พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอำไพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ
พระองค์เจ้าอำไพ
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ ชั้น 2
พระองค์เจ้าชั้นเอก
ประสูติพ.ศ. 2342
สิ้นพระชนม์สมัยรัชกาลที่ 3
ราชวงศ์จักรี
พระบิดาพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
พระมารดาเจ้าจอมมารดาทองอยู่

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอำไพ (หรือ พระองค์เจ้าอไภย[1][ระบุข้อมูลทางบรรณานุกรมไม่ครบ]) เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 27 ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยกับเจ้าจอมมารดาทองอยู่

พระองค์เจ้าอำไพ ประสูติพ.ศ. 2342 ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 3 ทรงผนวชอยู่วัดอรุณราชวราราม พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนาเป็นพระราชาคณะ[2] และทรงพระราชทาน ตาลปัตรแฉกงาปรุ ลักษณะอย่างพัดด้ามจิ้ว รูปกลมมนอย่างพัดหน้านาง ยอดพัด และส้นพัด แกะลายบัว เหมือนพัดแฉก[3] ให้ทรงถือ ต่อมาพระองค์ลาผนวช และสิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 3 พระราชทานเพลิงพระศพ ณ วัดกัลยาณมิตร วันอาทิตย์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2384[4][ระบุข้อมูลทางบรรณานุกรมไม่ครบ]

พระอิสริยยศ[แก้]

  • หม่อมเจ้าอำไพ (พ.ศ. 2342 - พ.ศ. 2352)
  • พระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้าอำไพ (พ.ศ. 2352 - พ.ศ. 2367)
  • พระน้องยาเธอ พระองค์เจ้าอำไพ (พ.ศ. 2367 - พ.ศ. 2384)
  • พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอำไพ (พ.ศ. 2384 - ปัจจุบัน)

อ้างอิง[แก้]

  1. พระอนุวงศ์ชั้นหม่อมเจ้าในพระราชวงศ์จักรี, หน้า 6
  2. พระประวัติตรัสเล่า/๗-สมัยทรงรับสมณศักดิ์
  3. สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ ๓๒ / เรื่องที่ ๑ ตาลปัตร พัดยศ และสมณศักดิ์ / พัดยศพิเศษ
  4. คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ กรมศิลปากร ราชสกุลวงศ์ เก็บถาวร 2017-02-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน พิมพ์ครั้งที่ 4; กรุงเทพฯ, สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์: 2554