ข้ามไปเนื้อหา

กีรอ กลีกอรอฟ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กีรอ กลีกอรอฟ
Киро Глигоров
กลีกอรอฟใน ค.ศ. 1993
ประธานาธิบดีมาซิโดเนียคนที่ 1
ดำรงตำแหน่ง
27 มกราคม 1991 – 19 พฤศจิกายน 1999
นายกรัฐมนตรีนิโกลา กลูเซฟ
บรังกอ เซอร์แวงกอฟสกี
ลูบโช จอร์จีฟสกี
รองประธานาธิบดีลูบโช จอร์จีฟสกี (1991)[1][a]
ก่อนหน้าวลาดีมีร์ มิตกอฟ (ในฐานะ ประธานาธิบดีสาธารณรัฐสังคมนิยมมาซิโดเนีย)
ถัดไปบอริส ไตรกอฟสกี
ประธานสมัชชายูโกสลาเวีย
ดำรงตำแหน่ง
15 พฤษภาคม 1974 – 15 พฤษภาคม 1978
ก่อนหน้ามียัลกอ ตอดอรอวิช
ถัดไปดรากอสลาฟ มาร์กอวิช
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด(1917-05-03)3 พฤษภาคม 1917
ชติป เซอร์เบียที่บัลแกเรียครอบครอง
เสียชีวิต1 มกราคม ค.ศ. 2012(2012-01-01) (94 ปี)
สกอเปีย ประเทศมาซิโดเนีย
เชื้อชาติยูโกสลาฟ/บัลแกเรีย/มาซิโดเนีย
พรรคการเมือง
  • LCY/LCM (คริสต์ทศวรรษ 1940–1991)
  • SDSM (ตั้งแต่ 1991)[2]
คู่สมรสนาดา มิเชวา (สมรส 1943; เสียชีวิต 2009)
บุตร3 คน รวมวลาดีมีร์
ลายมือชื่อ

กีรอ กลีกอรอฟ (มาซิโดเนีย: Киро Глигоров, ออกเสียง: [ˈkirɔ ˈɡliɡɔrɔf] ⓘ; 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1917 – 1 มกราคม ค.ศ. 2012) เป็นรัฐบุรุษ นักเศรษฐศาสตร์ และนักการเมืองชาวมาซิโดเนียที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสาธารณรัฐมาซิโดเนียคนแรก (ปัจจุบันคือ มาซิโดเนียเหนือ) ใน ค.ศ. 1991 ถึง 1999 เขาเกิด เติบโต และเข้าเรียนที่ชติป เขาศึกษาต่อที่สกอเปียและสำเร็จการศึกษาด้านนิติศาสตร์ในกรุงเบลเกรด ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองในมาซิโดเนียของยูโกสลาเวีย เขาทำงานเป็นทนายความและเข้าร่วมขบวนการต่อต้านของพลพรรค เมื่อสงครามสิ้นสุดลง เขากลายเป็นผู้จัดกลุ่มสมัชชาต่อต้านฟาสซิสต์เพื่อการปลดปล่อยชาติมาซิโดเนีย ซึ่งเป็นองค์กรก่อนหน้าสาธารณรัฐสังคมนิยมมาซิโดเนียที่ก่อตั้งเป็นรัฐสหพันธ์ยูโกสลาเวีย

หลังสงคราม เขาดำรงหลายตำแหน่งในยูโกสลาเวีย เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงและนักเศรษฐศาสตร์ในยูโกสลาเวียมาหลายทศวรรษ โดยก่อนที่ยูโกสลาเวียจะล่มสลาย กลีกอรอฟเป็นที่ปรึกษาแผนปฏิรูปการตลาดของอานเต มาร์โกวิช ภายหลังกลีกอรอฟมีมีบทบาทสำคัญในการแยกตัวอย่างสันติของมาซิโดเนียจากยูโกสลาเวีย และการรับรองในระดับนานาชาติ ใน ค.ศ. 1995 เขารอดชีวิตจากความพยายามลอบสังหาร แต่ไม่สามารถจับตัวผู้ก่อเหตุได้ นักวิจัยระดับนานาชาติและประชาชนชาวมาซิโดเนียถือว่าเขาเป็นบิดาแห่งรัฐมาซิโดเนีย สำหรับบทบาทของเขาในการสร้างเอกราชและการพัฒนาทางการเมือง[3][4][5]

