เบ้งเจียด
| เบ้งเจียด (เมิ่ง เจี๋ย) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พี่ชายของเบ้งเฮ็ก | |||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 孟節 | ||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 孟节 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ยุคในประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก | ||||||||||||
เบ้งเจียด มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เมิ่ง เจี๋ย (จีน: 孟節; พินอิน: Mèng Jié) เป็นตัวละครในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์จีนเรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 เป็นพี่ชายของเบ้งเฮ็กผู้เป็นกษัตริย์ของชนเผ่าลำมัน
เบ้งเจียดเป็นตัวละครสมมติในนวนิยายสามก๊ก ไม่ปรากฏชื่อในบันทึกทางประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ
ในนิยายสามก๊ก
[แก้]เบ้งเจียดปรากฏเป็นตัวละครในนวนิยายสามก๊กตอนที่ 89[a] เบ้งเจียดเป็นพี่ชายของเบ้งเฮ็กผู้เป็นมันอ๋อง (蠻王 หมานหวาง) หรือกษัตริย์ของชนเผ่าลำมัน (南蠻 หนานหมาน) กับเบ้งฮิวที่เป็นน้องชายอีกคน เบ้งเจียดไม่พอใจที่เบ้งเฮ็กและเบ้งฮิวน้องชายทั้งสองคนเป็นคนหยาบช้า เบ้งเจียดจึงปลีกตัวไปอาศัยอย่างสันโดษริมธารน้ำบั้นอั๋น (萬安 ว่านอัน) เป็นที่รู้จักในนามว่า "ผู้เร้นกายแห่งบั้นอั๋น" (万安隐者 ว่านอันอิ๋นเจ่อ) คอยช่วยเหลือคนที่เกิดอาการพิษจากน้ำพุพิษเป็นเวลาหลายปี
เมื่อทัพจ๊กก๊กนำโดยจูกัดเหลียงยกทัพมุ่งไปยังถ้ำอิมตองสัน (禿龍洞 ทูหลงต้ง) เบ้งเจียดได้พบกับจูกัดเหลียงและช่วยรักษาทหารที่เกิดอาการพิษจากการดื่มน้ำพุพิษ เบ้งเจียดยังช่วยขงเบ้งโดยได้บอกวิธีการในการป้องกันตัวจากน้ำพุพิษและหมอกพิษนอกถ้ำอิมตองสัน และให้ทหารจ๊กก๊กอมใบหุยเหียบ (薤葉芸香 เซี่ยเย่อยฺหวินเซียง) ไว้ในปากเพื่อป้องกันไข้ป่า[2][1]
ดูเพิ่ม
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]- ↑ ตรงกับสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 69[1]