เก็มไมจะ
| วิตามิน | |
|---|---|
| ไรโบเฟลวิน (บี2) | (1%) 0.01 มก. |
| ไนอาซิน (บี3) | (1%) 0.1 มก. |
| วิตามินบี6 | (1%) 0.01 มก. |
| โฟเลต (บี9) | (1%) 3 μg |
| วิตามินซี | (1%) 1 มก. |
| แร่ธาตุ | |
| แคลเซียม | (0%) 2 มก. |
| แมกนีเซียม | (0%) 1 มก. |
| แมงกานีส | (7%) 0.15 มก. |
| ฟอสฟอรัส | (0%) 1 มก. |
| โพแทสเซียม | (0%) 7 มก. |
| โซเดียม | (0%) 2 มก. |
| องค์ประกอบอื่น | |
| น้ำ | 99.9 g |
| กาเฟอีน | 0.01 g |
| แทนนิน | 0.01 g |
ชา 15 g/90 °C 650 mL, 0.5 นาที | |
| ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐสำหรับผู้ใหญ่ | |
เก็มไมจะ (ญี่ปุ่น: 玄米茶; โรมาจิ: genmai-cha) หรือ ชาข้าวกล้อง เป็นชาที่ทำจากการผสมชาเขียวและข้าวคั่วในสัดส่วนที่เท่า ๆ กัน เป็นชาเขียวญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง ใบชาถูกทำให้ร้อนด้วยไฟแรง ข้าวถูกนึ่งแล้วคั่วจนเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล หรืออาจแตกออกเป็นเหมือนข้าวโพดคั่ว
ความเป็นมา[แก้]
มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับที่มาของเก็มไมจะ เช่นว่ามาจากการที่ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 พ่อค้าชาในเกียวโตคิดว่าเศษโมจิที่ออกมาในพิธีคางามิบิรากิเป็นของเสีย ดังนั้นพวกเขาจึงนำไปคั่วและผสมกับใบชา หรือบ้างก็ว่าอาจมาจากการที่เอาเม็ดข้าวกรุบกรอบที่ติดมากับหม้อหลังหุงข้าวมาใส่ลงไปในชา[2] บ้างก็ว่าเก็นไมจะถือกำเนิดขึ้นจากบริษัทชาหลายแห่งที่ก่อตั้งในเกียวโตโดยขายในชื่อ ฮานายานางิ (花やなぎ) และ โฮไรจะ (蓬莱茶) ในยุคไทโช[3]