บันกิม จันทระ จัตโตรจี
บันกิมะจันทระ จัตโตปาธยาย | |
|---|---|
 | |
| ชื่อท้องถิ่น | বঙ্কিমচন্দ্র চট্টোপাধ্যায় |
| เกิด | 26 มิถุนายน ค.ศ. 1838 ไนหตี, รัฐเบงกอล, บริติชอินเดีย (ปัจจุบันอยู่ในรัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย) |
| เสียชีวิต | 8 เมษายน ค.ศ. 1894 (55 ปี) กัลกัตตา, รัฐเบงกอล, บริติชอินเดีย (ปัจจุบันคือ โกลกาตา, รัฐเบงกอลตะวันตก, ประเทศอินเดีย) |
| อาชีพ | นักเขียน, กวี, นักเขียนนิยาย, นักเขียนความเรียง, นักข่าว |
| ภาษา | ภาษาเบงกอล, ภาษาอังกฤษ |
| จบจาก | มหาวิทยาลัยกัลกัตตา |
| แนวร่วมในทางวรรณคดี | เบงกอลเรเนสซองส์ |
| ผลงานที่สำคัญ | ทุรเคศนันทินี กปาลกุนทล เทวีจาวธุรณี อานันทมาถ "พิษพฤกษะ" วันทามาตารัม" |
| ลายมือชื่อ |  |
บันกิมะจันทระ จัตโตรจี (Bankimchandra Chatterjee) หรือ บันกิมะจันทระ จัตโตปาธยาย (Bankimchandra Chattopadhyay), CBE[1] (26 มิถุนายน 1838[2]–8 เมษายน 1894)[3] เป็นผู้ประพันธ์นิยาย, กวี และนักข่าวชาวอินเดีย[4] เขาเป็นผู้เรียบเรียง วันทามาตารัม ขึ้นครั้งแรกโดยเป็นภาษาสันสกฤต, สร้างสรรค์ภาพบุคลาธิษฐานของประเทศอินเดียเป็นพระมารดาภารตมาตา และเป็นแรงบันดาลใจให้กับบรรดานักเคลื่อนไหวเพื่อเอกราชอินเดีย จัตโตปาธยายประพันธ์นิยายรวมทั้งหมดจำนวนสิบสามเรื่อง
จัตโตปาธยายได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นบุคคลสำคัญในสาขาการประพันธ์และงานเขียนของการฟื้นฟูวัฒนธรรมเบงกอลและอินเดีย[4] ผลงานเขียนของเขา รวมทั้งนิยาย, ความเรียง และบทวิพากษ์ เป็นผลงานการเขียนที่แหวกขนบการเขียนแบบอินเดียพวกกาพย์กลอน (verse-oriented) และสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนทั่วอินเดียในยุคถัด ๆ มา[4]
ผลงานเขียน
[แก้]- นวนิยาย
- ทุรเคศนันทินี (Durgeshnandini, 1865)
- กปาลกุนทล (Kapalkundala, 1866)
- มรินลินี (Mrinalini, 1869)
- พิษพฤกษะ (Vishabriksha; “ต้นพืชพิษ”, 1873)
- อินทิรา (Indira, 1873; เรียงเรียงใหม่ 1893)
- ชุคลันคุริยะ (Jugalanguriya, 1874)
- รธราณี (Radharani, 1876; เพิ่มเติม 1893)
- จันทรเสขร (Chandrasekhar, 1875)[5]
- กมลกันตารทัปตาร์ (Kamalakanter Daptar; จากโต๊ะของกมลกันตา, 1875)
- ราชนี(Rajani, 1877)
- กฤษณกันตารอุยล์ (Krishnakanter Uil; ประสงค์ของกฤษณกันตา, 1878)
- ราชสิงห์ (Rajsimha, 1882)
- อานันทมัฐ (Anandamath, 1882)
- เทวีจาวธุรณี (Devi Chaudhurani, 1884)
- กมลกันตา (Kamalakanta, 1885)
- สีตาราม (Sitaram, 1887)
- มุจิราม กูร์ ชีวันจริต (Muchiram Gurer Jivancharita; ชีวิตของมุจิราม กูร์)
- บทวิพากษ์เชิงศาสนา
- กฤษณจริตร (Krishna Charitra; ชีวิตของพระกฤษณะ, 1886)
- ธรรมตัตตวา (Dharmatattva; หลักของศาสนา, 1888)
- เทวตัตตวา (Devatattva; หลักของพระเจ้า, ตีพิมพ์หลังมรณกรรม)
- ศรีมัทวควัตคีตา (Srimadvagavat Gita; บทวิพากษ์ว่าด้วยภควัตคีตา, 1902 - ตีพิมพ์หลังมรณกรรม)
- รวมกวีนิพนธ์
- ลลิต โอ มนัส (Lalita O Manas, 1858)
- ความเรียง
- โลกรหัสยะ (Lok Rahasya; รวมความเรียงว่าด้วยสังคม, 1874, เพิ่มเติม 1888)
- วิชนันรหัสยะ (Bijnan Rahasya; รวมความเรียงว่าด้วยวิทยาศาสตร์, 1875)
- พิจิตรประพันธ์ (Bichitra Prabandha; รวมความเรียง, เล่ม 1 (1876) และ เล่ม 2 (1892))
- สามยะ (Samya; ความเท่าเทียม, 1879)
นวนิยายเล่มแรกของจัตโตปาธยายเป็นนวนิยายภาษาอังกฤษ ภรรยาของราชโมหัน (Rajmohan's Wife, 1864)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Bankim Chandra Chatterjee". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 30 March 2016.
- ↑ "History & Heritage". north24parganas.gov.in. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 November 2017. สืบค้นเมื่อ 27 June 2018.
- ↑ Merriam-Webster's Encyclopedia of Literature. Merriam-Webster. 1995. p. 231. ISBN 978-0-87779-042-6.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Staff writer. "Bankim Chandra: The First Prominent Bengali Novelist", The Daily Star, 30 June 2011
- ↑ https://bn.wikisource.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A4%E0%A6%BE:%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF-%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A7%E0%A6%95-%E0%A6%9A%E0%A6%B0%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BE_%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC_%E0%A6%96%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1.djvu/%E0%A7%A9%E0%A7%A8%E0%A7%A6
 | บทความชีวประวัติของบุคคลจากประเทศอินเดียนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่โครงการวิกิประเทศอินเดีย |