ที-34 เมนเตอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ที-34

ที-34 เมนเตอร์ (อังกฤษ: T-34 Mentor) เป็นเครื่องบินฝึกขั้นต้นแบบหนึ่งใช้งานในกองทัพอากาศและกองทัพเรือสหรัฐฯ ในช่วงปี ค.ศ. 1953 กองทัพอากาศสหรัฐ กำหนดสัญลักษณ์เป็น ที-34 เอ ส่วนกองทัพเรือกำหนดสัญลักษณ์เป็น ที-34 บี เครื่องบิน ที-34 ได้ถูกใช้กันแพร่หลายทั่วโลกและใช้งานกว่า 10 ประเทศ เช่น อาร์เจนตินา ชิลี โคลัมเบีย เอกวาดอร์ อินโดนีเซีย เอลซัลวาดอร์ เม็กซิโก ฟิลิปปินส์ สเปน ตุรกี เวเนซุเอลา และ ญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 1973 ได้มีการพัฒนา ที-34 รุ่นใหม่ โดยใช้เครื่องยนต์เทอร์โบใบพัด กำหนดสัญลักษณ์เป็น ที-34ซี และได้ตั้งชื่อว่า เทอร์ไบน์ เมนเตอร์ และมีการพัฒนารุ่นต่อมาคือ ที-34ซี-1 เทอร์ไบน์ เมนเตอร์ ติดอาวุธขนาดเบา

รายละเอียด ที-34[แก้]

ข้อมูลจำเพาะ[1]

  • ผู้สร้าง บริษัทบีช แอร์คราฟท์ (สหรัฐอเมริกา)
  • ประเภท ฝึกขั้นต้น 2 ที่นั่งเรียงกัน
  • เครื่องยนต์ เทอร์โบใบพัด แพรทท์ แอนด์ วิทนีย์ พีที 6 เอ-25 ให้กำลัง 715 แรงม้า 1 เครื่อง (ที-34ซ๊)
    • ลูกสูบ ไลโคมิง ไอจีเอสโอ 480-เอ1 เอฟ 6 ให้กำลัง 340 แรงม้า 1 เครื่อง (ที-34เอ,บี)
  • กางปีก 10.16 เมตร
  • ยาว 8.75 เมตร
  • พื้นที่ปีก 16.71 ตารางเมตร
  • น้ำหนักเปล่า 1,193 กิโลกรัม
  • น้ำหนักวิ่งขึ้น-ร่อนลงสูงสุด 1,938 กิโลกรัม
  • อัตราเร็วสูงสุด 463.5 กิโลเมตร/ชั่วโมง
  • อัตราเร็วขั้นสูง 414 กิโลเมตร/ชั่วโมง
  • อัตราไต่ขั้นสูง 388 เมตร/นาที
  • เพดานบินใช้งาน 9,145 เมตร
  • พิสัยบิน 1,205 กิโลเมตร เมื่อบินสูง 6,100 เมตร

อ้างอิง[แก้]

  1. อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพฯ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.