แคสปาร์ ไวน์เบอร์เกอร์
แคสปาร์ ไวน์เบอร์เกอร์ Caspar Weinberger | |
|---|---|
 ไวน์เบอร์เกอร์ในทศวรรษ 1980 | |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมสหรัฐ | |
| ดำรงตำแหน่ง 21 มกราคม 1981 – 23 พฤศจิกายน 1987 | |
| ประธานาธิบดี | โรนัลด์ เรแกน |
| ก่อนหน้า | แฮโรลด์ บราวน์ |
| ถัดไป | แฟรงก์ คาร์ลุชชี |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวง สาธารณสุข ศึกษาธิการ และสวัสดิการสหรัฐ | |
| ดำรงตำแหน่ง 12 กุมภาพันธ์ 1973 – 8 สิงหาคม 1975 | |
| ประธานาธิบดี | ริชาร์ด นิกสัน เจอรัลด์ ฟอร์ด |
| ก่อนหน้า | Elliot Richardson |
| ถัดไป | F. David Mathews |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | Caspar Willard Weinberger 18 สิงหาคม ค.ศ. 1917 ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย |
| เสียชีวิต | 28 มีนาคม ค.ศ. 2006 (88 ปี) แบนกอร์ รัฐเมน |
| พรรคการเมือง | ริพับลิกัน |
| คู่สมรส | Jane Dalton |
| การศึกษา | มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| สังกัด | กองทัพบกสหรัฐ |
| ประจำการ | 1941–1945 |
| ยศ | ร้อยเอก |
| ผ่านศึก | สงครามโลกครั้งที่สอง |
แคสปาร์ วิลเลิร์ด ไวน์เบอร์เกอร์ (อังกฤษ: Caspar Willard Weinberger) เป็นรัฐบุรุษและนักธุรกิจชาวอเมริกัน เขาเป็นสมาชิกคนสำคัญของพรรคริพับลิกัน และเคยดำรงตำแหน่งสำคัญระดับชาติมากมาย เขาเป็นประธานกรรมาธิการการค้าแห่งชาติระหว่างปี 1969 ถึง 1970 ภายใต้ประธานาธิบดีริชาร์ด นิกสัน กับเจอรัลด์ ฟอร์ด และเป็นรัฐมตรีว่าการกระทรวงกลาโหมระหว่างปี 1981 ถึง 1987 ภายใต้ประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ถือเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมที่ดำรงตำแหน่งยาวนานเป็นลำดับสองของสหรัฐ[1]
ไวน์เบอร์เกอร์ในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ดำเนินยุทธศาสตร์ม้วนกลับต่อลัทธิคอมมิวนิสต์ของสหภาพโซเวียต ซึ่งหลีกเลี่ยงขยายความขัดแย้งกับสหภาพโซเวียต และรักษาสภาวะที่เป็นอยู่ เขามองว่าที่ผ่านมาสหภาพโซเวียตทุ่มทรัพยากรมหาศาลให้กับภาคการทหาร และละเลยภาคเศรษฐกิจและการศึกษา จนทำให้สังคมอยู่ในความลำบาก พวกเขาจะไม่อาจรักษาผลผลิตทางทหารได้ดังที่เคย ท้ายที่สุด โซเวียตก็จะล่มสลายด้วยตัวของมันเอง[2]
ไวน์เบอร์เกอร์เป็นผู้กำกับดูแลการฟื้นฟูแสนยานุภาพของสหรัฐหลายโครงการ อาทิโครงการเครื่องบินทิ้งระเบิด B-1B และโครงการ "600-ship Navy" เพื่อเพิ่มจำนวนเรือทหารของกองทัพเรือสหรัฐ หลังจากที่ถูกลดขนาดภายหลังสงครามเวียดนาม ความพยายามของเขาก่อให้เกิดแรงกดดันด้านอุตสาหกรรมเศรษฐกิจ-ทหาร ซึ่งเกี่ยวโยงถึงจุดเริ่มต้นของเปเรสตรอยคา และจุดจบของสงครามเย็น[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "The Political Graveyard: Phi Beta Kappa Politicians in Maine". politicalgraveyard.com.
- ↑ Nicholas Lemann, "Reagan: The Triumph of Tone" The New York Review of Books 10 March, 2016
- ↑ Owens, Mackubin Thomas (June 5, 2004). "The Reagan of History: Reflections on the death of Ronald Reagan". National Review Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 20, 2012. สืบค้นเมื่อ April 20, 2006.
| ก่อนหน้า | แคสปาร์ ไวน์เบอร์เกอร์ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| แฮโรลด์ บราวน์ | 
|
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมสหรัฐ (1981 – 1987) |
|
แฟรงก์ คาร์ลุชชี |
| เอลิออต ริชาร์ดสัน |
|
รัฐมนตรีว่าการกระทรวง สาธารณสุข ศึกษาธิการ และสวัสดิการสหรัฐ (1973 – 1975) |
|
เอฟ. เดวิด แมททิว |
