พระเจ้ามุนจู

กษัตริย์เกาหลี แพ็กเจ

อนโจ 18 ปีก่อนคริสตกาล – 28 ดารู 28 – 77 กีรู 77 – 128 แกรู 128 – 166 โชโก 166 – 214 กูซู 214 – 234 ซาบาน 234 โกอี 234 – 286 แช็กกเย 286 – 298 บุนซอ 298 – 304 บีรยู 304 – 344 กเย 344 – 346 กึนโชโก 346 – 375 กึนกูซู 375 – 384 ชิมนยู 384 – 385 จินซา 385 – 392 อาซิน 392 – 405 จอนจี 405 – 420 กูอีซิน 420 – 427 บียู 427 – 455 แกโร 455 – 475 มุนจู 475 – 477 ซัมกึน 477 – 479 ดงซอง 479 – 501 มูรยอง 501 – 523 ซอง 523 – 554 วีด๊อก 554 – 598 ฮเย 598 – 599 บอบ 599 – 600 มู 600 – 641 อึยจา 641 – 660

พระเจ้ามุนจูแห่งแพ็กเจ (เกาหลี: Munju of Baekje, ? – 477, ครองราชย์ 475 – 477) พระราชาลำดับที่ 22 แห่ง อาณาจักรแพ็กเจ หนึ่งใน สามก๊กแห่งเกาหลี. ตลอด 2 ปีในรัชสมัยของพระองค์แสดงให้ถึงความไม่มีเสถียรภาพและความเป็นปึกแผ่นของอาณาจักรภายหลังจากการสวรรคตของพระราชบิดาระหว่างการสู้รบจนต้องสูญเสียเมืองหลวงซึ่งปัจจุบันคือ กรุงโซล

พระองค์นับเป็นพระราชาพระองค์แรกที่ย้ายเมืองหลวงไปอยู่ที่ อุงจิน ซึ่งปัจจุบันคือเมือง คงจู กระทั่งช่วง ค.ศ. 477 อำนาจทั้งหมดตกไปอยู่ในมือของ แฮกู ซึ่งเป็นเจ้ากรมกลาโหมต่อมาแฮกูได้สั่งสำเร็จโทษพระราชอนุชาของพระเจ้ามุนจูคือองค์ชายกอนจีจากนั้นไม่นานแฮกูได้ส่งคนไปปลงพระชนม์พระเจ้ามุนจู

ดูเพิ่ม

• อาณาจักรแพ็กเจ
• รายพระนามพระมหากษัตริย์เกาหลี
• สามก๊กแห่งเกาหลี