ข้ามไปเนื้อหา

ล่อกวนตง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ หลัว (羅)
ล่อกวนตง (หลัว กว้านจง)
羅貫中
ประติมากรรมรูปล่อกวนตงที่จัตุรัสผิงหู (平湖廣場 ผิงหูกว๋างฉ่าง) อำเภอตงผิง มณฑลชานตง
ประติมากรรมรูปล่อกวนตงที่จัตุรัสผิงหู (平湖廣場 ผิงหูกว๋างฉ่าง) อำเภอตงผิง มณฑลชานตง
เกิดชื่อสกุล: ล่อ (羅 หลัว)
ชื่อตัว: เปิ่น (本)
ชื่อรอง: เหยี่ยนจื๋อ (彥直),
กวนตง (貫中 กว้านจง)
ป. ค.ศ. 1330
ราชวงศ์ยฺเหวียน
เสียชีวิตป. ค.ศ. 1400
นครหางโจว ราชวงศ์หมิง
อาชีพนักเขียน
ผลงานที่สำคัญ
  • สามก๊ก (三國演義 ซานกั๋วเหยี่ยนอี้)
  • ซ้องกั๋ง (水滸傳 ฉุยหู่จฺว้าน)
  • สุยถังเหลี่ยงเฉาจื้อจฺว้าน (隋唐兩朝志傳)
  • ซานซุ่ยผิงเย่าจฺว้าน (三遂平妖傳)
  • ฉานถังอู่ไต้ฉือเหยี่ยนอี้ (殘唐五代史演義)
  • ต้าถังฉินหวางฉือฮฺว่า (大唐秦王詞話)
  • ชัวถัง (說唐)
  • ฮุนจึงเหลา (粉妆楼 เฟินจฺวางโหลว)
  • เจ้าไท่จู้หลงหู่เฟิง-ยฺหวินฮุ่ย (趙太祖龍虎風雲會)
ล่อกวนตง (หลัว กว้านจง)
อักษรจีนตัวเต็ม羅貫中
อักษรจีนตัวย่อ罗贯中
หลัว เปิ่น (ชื่อโดยกำเนิด)
อักษรจีนตัวเต็ม羅本
อักษรจีนตัวย่อ罗本
หูไห่ส่านเหริน (นามแฝง)
อักษรจีนตัวเต็ม湖海散人
อักษรจีนตัวย่อ湖海散人
ความหมายตามตัวอักษรคนพเนจรแห่งทะเลและทะเลสาบ

ล่อกวนตง[1][2] (ประมาณ ค.ศ. 1330–1400[3][4] หรือประมาณ ค.ศ. 1280–1360[5]) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลัว กว้านจง (จีน: 羅貫中; พินอิน: Luó Guànzhōng) มีชื่อตัวว่า เปิ่น (จีน: 本; พินอิน: Běn) ชื่อรอง เยี่ยนจื๋อ (จีน: 彥直; พินอิน: Yànzhí) มีอีกชื่อรองว่า กวนตง หรือ กว้านจง (จีน: 貫中; พินอิน: Guànzhōng) ซึ่งกลายเป็นชื่อที่ใช้เรียกโดยทั่วไป เป็นนักเขียนนวนิยายชาวจีนที่มีชีวิตในช่วงปลายยุคราชวงศ์ยฺเหวียนและต้นยุคราชวงศ์หมิง ยังเป็นที่รู้จักในนามแฝงว่า หูไห่ส่านเหริน (จีน: 湖海散人; พินอิน: Húhǎi Sǎnrén; แปลตรงตัว: "คนพเนจรแห่งทะเลและทะเลสาบ")[6] ล่อกวนตงมีชื่อเสียงจากงานเขียนนวนิยายเรื่อง สามก๊ก (三國演義 ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่สุดยอดวรรณกรรมจีน

บ้านเกิด

[แก้]

