ตัวสำรอง (ฟุตบอล)
.jpg)
ในฟุตบอล ตัวสำรอง (อังกฤษ: substitute) คือผู้เล่นที่ได้รับการพาลงสนามระหว่างการแข่งเพื่อสับเปลี่ยนกับนักฟุตบอลที่มีอยู่ โดยทั่วไปการเปลี่ยนตัวจะทำเพื่อทดแทนผู้เล่นที่เหนื่อยล้าหรือได้รับบาดเจ็บ หรือผู้ที่ทำผลงานได้ไม่ดี หรือด้วยเหตุผลทางกลยุทธ์ (เช่น การส่งสไตรเกอร์เข้ามาแทนที่กองหลัง) โดยนักฟุตบอลที่รับการเปลี่ยนตัวระหว่างการแข่งจะไม่มีส่วนร่วมในเกมอีกต่อไป ในเกมที่เล่นภายใต้กติกาฟุตบอลของคณะกรรมการสมาคมฟุตบอลระหว่างประเทศ
ตัวสำรองได้รับการเพิ่มอย่างเป็นทางการในกติกาฟุตบอลเมื่อ ค.ศ. 1958 ซึ่งก่อนหน้านี้เกมส่วนใหญ่เล่นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ โดยมีข้อยกเว้นเป็นครั้งคราวในกรณีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือนักฟุตบอลมาการแข่งไม่ตรงเวลา
จำนวนตัวสำรองเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เช่นเดียวกับจำนวนผู้เล่นสำรองที่ได้รับอนุญาตให้ได้รับการเสนอชื่อ โดยเป็นเรื่องปกติที่เกมอนุญาตให้มีการเปลี่ยนตัวได้สูงสุด 5 คน ซึ่งการแข่งบางรายการอนุญาตให้มีการเปลี่ยนตัวเพิ่มเติมเมื่อเล่นในช่วงต่อเวลาพิเศษ[1] อนึ่ง มี "โอกาสในการเปลี่ยนตัว" สูงสุด 3 ครั้งให้แก่แต่ละทีมในช่วงเวลาปกติ และโอกาสพิเศษในช่วงต่อเวลาพิเศษ การเปลี่ยนตัวสามารถทำได้ในช่วงพักครึ่งเวลาระหว่างช่วงปกติและช่วงต่อเวลาพิเศษ รวมถึงช่วงพักเต็มเวลา (ก่อนเริ่มช่วงต่อเวลาพิเศษ) แต่ไม่นับเป็นโอกาสในการเปลี่ยนตัว[2] นอกจากนี้ ยังมีข้อกำหนดในการเปลี่ยนตัวเพิ่มเติมนอกเหนือจากขีดจำกัดใด ๆ ก็ตามของแมตช์ที่กำลังดำเนินอยู่ เพื่อใช้สำหรับผู้เล่นที่สมองกระทบกระเทือนโดยเฉพาะ[3]
โดยทีมต่าง ๆ เลือกผู้เล่นสำรองจากชุดตัวสำรองที่เลือกไว้ล่วงหน้า โดยนักฟุตบอลเหล่านี้มักจะนั่งอยู่ในเขตเทคนิคร่วมกับโค้ช และว่ากันว่า "อยู่ตรงม้านั่ง" เมื่อตัวสำรองเข้าสู่สนามแข่ง จะมีการกล่าวว่าได้เข้ามาหรือพามาแล้ว ในขณะที่นักฟุตบอลที่พวกเขากำลังเปลี่ยนตัวกำลังออกมา หรือพามา หรือทดแทน กลุ่มผู้เล่นสำรองนี้ยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในการแข่งส่วนใหญ่ ซึ่งปัจจุบันอนุญาตให้สำรองได้ 5, 7 หรือ 9 คน ในขณะที่ในการแข่งระดับนานาชาติ เป็นเรื่องปกติที่ผู้เล่นทุกคนที่ได้รับเลือกในทีมทัวร์นาเมนต์ (ปกติจะมีผู้เล่นทั้งหมด 23 คน) จะเป็นตัวสำรองที่มีสิทธิ์ หากพวกเขาจะไม่ถูกระงับจากเกม
ทั้งนี้ ผู้เล่นที่ได้รับการกล่าวขานว่าลงสนามบ่อยครั้งหรือทำประตูสำคัญในฐานะตัวสำรอง มักเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า "ซูเปอร์ซับ" (super sub)
ประวัติ[แก้]
ต้นกำเนิดของตัวสำรองฟุตบอลย้อนกลับไปอย่างน้อยต้นคริสต์ทศวรรษ 1860 โดยเป็นส่วนหนึ่งของเกมฟุตบอลโรงเรียนรัฐบาลอังกฤษ การใช้คำว่าตัวสำรองเดิมในฟุตบอลคือการอธิบายถึงการแทนที่ผู้เล่นที่ไม่มาเข้าร่วมการแข่ง ตัวอย่างเช่น ใน ค.ศ. 1863 รายงานการแข่งระบุว่า: "ทีมฟุตบอลชาร์เตอร์เฮาส์ลงแข่งในวิหารคดกับคาร์ทูเซียนส์เก่าบางคน แต่ผลจากการไม่ปรากฏตัวของบางคนที่คาดหวังไว้ จึงจำเป็นต้องจัดหาตัวสำรองสามคน"[4] การเปลี่ยนผู้เล่นที่ขาดไปเกิดขึ้นในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1850 เช่น จากวิทยาลัยอีตัน ซึ่งใช้คำว่าเหตุฉุกเฉิน[5] ทั้งนี้ การอ้างอิงถึงผู้เล่นที่ทำหน้าที่เป็น "ตัวสำรอง" จำนวนมากเกิดขึ้นในการแข่งในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1860[6] โดยไม่ได้ระบุว่าสิ่งเหล่านี้เป็นการทดแทนผู้เล่นที่หายไปหรือผู้เล่นที่ได้รับบาดเจ็บระหว่างการแข่ง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Fisher, Ben (27 July 2016). "FA announces plans to introduce fourth substitute during extra time of FA Cup". The Guardian.
- ↑ "LAW 3 – The Players". IFAB. สืบค้นเมื่อ Dec 9, 2022.
- ↑ Thompson, Jaylon. "What is FIFA concussion protocol for World Cup 2022?". USA Today. สืบค้นเมื่อ Dec 9, 2022.
- ↑ Bell's Life in London and Sporting Chronicle (London, England), Sunday, February 22, 1863; pg. 7. New Readerships
- ↑ Bell's Life in London and Sporting Chronicle (London, England), Sunday, November 11, 1855; p. 7.
- ↑ Bell's Life in London and Sporting Chronicle (London, England), Saturday, December 17, 1864; Issue 2,226.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ตัวสำรองฟุตบอล
