ข้ามไปเนื้อหา

ไอเอ็มไอ กาลิล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไอเอ็มไอ กาลิล ขนาด 5.56 ม.ม.
กาลิว
ชนิด ปืนเล็กยาวจู่โจม
สัญชาติ  อิสราเอล
สมัย
การใช้งาน อาวุธประจำกาย
เป้าหมาย บุคคล
เริ่มใช้ พ.ศ. 2515
ช่วงผลิต พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน
ช่วงการใช้งาน พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน
ผู้ใช้งาน {{{user}}}
สงคราม สงครามเลบานอน สงครามในโซมาเลีย (พ.ศ. 2535-2536) สงครามชายแดนทางใต้ของอัฟกานิสถาน สงครามอิรัก ความรุนแรงในโคลัมเบีย
ขนาดลำกล้อง
ระยะครบรอบเกลียว
ความยาวลำกล้อง 332 ม.ม. (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )

460 ม.ม. (5.56 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม) 400 ม.ม. (7.62 ม.ม. เอสเออาร์ ) 535 ม.ม. (7.62 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม) 508 ม.ม. (ซุ่มยิง)

กระสุน 5.56 × 45 ม.ม., 7.62 × 51 ม.ม.
ซองกระสุน แบบกล่องมี 35,50 นัด
ระบบปฏิบัติการ ถอยหลังของส่วนเคลื่อนที่,ลูกเลื่อนปิด
อัตราการยิง 650 - 750 นัดต่อนาที
ความเร็วปากลำกล้อง 900 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )

950 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 800 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 850 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 815 เมตรต่อวินาที (ซุ่มยิง)

ระยะยิงหวังผล {{{Effective_range}}}
ระยะยิงไกลสุด {{{Maximum_range}}}
น้ำหนัก 3.75 กิโลกรัม (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )

3.95 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์) 4.35 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์เอ็ม) 3.85 ก.ก. (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 3.95 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์) 4.45 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์เอ็ม) 6.40 ก.ก. (ซุ่มยิง)

ความยาว 840 ม.ม.ยืดพานท้าย / 614 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )

979 ม.ม.ยืดพานท้าย/ 742 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 915 ม.ม.ยืดพานท้าย / 675 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 1050 ม.ม.ยืดพานท้าย / 810 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 1112 ม.ม.ยืดพานท้าย / 845 ม.ม.พับพานท้าย (ปืนซุมยิง)

แบบอื่น กาลิว เอสเออาร์ , กาลิว เอ็มเออาร์ , กาลิว เออาร์, กาลิว เออาร์เอ็ม, กาลิว ซุ่มยิง

กาลิล (อังกฤษ: Galil, เสียงอ่านภาษาอังกฤษ: /gæˈliːˌl/) เป็นตระกูลอาวุธปืนขนาดเล็กของอิสราเอลที่ถูกออกแบบโดยยิสราเอล กาลิลิและยาอาคอฟ ไลออร์ในปลายทศวรรษที่ 1960 และผลิตโดยอุตสาหกรรมกองกำลังป้องกันอิสราเอลของรามัท ฮาชารอน ระบบอาวุธประกอบด้วยกระบอกขนาด 5.56 ม.ม.สำหรับกระสุนขนาด 5.56x45 ม.ม.แบบนาโต้พร้อมกระสุนแบบเอ็ม193 หรือเอสเอส109 และมีแบบสำหรับกระสุนไรเฟิลขนาด 7.62x51 ม.ม.แบบนาโต้

การออกแบบของกาลิลนั้นมีเพื่อใช้ในสภาพที่แห้งแล้งและมีพื้นฐานมาจากอาร์เค 62 ของฟินแลนด์[1] ซึ่งตัวมันเองนั้นก็ดัดแปลงมาจากปืนเล็กยาวจู่โจมเอเค 47 ของสหภาพโซเวียต มันถูกเลือกให้เป็นผู้ชนะในการแข่งขันสำหรับอาวุธที่จะเข้าประจำการในกองกำลังป้องกันอิสราเอล (คู่แข่งได้แก่ เอ็ม 16 สโตนเนอร์ 63 เอเค-47 และเอชเค33) และเคยได้รับการเข้าประจำการในปีพ.ศ. 2515 เพื่อแทนที่เอฟเอ็น เอฟเอแอล

กาลิลมีรูปแบบพื้นฐานทั้งหมดสี่แบบ คือ ปืนไรเฟิลขนาดปกติหรือเออาร์ (AR, Assault Rifle) ปืนคาร์บินหรือเอสเออาร์ (SAR, Short Assault Rifle) ปืนขนาดกะทัดรัดหรือเอ็มเออาร์ (MAR, Micro Assault Rifle) และปืนกลเบาหรือเออาร์เอ็ม (ARM, Assault Rifle and Machine gun)

อ้างอิง

[แก้]
  1. คาคาลิส, ปีเตอร์, การทดสอบและวัฒนาการของอาวุธ: ทหารที่ดีที่สุดต่อโชคชะตา, พาลาดิน เพรสส์, พ.ศ. 2544, หน้า 253