มีการถกเถียงกันอย่างยาวนานในแวดวงวรรณกรรมและวิชาการเกี่ยวกับบ้านเกิดของล่อกวนตง บ้างก็ว่าเป็นที่ตง-ยฺเหวียน (東原; ปัจจุบันคืออำเภอตงผิง มณฑลชานตง)[7][8] บ้างก็ว่าเป็นที่ไท่หยวน (太原 ไท่-ยฺเหวียน; ปัจจุบันคือนครไท่หยวน มณฑลชานซี)[9] บ้างก็ว่าเป็นที่หลูหลิง (廬陵; ปัจจุบันคือนครจี๋อาน มณฑลเจียงซี)[10] บ้างก็ว่าเป็นที่เฉียนถาง (钱塘; ปัจจุบันคือนครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง)[11] โดยสองแห่งหลังนี้ไม่สามารถพิสูจน์ยืนยันได้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีการค้นพบหนังสือพงศาวลีของล่อกวนตงรวมถึงตราประทับส่วนตัวที่หมู่บ้านเหอวาน (河灣村 เหอวานชุน) อำเภอฉี (祁縣 ฉีเซี่ยน) มณฑลชานซี (山西) แต่ก็ไม่ได้ระบุว่าล่อกวนตงผู้นี้เป็นคนเดียวกันกับล่อกวนตงที่เขียนนวนิยายสามก๊ก[12][13][14] จากการวิจัยล่าสุดพบว่ามีคนชื่อล่อกวนตงที่นครไท่หยวน มณฑลชานซี แต่แท้จริงแล้วเป็นล่อกวนตง (ประมาณ ค.ศ. 1323 - ประมาณ ค.ศ. 1397) ซึ่งเป็นนักเขียนบทละครอีกคนหนึ่ง[4] ส่วนล่อกวนตงที่เป็นผู้เขียนนวนิยายสามก๊กมีความเป็นไปได้มากที่สุดที่จะมีบ้านเกิดอยู่ที่อำเภอตงผิง (東平縣 ตงผิงเซี่ยน) มณฑลชานตง (山東)[4]

ทฤษฎีที่ระบุว่าบ้านเกิดของล่อกวนตงคือไท่หยวนมีที่มาหลักจากหนังสือลู่กุ่ยปู้ซฺวี่เปียน (錄鬼簿續編) ของเจี่ย จ้งหมิง (賈仲明) ในยุคราชวงศ์หมิง แต่ไม่ปรากฏในบันทึกประวัติศาสตร์อื่น ๆ มีบางการศึกษาระบุว่าลู่กุ่ยปู้ซฺวี่เปียนไม่ได้เขียนโดยเจี่ย จ้งหมิง บางการศึกษาระบุว่าในลู่กุ่ยปู้ซฺวี่เปียนอาจมีความผิดพลาดในการคัดลอกโดยคัดลอกคำว่า "ตง-ยฺเหวียน" (東原) ผิดเป็น "ไท่-ยฺเหวียน" (太原) นอกจากนี้ในช่วงเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์ อาณาบริเวณที่ติดกับอำเภอตงผิงซึ่งมีศูนย์กลางที่เขตฉางชิง (長清區 ฉางชิงชฺวี) นครจี่หนาน (濟南市 จี่หนานชื่อ) เคยถูกเรียกว่า "ตงไท่-ยฺเหวียน" (東太原) เรื่องราวเกี่ยวกับล่อกวนตงจำนวนมากมีลักษณะเป็นตำนานพื้นบ้าน ทำให้เกิดความคิดเห็นที่แตกต่างกันมากมายมาโดยตลอด[15] ทฤษฎีไท่หยวนมีข้อบกพร่องสำคัญข้อหนึ่ง นั่นคือหากล่อกวนตงเป็นคนชานซี เหตุใดจึงคุ้นเคยและสนใจบุคคลในประวัติศาสตร์ที่ไม่สำคัญนักในชานตง ตามที่ปรากฏการเขียนในนวนิยายสามก๊ก มีบางการศึกษาที่มีความเห็นว่าระดับของความคุ้นเคย ความรู้ และความกระตือรือร้นของผู้เขียนที่มีต่อ "จังหวัดตงผิง" (東平府 ตงผิงฝู่) และ "จังหวัดไท่หยวน" (太原府 ไท่-ยฺเหวียฝู่) มีความแตกต่างกันอย่างมาก และล่อกวนตงผู้เขียนนวนิยายสามก๊กมีความรู้สึกต่อ "ตง-ยฺเหวียน" เหมือนเป็น "แผ่นดินเกิด"[16]

