บรอมเฮกซีน

บรอมเฮกซีน
ข้อมูลทางคลินิก
ชื่อทางการค้า	Bisolvon เป็นต้น
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	A (Aus);
รหัส ATC	R05CB02 (WHO) ;
กฏหมาย
สถานะตามกฏหมาย	In general: Over-the-counter (OTC);
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
ชีวประสิทธิผล	75–80%
การเปลี่ยนแปลงยา	ในตับโดยมาก
สารซึ่งได้หลังการเปลี่ยนแปลงยา	Ambroxol เป็นต้น
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	12 ชม.
การขับออก	ปัสสาวะ
ตัวบ่งชี้
	ชื่อตามระบบ IUPAC 2,4-Dibromo-6-{[cyclohexyl (methyl) amino]methyl}aniline;
เลขทะเบียน CAS	3572-43-8 ;
PubChem CID	2442;
DrugBank	DB09019 ;
ChemSpider	2348 ;
UNII	Q1J152VB1P;
KEGG	D07542 ;
ChEBI	CHEBI:77032 ;
ChEMBL	CHEMBL253376 ;
ECHA InfoCard	100.020.622
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C14H20Br2N2
มวลต่อโมล	376.136 g·mol−1
แบบจำลอง 3D (JSmol)	Interactive image;
	SMILES Brc1cc (c(N) c (Br) c1)CN(C)C2CCCCC2;
	InChI InChI=1S/C14H20Br2N2/c1-18(12-5-3-2-4-6-12)9-10-7-11(15)8-13(16)14(10)17/h7-8,12H,2-6,9,17H2,1H3 ; Key:OJGDCBLYJGHCIH-UHFFFAOYSA-N ;
7 (what is this?) (verify)
สารานุกรมเภสัชกรรม

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

บรอมเฮกซีน (bromhexine) เป็นยาละลายเสมหะที่ใช้รักษาโรคระบบทางเดินหายใจที่มีเสมหะเหนียวหรือมีมากเกินไป^[1] ได้พัฒนาขึ้นในห้องปฏิบัติการเชิงวิจัยของบริษัทยาเยอรมัน Boehringer Ingelheim ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 เพื่อเป็นส่วนผสมออกฤทธิ์ทางเภสัชกรรม ได้รับสิทธิบัตรในปี 1961 วางจำหน่ายในปี 1963 ภายใต้เครื่องหมายการค้า Bisolvon® และเริ่มใช้ทางการแพทย์ในปี 1966^[2]

หน้าที่

ยามีไว้เพื่อสนับสนุนกลไกการกำจัดเสมหะออกจากระบบทางเดินหายใจของร่างกาย เป็นยาที่ช่วยการหลั่งสารคัดหลั่ง โดยเพิ่มการผลิตเมือกชนิดใสในทางเดินหายใจ ซึ่งทำให้เสมหะบางลงและหนืดน้อยลง นี่ช่วยขับเสมหะ คือทำให้เซลล์ขน (ซิลเลีย) สามารถขนเสมหะออกจากปอดได้ง่ายขึ้น ด้วยเหตุนี้ จึงมักเติมยาลงในยาน้ำแก้ไอ

มีข้อบ่งใช้เป็น "การรักษาโดยละลายเสมหะในโรคหลอดลมและปอดที่การหลั่งเสมหะและการขับเสมหะผิดปกติ"

บรอมเฮกซีนมีอยู่ในยารูปแบบต่าง ๆ ทั้งยาน้ำเชื่อมความเข้มข้นสูง (8 มก./5 มล.) และต่ำ (4 มก./5 มล.) ยาเม็ดและยาเม็ดชนิดละลายน้ำ (ทั้งคู่ 8 มก.) และสารละลายสำหรับรับประทาน 10 มก./5 มล. ซึ่งสามารถปรับให้เหมาะกับความจำเป็นของผู้ป่วย ขนาดการใช้ยาแตกต่างกันตามอายุและน้ำหนัก แต่มีผลิตภัณฑ์สำหรับทุกกลุ่มอายุตั้งแต่ทารกขึ้นไป เป็นยาที่ได้การยอมรับและคนไข้อดทนต่อยาได้ดี

เชิงอรรถและอ้างอิง

↑ Morton, I; Hall, J (1999). Concise Dictionary of Pharmacological Agents. Springer. p. 55. ISBN 0-7514-0499-3. สืบค้นเมื่อ 2009-06-03.
↑ Fischer, J; Ganellin, CR (2006). Analogue-based Drug Discovery (ภาษาอังกฤษ). John Wiley & Sons. p. 544. ISBN 9783527607495.

[CDoPA-1] Morton, I; Hall, J (1999). Concise Dictionary of Pharmacological Agents. Springer. p. 55. ISBN 0-7514-0499-3. สืบค้นเมื่อ 2009-06-03.

[Fis2006-2] Fischer, J; Ganellin, CR (2006). Analogue-based Drug Discovery (ภาษาอังกฤษ). John Wiley & Sons. p. 544. ISBN 9783527607495.

[1]

[2]