ชีวิตช่วงต้น

[แก้]
กลีกอรอฟ (บนขวา) กับสมาชิกทหารเสนาธิการแห่งพลพรรคมาซิโดเนียที่คอซยัก ป. ค.ศ. 1944

กีรอ กลีกอรอฟ[b]เกิดที่ชติปในวันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1917[9][10] ในพื้นที่เขตครอบครองบัลแกเรียของราชอาณาจักรเซอร์เบีย (ปัจจุบันคือประเทศมาซิโดเนียเหนือ) ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง[11] ซึ่งเขาเรียนช่วงแรกที่นั่น แหล่งข่าว Novinite รายงานว่า พ่อของเขาเป็นช่างฝีมือ ส่วนแม่เป็นแม่บ้าน[6] กลีกอรอฟจบการศึกษาในระดับมัธยมที่สกอเปีย และภายหลังจบจากมหาวิทยาลัยเบลเกรดในสาขานิติศาสตร์[12][13] ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเข้าร่วมขบวนการนักศึกษาคอมมิวนิวต์มาซิโดเนีย[10] ตอนอายุ 20 ปี เขาถูกเจ้าหน้าที่ราชอาณาจักรยูโกสลาเวียเข้าจับกุมฐานเป็นฝ่ายค้านทางการเมืองต่อราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย แต่ภายหลังได้ปล่อยตัวไป[14]

หลังฝ่ายอักษะเอาชนะยูโกสลาเวียใน ค.ศ. 1941 กลีกอรอฟเดินทางกลับสกอเปีย (ตอนนั้นถูกผนวกโดยบัลแกเรีย) เพื่อทำงานเป็นทหายความจนถึง ค.ศ. 1943 โดยใน ค.ศ. 1942 กลีกอรอฟถูกตำรวจบัลแกเรียจับกุมตัวตามข้อกล่าวหาว่าเขาเป็นนักคอมมิวนิสต์ที่สนับสนุนเซอร์เบีย[15] เขาถูกปล่อยตัวตามคำสั่งของสปีรอ คิตินเชฟ นายกเทศมนตรีสกอเปีย ผู้รับรองว่าเขาเป็นพลเมืองบัลแกเรียที่เชื่อถือได้ ซึ่งมีเชื้อสายบัลแกเรีย[6]

ความพยายามลอบสังหาร

[แก้]
รถประจำตำแหน่งประธานาธิบดีหลังเกิดเหตุ

เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม ค.ศ. 1995 กีรอ กลีกอรอฟ เป็นเป้าหมายของการลอบสังหารด้วยระเบิดติดรถที่สกอเปีย เขาไม่เชื่อฟังคำแนะนำของที่ปรึกษาฝ่ายความมั่นคงที่ให้เขานั่งที่เบาะหลังของรถประจำตำแหน่งประธานาธิบดี แต่เขากลับนั่งข้างคนขับ[16] ระหว่างเดินทางจากที่พักไปยังที่ทำงานของเขา รถยนต์เกิดระเบิดจากรถที่จอดอยู่ ทำให้คนขับและผู้คนรอบข้างเสียชีวิต รวมถึงทำให้ผู้คนรอบข้างและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้รับบาดเจ็บหลายคน ส่วนกลีกอรอฟได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที[17][18][19] รถที่จอดไว้มีวัตถุระเบิดที่สามารถทำงานจากระยะไกลได้[20] หลังเกิดเหตุ มีผู้ต้องหา 2 รายวัย 20 กว่า ๆ ถูกจับกุมทันที[21]

