บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน
บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน | |
|---|---|
 ภาพถ่ายของ บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน | |
| เกิด | ค.ศ. 1870 ซานลุยส์ หรือ ซานฮวน, อาร์เจนตินา |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 1960 มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย |
| อาชีพ | นักข่าว นักกิจกรรม |
| มีชื่อเสียงจาก | เผยแพร่หนังสือพิมพ์อนาธิปไตย จัดตั้งการเดินขบวนเมย์เดย์เป็นครั้งแรกในทวีปอเมริกาใต้ |
บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน (ค.ศ. 1870 – 1960) เป็นนักข่าวและนักกิจกรรมอนาธิปไตยและสตรีนิยมชาวอาร์เจนตินาเชื้อสายเยอรมัน เธอได้ถูกยกย่องว่าเป็นนักพูดที่มีพรสวรรค์[1][2] และถูกถือว่าเป็นหนึ่งในผู้ริเริ่มการต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีในประเทศอาร์เจนตินา ใน ค.ศ. 1902 เธอถูกเนรเทศไปอยู่ที่ประเทศอุรุกวัย ซึ่งเป็นที่ที่เธออาศัยอยู่จนกระทั่งถึงแก่กรรม
ประวัติ
[แก้]บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน เป็นลูกสาวของผู้อพยพชาวเยอรมัน เธอเกิดเมื่อ ค.ศ. 1870 ในประเทศอาร์เจนตินา เมืองซานลุยส์หรือซานฆวนไม่แน่ชัด เธอใช้ชีวิตวัยเด็กในรัฐซานฆวน และย้ายไปอาศัยที่เมืองโรซาริโอเมื่ออายุ 14 ปี หลังจากก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ เธอได้ทำงานเป็นช่างทำรองเท้าและคนงานโรงงานน้ำตาล ขณะทำงานเป็นช่างทำรองเท้าเธอได้พบกับผู้จัดตั้งสหภาพแรงงานรองเท้า ฆวน มาร์เกซ ซึ่งพวกเขาได้สมรสกันในภายหลัง[3] ด้วยความที่เธอรู้จักกับ ปีเอโตร โกรี (Pietro Gori) จึงทำให้เธอได้เข้ามาสู่แวดวงแนวคิดอนาธิปไตย[4] ภายหลังจากการทำกิจกรรมในขบวนการแรงงาน อนาธิปไตย และสตรีนิยมเป็นเวลาหลายปี ใน ค.ศ. 1902 เธอถูกเนรเทศไปยังอุรุกวัยตามกฎหมายถิ่นที่อยู่ (สเปน: Ley de Residencia) ของอาร์เจนตินาในขณะนั้น[1][5]
ความเคลื่อนไหว
[แก้]ใน ค.ศ. 1888 บ็อลเทินได้มาเป็นหนึ่งในผู้จัดพิมพ์ของหนังสือพิมพ์อนาธิปไตยสำนักแรก ๆ สำนักหนึ่งในอาร์เจนตินาชื่อ El Obrero Panadero de Rosario (ไทย: คนงานร้านขนมปังแห่งโรซาริโอ) ใน ค.ศ. 1889 เธอได้จัดตั้งการเดินขบวนและการนัดหยุดงานในภายหลังของช่างเย็บผ้าหญิงในโรซาริโอ ซึ่งนี่อาจเป็นการนัดหยุดงานของคนทำงานเพศหญิงเป็นครั้งแรกในอาร์เจนตินา[3][6]
ใน ค.ศ. 1890 บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน, โรมูโล โอวีดี (Romulo Ovidi) และ ฟรันซิสโก เบร์ริ (Francisco Berri) เป็นผู้จัดงานหลักของการเดินขบวนเมย์เดย์ครั้งแรก ๆ บรรณาธิการคนอื่น ๆ ของ El Obrero Panadero de Rosario ก็มีหน้าที่ที่สำคัญไม่แพ้กันในการจัดงานเดินขบวนแต่ละครั้ง[3] ในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1890 (หนึ่งวันก่อนการเดินขบวน) เธอถูกควบคุมตัวและสอบสวนโดยกองกำลังตำรวจท้องถิ่นด้วยข้อหาการแจกใบปลิวข้างนอกโรงงานหลัก ๆ ภายในพื้นที่ ระหว่างการเดินขบวนเมย์เดย์ เธอได้เดินนำคนทำงานจำนวนหลักพันคนกลุ่มหนึ่งไปยังปลาซาโลเปซ (Plaza Lopez) ซึ่งในขณะนั้นอยู่ในเขตชานเมืองของโรซาริโอ ตลอดการเดินขบวนเธอถือธงแดง ซึ่งมีข้อความเขียนไว้ว่า "Primero de Mayo - Fraternidad Universal; Los trabajadores de Rosario cumplimos las disposiciones del Comité Obrero Internacional de París" (ไทย: วันที่หนึ่งเมษายน - ภราดรภาพสากล; คนทำงานเมืองโรซาริโอกระทำตามข้อกำหนดของสภาแรงงานสากลแห่งปารีส)[7][8][9]หลังจากถูกเนรเทศไปยังอุรุกวัย เธอได้สานต่อการต่อสู้ของเธอในมอนเตวิเดโอ[1]
La Voz de la Mujer
[แก้]บ็อลเทินอาจมีส่วนร่วมในการจัดพิมพ์หนังสือพิมพ์ชื่อว่า La Voz de la Mujer (ไทย: เสียงของผู้หญิง) ซึ่งได้ถูกตีพิมพ์ออกมาเก้าฉบับในเมืองโรซาริโอระหว่างวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1896 ถึงวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1897 และได้ถูกรื้อฟื้นขึ้นใหม่เป็นระยะเวลาสั้น ๆ ใน ค.ศ. 1901 สิ่งพิมพ์ที่คล้ายกันและมีชื่อเดียวกันนั้นได้มีรายงานว่าถูกตีพิมพ์ขึ้นในภายหลังที่เมืองมอนเตวิเดโอ ซึ่งมีการเสนอขึ้นว่าบ็อลเทินอาจเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาและทำหน้าที่เป็นบรรณาธิการภายหลังที่เธอถูกเนรเทศ[1]
La Nueva Senda
[แก้]ในอุรุกวัย บ็อลเทินได้สานต่องานกิจกรรมของเธอ โดยได้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์ชื่อว่า La Nueva Senda (ไทย: เส้นทางใหม่) ระหว่าง ค.ศ. 1909 ถึง 1910[10]
สิ่งตีพิมพ์อื่น
[แก้]เธอได้เผยแพร่บทความหลายชิ้นในวารสารและหนังสือพิมพ์ลัทธิอนาธิปไตย-คอมมิวนิสต์ ที่เป็นที่รู้จักที่สุดมีชื่อว่า La Protesta และ La Protesta Humana[3][11]
