิน" ตามรายงานที่มีคำอธิบายของอบูมะอ์ชัรว่า เป็นสิ่งที่ได้เรียนรู้มาจากการทดปฏิทินของชาวยิว[3][8][13] การ นะซีอ์ ของชาวยิวจะตัดสินใจอย่างเป็นทางการว่าเมื่อใดที่ควรทดเดือนในปฏิทินยิว[15] บางรายงานกล่าวว่าชาวอาหรับนำวิธีของชาวยิวมาใช้และทดไปอีก 7 เดือน ทุก ๆ 19 ปี หรือเพิ่มอีก 9 เดือน ทุก ๆ 24 ปี แต่นักวิชาการไม่มีมติเป็นเอกฉันท์เกี่ยวกับทฤษฎีนี้[16] เผ่ากินานะฮ์ในสมัยของมุฮัมมัด เคนทำหน้าที่ทดปฏิทิน ซึ่งเผ่ากินานะฮ์สืบทอดหน้าที่นี้จากเผ่ากินดะฮ์ ซึ่งเป็นเผ่าที่ถูกแปลงเป็นชาวยิวกว่าร้อยปี ทำให้เชื่อว่าการทดปฏิทินน่าจะยืมมาจากธรรมเนียมชาวยิว[17]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 F.C. De Blois, "TA’RĪKH": I.1.iv. "Pre-Islamic and agricultural calendars of the Arabian peninsula", The Encyclopaedia of Islam, 2nd edition, X:260.
  2. ↑ Mahmud Effendi (1858), as discussed in Sherrard Beaumont Burnaby, Elements of the Jewish and Muhammadan calendars (London: 1901), pp. 460–470.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 A. Moberg, "NASI'", The Encyclopaedia of Islam, 2nd, VII: 977.
  4. ↑ Bonner, Michael (2011). "Time has come full circle": Markets, fairs, and the calendar in Arabia before Islam" in Cook, Ahmed, Sadeghi, Behnam, Bonner, et al. The Islamic scholarly tradition : studies in history, law, and thought in honor of Professor Michael Allan Cook. Leiden; Boston: Brill, 2011. ISBN 9789004194359. page 18.
  5. ↑ see also Shah, Zulfiqar Ali and Siddiqi, Muzammil (2009). The astronomical calculations and Ramadan: a fiqhi discourse Washington, D.C.:The International Institute of Islamic Thought. ISBN 9781565643345. page 64.
  6. ↑ 'Al-muntakhab min gharīb kalām alʿarab Cairo: Dār al-fajr li-n-nashr wa-t-tawzīʿ, 1989.
  7. ↑ Lisān al-ʿarab Beirut: Dār Lisān al-ʿarab, 1970.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Abu Ma'shar al-Balkhi (787–886), Kitab al-Uluf, Journal Asiatique, series 5, xi (1858) 168+. (ในภาษาฝรั่งเศสและอาหรับ)
  9. ↑ For an overview of the various theories and a discussion of the problem of "hindsight chronology" in early and pre-Islamic sources, see Maurice A. McPartlan, The Contribution of Qu'rān and Hadīt to Early Islamic Chronology (Durham, 1997).
  10. ↑ Mahmud Effendi (1858), as discussed in Sherrard Beaumont Burnaby, Elements of the Jewish and Muhammadan calendars (London: 1901), pp. 460–470.
  11. ↑ According to "Tradition", repeatedly cited by F.C. De Blois.
  12. ↑ Muḥammad al-Khuḍarī Bayk (1935). Muḥāḍarāt tārīkh al-Umam al-Islāmiyya. Vol. 2 (4th ed.). Al-maktaba al-tijāriyya. pp. 59–60.
  13. ↑ 13.0 13.1 al-Biruni, "Intercalation of the Ancient Arabs", The Chronology of Ancient Nations, tr. C. Edward Sachau, (London: William H. Allen, 1000/1879), pp. 13–14, 73–74.
  14. ↑ A. Moberg, "NASI'", E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam
  15. ↑ Bab. Talmud, Sanhedrin, p. 11.
  16. ↑ Bonner 2011, page 21
  17. ↑ Khanam, R. (editor) (2005). Encyclopaedic ethnography of Middle-East and Central Asia. New Delhi : Global Vision Publishing House. ISBN 8182200628. Page 442.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ปฏิทินอาหรับก่อนการมาของอิสลาม&oldid=10842570"