กลีกอรอฟกลายเป็นคนไร้ความสามารถจนถึงวันที่ 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1995[22] เขาตาบอดถาวรข้างหนึ่งและมีรอยแผลเป็นที่ใบหน้าเป็นผลจากการถูกโจมตี[23] สตอยัน อันดอฟดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีในช่วงที่กลีกอรอฟพักฟื้น[3] หลังรักษาตัวไม่กี่เดือน กลีกอรอฟจึงดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีต่อในวันที่ 10 มกราคม ค.ศ. 1996[24]

ชีวิตส่วนตัวและเสียชีวิต

[แก้]
สุสานของกลีกอรอฟที่สุสานบูเตลในสกอเปีย

ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1943 กลีกอรอฟสมรสกับนาดา มิเชวา ซึ่งเธอเสียชีวิตใน ค.ศ. 2009[25][26] ทั้งคู่มีบุตรคนเดียวและบุตรีสองคน[26] วลาดีมีร์ กลีกอรอฟ บุตรของเขา เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งพรรคประชาธิปัตย์ในประเทศเซอร์เบีย[8] หลังเกษียณจากการเมือง เขาได้เขียนบันทึกความทรงจำหลายเล่มและก่อตั้งมูลนิธิกีรอ กลีกอรอฟเพื่อเผยแพร่ผลงาน ดูแลเอกสารสำคัญของตนเอง และทำหน้าที่เป็นกลุ่มนักวิจัยที่มีความสนใจในการศึกษาพัฒนาการของสังคมที่มีหลายเชื้อชาติ[27][28][26]

กีรอ กลีกอรอฟเป็นเจ้าหน้าที่การเมืองชาวมาซิโดเนียที่อาวุโสที่สุด[28] เมื่อวาระการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่ 2 สิ้นสุดลงในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1999 เขามีอายุ 82 ปี กลีกอรอฟเสียชีวิตขณะนอนหลับที่สกอเปียตอนอายุ 94 ปีเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2012[29][27][30] เขาร้องขอให้จัดงานศพแบบส่วนตัวที่มีเพียงครอบครัวใกล้ชิดเท่านั้นที่เข้างานศพ[31] เจ้าหน้าที่ระดับสูงบางคนและนักวิชาการอย่างยอร์แก อีวานอฟ ประธานาธิบดีมาซิโดเนียในขณะนั้น และกอรันชอ โกเตสกี เสนาธิการทหารบก ได้แสดงความอาลัยล่วงหน้า[32] เขาถูกฝังในเทศบาลบูเตล สกอเปีย[32]

เกียรติยศและสิ่งสืบทอด

[แก้]

กลีกอรอฟได้รับรางวัลและการยอมรับระดับนานาชาติมากมายสำหรับการบริหารจัดการและการควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่ประสบความสำเร็จและสร้างสรรค์ของรัฐมาซิโดเนีย[33] ใน ค.ศ. 2005 เขาเป็นบุคคลแรกที่ได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์สาธารณรัฐมาซิโดเนีย เกียรติยศสูงสุดของประเทศมาซิโดเนียเหนือ[27] ใน ค.ศ. 2011 เขาได้รับรางวัล Lifetime Achievement Award จาก United Macedonian Diaspora[34]