มรดก
[แก้]สวนสาธารณะ
[แก้]สวนสาธารณะแห่งหนึ่งในเขตปูเอร์โตมาเดโรของบัวโนสไอเรสถูกตั้งชื่อตามเธอเพื่อเป็นเกียรติแด่เธอ[12]
ภาพยนตร์
[แก้]ใน ค.ศ. 2007 รัฐบาลรัฐซานลุยส์ในอาร์เจนตินาได้ลงทุนในการถ่ายทำภาพยนตร์เพื่อเป็นเกียรติแด่ บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน[13] โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตของบ็อลเทิน คตินิยมสิทธิสตรีแบบอนาธิปไตย และสภาพทางสังคมซึ่งนำไปสู่การตีพิมพ์หนังสือพิมพ์ La Voz de la Mujer ซึ่งมีชื่อว่า Ni dios, ni patrón, ni marido (ไทย: ไม่มีพระเจ้า ไม่มีเจ้านาย ไม่มีสามี) ซึ่งตั้งตามคติพจน์อันหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น[13] โดยมี ฆูลิเอตา ดิอัซ (Julieta Díaz) รับบทเป็น บีร์ฆิเนีย บ็อลเทิน ภาพยนตร์เรื่องนี้ซึ่งออกฉายในวันที่ 29 เมษายน 2010 ในอาร์เจนตินามี เลารา มาญญา (Laura Mañá) เป็นผู้กำกับชาวสเปน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Molyneux, M. (1986). "No God, No Boss, No Husband: Anarchist Feminism in Nineteenth-Century Argentina". Latin American Perspectives. Vol. 13 no. 1. SAGE. p. 130. JSTOR 2633723.
- ↑ Moya 2002, p. 205: "Some gifted orators, including women such as Virginia Bolten, María Collazo, and Ramona Ferreyra, could 'pack the house' by themselves."
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 "Biography of Virginia Bolten". 29 พฤษภาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- ↑ Carlson, M. (1988). Feminismo!: the woman's movement in Argentina from its beginnings to Eva Perón. Academy Chicago Publishers. p. 127. ISBN 9780897331524.
- ↑ Molyneux, M. (2003). Movimientos de mujeres en América Latina: estudio teórico comparado (ภาษาสเปน). แปลโดย Cruz, J. Universitat de València. p. 42. ISBN 9788437620862. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- ↑ Moya 2002, p. 202: "The anarchist Virginia Bolten had led in 1889 what was perhaps the first strike by women in the country - that of the dressmakers in Rosario [...]"
- ↑ Portugal, A. M. (8 มีนาคม 2005). "Anarquistas: "Ni Dios, Ni Patrón, Ni Marido"" (ภาษาสเปน). Mujeres Hoy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 พฤษภาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- ↑ "Museo de la Ciudad" (PDF) (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ Avigliano, M. (3 มิถุนายน 2016). "La palabra rugiente". Página 12 (ภาษาสเปน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2022.
[...] con una bandera negra con letras rojas en las que se leía 'Primero de Mayo, Fraternidad Universal. Los trabajadores de Rosario cumplimos las disposiciones del Comité Obrero Internacional de París.'
- ↑ Ehrick, C. (2005). The shield of the weak: feminism and the State in Uruguay, 1903-1933. UNM Press. p. 61. ISBN 9780826334688. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- ↑ Prieto, Cordero & Muñoz 2014
- ↑ "Argentina: Caputo, Salvatori associate". South American Business Information. 6 ธันวาคม 2000. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2012. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- ↑ 13.0 13.1 Simeoni, A. (3 ตุลาคม 2007). "Film Adaptation of Virginia Bolten's activities". Página 12 (ภาษาสเปน). อาร์เจนตินา. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มีนาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
บรรณานุกรม
[แก้]- Moya, J. (2002). "Italians in Buenos Aires's Anarchist Movement: Gender Ideology and Women's Participation, 1890-1910". ใน Gabaccia, D. R.; Iacovetta, F. (บ.ก.). Women, gender and transnational lives: Italian workers of the world. University of Toronto Press. ISBN 9780802084620. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2010.
- Prieto, A.; Cordero, L. F.; Muñoz, P. (2014). "Biografías anarquistas. Tras los pasos de Virginia Bolten". Políticas de la Memoria (ภาษาสเปน). Vol. 2014 no. 14. บัวโนสไอเรส: CeDInCI. pp. 207–234. ISSN 1668-4885. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 มิถุนายน 2021. สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2022.
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ประชาชน | |