เกียรติยศอื่น ๆ ที่กลีกอรอฟได้รับ มีดังนี้:[24]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ ลูบโช จอร์จีฟสกี (Ljubčo Georgievski) เป็นรองประธานาธิบดีคนเดียวของมาซิโดเนียใน ค.ศ. 1991
  2. ↑ ตามข้อมูลสื่อข่าว Novinite และ The Independent นามสกุลเดิมของเขาคือปันเชฟ (Panchev)[6][7] ในสมัยวาร์ดาร์มาซิโดเนียของเซอร์เบีย มีการอ้างว่านามสกุลของเขาเป็นกรีกอรอวิช (Grigorović) หรือกลีกอรอวิช (Gligorović) ภายหลังจึงเปลี่ยนนามสกุลไปเป็นกลีกอรอฟ (Gligorov) หรือกรีกอรอฟ (Grigorov) แต่ในสมัยที่บัลแกเรียปกครองวาร์ดาร์มาซิโดเนียช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเป็นที่รู้จักในนาม คีริล บลากอแยฟ กรีกอรอฟ (Kiril Blagoev Grigorov)[8]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Robert Bideleux; Ian Jeffries (24 มกราคม 2007). The Balkans: A Post-Communist History. Routledge. p. 412. ISBN 978-1-134-58328-7.
  2. ↑ Sabrina P. Ramet; Christine Hassenstab; Ola Listhaug, บ.ก. (2017). Building Democracy in the Yugoslav Successor States: Accomplishments, Setbacks, and Challenges since 1990. Cambridge University Press. p. 290. ISBN 978-1-107-18074-1.
  3. 1 2 Dawisha, Karen; Parrott, Bruce, บ.ก. (1997). Politics, Power and the Struggle for Democracy in South-East Europe. Cambridge University Press. pp. 246–247. ISBN 978-0-521-59733-3.
  4. ↑ Ден на жалост - Македонија ќе се прости од претседателот Глигоров. Deutsche Welle (ภาษามาซิโดเนีย). 3 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2023.
  5. ↑ P. H. Liotta (2001). Dismembering the State: The Death of Yugoslavia and why it Matters. Lexington Books. p. 207. ISBN 978-0-7391-0212-1. Indeed, of all the presidents of the former republics now become independent states, Gligorov could be more closely identified as the "father" of a nation than any other potential claimant.
  6. 1 2 3 "Late Macedonian President Gligorov Was 'Certified' Bulgarian". Novinite.com. 3 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 มิถุนายน 2021.
  7. ↑ Constantine Buhayer (9 มกราคม 2012). "Kiro Gligorov: President of Macedonia throughout the Nineties". The Independent. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2023.
  8. 1 2 Dimitar Bechev (2019). Historical Dictionary of North Macedonia (2nd ed.). Rowman & Littlefield. pp. 128–129. ISBN 978-1-5381-1962-4.
  9. ↑ Lentz, Harris, บ.ก. (2014). Heads of States and Governments Since 1945. Routledge. p. 527. ISBN 978-1-134-26490-2.
  10. 1 2 Andrew Rossos (2013). Macedonia and the Macedonians: A History. Hoover Press. p. 264. ISBN 978-0-8179-4883-2.
  11. ↑ Spencer Tucker; Laura Matysek Wood; Justin D. Murphy, บ.ก. (1996). The European Powers in the First World War: An Encyclopedia. Taylor & Francis. p. 150. ISBN 0-8153-0399-8.
  12. ↑ "Kiro Gligorov, former Macedonian president, dies". The Washington Post. 9 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มีนาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 24 มีนาคม 2023.
  13. ↑ Bernard A. Cook (2014). Europe Since 1945: An Encyclopedia. Routledge. p. 512. ISBN 978-1-135-17932-8.
  14. ↑ Ramet, Sabrina; Hassenstab, Christine, บ.ก. (2019). Central and Southeast European Politics Since 1989. Cambridge University Press. pp. 363, 385–387. ISBN 978-1-108-49991-0.
  15. ↑ Проф. Яни Милчаков за политическата роля на Киро Глигоров. Bulgarian National Radio (ภาษาบัลแกเรีย). 4 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 มิถุนายน 2021.
  16. ↑ John Shea (2008). Macedonia and Greece: The Struggle to Define a New Balkan Nation. McFarland & Company. pp. 371–374. ISBN 978-0-7864-3767-2.
  17. ↑ "Kiro Gligorov turns ninety". Osservatorio Balcani e Caucaso. 22 พฤษภาคม 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ธันวาคม 2008.
  18. ↑ Chris Hedges (4 ตุลาคม 1995). "Macedonian President Gravely Wounded in Car-Bomb Attack". New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 สิงหาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2023.
  19. ↑ "Kiro Gligorov, Macedonian independence leader dead". BBC News. 2 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มกราคม 2023. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม 2023.
  20. ↑ "Twenty Years from President Gligorov's Assassination Attempt". Independent.mk. 3 ตุลาคม 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2017. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2023.
  21. ↑ Sasa Pesev (3 ตุลาคม 1995). "Bomb blast injures Macedonian President". The Independent. Associated Press. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 สิงหาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2023.
  22. ↑ "Newsline - Macedonian president returns to work". Radio Free Europe/Radio Liberty. 20 พฤศจิกายน 1995.
  23. ↑ "Kiro Gligorov, Macedonian independence leader dead". BBC News. 2 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 มีนาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 24 มีนาคม 2023.
  24. 1 2 ДОСИЕ Киро Глигоров: државник кој преживеа атентат, љубовна афера и замина како голем човек!. Faktor.mk (ภาษามาซิโดเนีย). 3 ตุลาคม 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2023.
  25. ↑ "Почина Нада Глигорова". Večer (ภาษามาซิโดเนีย). 26 มิถุนายน 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2017.
  26. 1 2 3 Partos, Gabriel (12 มกราคม 2012). "Kiro Gligorov (Obituary)". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2023.
  27. 1 2 3 4 Sinisa Jakov Marusic (2 มกราคม 2012). "Macedonia's First President Gligorov Dies". Balkan Insight (BIRN). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2023.
  28. 1 2 "Eleven years since the death of President Kiro Gligorov". Sloboden Pečat. มกราคม 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 มีนาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม 2023.
  29. ↑ "Kiro Gligorov, Ex-Leader of Macedonia, Dies at 94". The New York Times. 3 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2017.
  30. ↑ "Former Macedonian President Gligorov Dies". Voice of America. 1 มกราคม 2012.
  31. ↑ "Последна почит за првиот претседател". Радио Слободна Европа (ภาษามาซิโดเนีย). 3 มกราคม 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 พฤษภาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2023.
  32. 1 2 Последна почит за првиот претседател. Владата не дојде на погребoт на Глигоров. Utrinski vesnik (ภาษามาซิโดเนีย). 3 มกราคม 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กรกฎาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2023.
  33. ↑ Makedonska enciklopedija: A-LJ. MANU. 2009. pp. 365–366. ISBN 978-608-203-023-4.
  34. ↑ "UMD presents Life Achievement award to first Macedonia". IDIVIDI. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 สิงหาคม 2021. สืบค้นเมื่อ 13 เมษายน 2023.
  35. ↑ "Anfragebeantwortung" (PDF). Austrian Parliament (ภาษาเยอรมัน). 23 เมษายน 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 พฤศจิกายน 2017.
  36. ↑ "Македонија - Руски орден за Киро Глигоров". Vest (ภาษามาซิโดเนีย). 19 เมษายน 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 22 พฤษภาคม 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
Wikiquote
Wikiquote
วิกิคำคมภาษาอังกฤษ มีคำคมที่กล่าวโดย หรือเกี่ยวกับ: Kiro Gligorov


ก่อนหน้า กีรอ กลีกอรอฟ ถัดไป
วลาดีมีร์ มิตกอฟ
ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมมาซีโดเนีย
(ค.ศ. 1991)		 ยกเลิกตำแหน่ง
(ในฐานะประธานาธิบดีมาซิโดเนีย)
ก่อตั้งตำแหน่ง
(ในฐานะประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมมาซีโดเนีย)
ประธานาธิบดีมาซิโดเนีย
(ค.ศ. 1991 – ค.ศ. 1999)		 บอริส ไตรกอฟสกี
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=กีรอ_กลีกอรอฟ&oldid=12368186"