ประวัติ

[แก้]

ล่อกวนตงเริ่มเข้าสำนักศึกษาเพื่อเรียนสี่ตำราห้าคัมภีร์ (四書五經 ซื่อชูอู่จิง) ขณะมีอายุ 8 ปี ต่อมาเมื่อล่อกวนตงอายุ 14 ปี มารดาของล่อกวนตงป่วยเสียชีวิต ล่อกวนตงจึงลาออกจากสำนักศึกษาและติดตามบิดาซึ่งเดินทางไปทำการค้าที่บริเวณซูโจว (蘇州) และหางโจว (杭州) แต่ล่อกวนตงไม่สนใจเรื่องการค้า จึงขออนุญาตบิดาแล้วเดินทางไปยังฉือซี (慈溪) เพื่อศึกษากับเจ้า เป่าเฟิง (趙寶豐) ซึ่งเป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียงในเวลานั้น

เมื่อ ค.ศ. 1356 ล่อกวนตงอำลาเจ้า เป่าเฟิงและไปเข้าร่วมกับจาง ชื่อเฉิง (張士誠) ในฐานะที่ปรึกษา ในปีถัดมา จางชื่อเฉิงทำตามคำแนะนำของล่อกวนตงจึงสามารถเอาชนะการโจมตีของคาง เม่าไฉ (康茂才) ที่เป็นนายทหารของจู ยฺเหวียนจาง (朱元璋) ได้ ในปีเดียวกันนั้น น้องชายของจาง ชื่อเฉิงพ่ายแพ้ถูกราชวงศ์ยฺเหวียนจับกุม จาง ชื่อเฉิงจึงจำต้องยอมจำนน ภายหลังการยอมจำนนต่อราชวงศ์ยฺเหวียน จาง ชื่อเฉิงก็ใช้ชีวิตอย่างสำเริงสำราญ จนกระทั่ง ค.ศ. 1363 จาง ชื่อเฉิงเห็นว่าชาวมองโกลเสื่อมอำนาจลง จึงตั้งตนเป็นอ๋อง (王 หวาง) อีกครั้ง ที่ปรึกษาหลายคนรวมถึงล่อกวนตงต่างเสนอให้เลื่อนการประกาศตนเป็นอ๋องออกไป แต่ข้อเสนอไม่ได้รับการยอมรับ ตั้งแต่นั้นมาล่อกวนตงก็สิ้นความเชื่อมั่นในตัวจาง ชื่อเฉิงแล้วเดินทางกลับบ้านเกิด

ระหว่างทาง ล่อกวนตงได้พบกับเจี่ย จ้งหมิงซึ่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านเกิดเดียวกัน จึงทราบข่าวว่าบิดาของตนเสียชีวิตแล้ว ส่วนมารดาเลี้ยงได้แต่งงานใหม่ ล่อกวนตงจึงไม่คิดกลับไปบ้านเกิดอีก ต่อมาที่เขาเหอหยาง (河陽山 เหอหยางชาน; ปัจจุบันคือนครจางเจียก่าง นครซูโจว มณฑลเจียงซู) ล่อกวนตงได้พบกับชือ ไน่อาน (施耐庵) ซึ่งเวลานั้นกำลังประพันธ์นวนิยายเรื่องซ้องกั๋ง (水滸傳 ฉุยหู่จฺว้าน) ล่อกวนตงเห็นด้วยอย่างยิ่งกับทัศนะของชือ ไน่อานในการเขียนหนังสือเพื่อโน้มน้าวผู้คน จึงนับถือชือ ไน่อานเป็นอาจารย์ของตน[17] ตั้งแต่นั้นล่อกวนตงก็อยู่เคียงข้างชือ ไน่อานมาโดยตลอดและช่วยคัดลอกต้นฉบับ ต่อมาล่อกวนตงเริ่มขึ้นนวนิยายสามก๊กและได้รับคำแนะนำอย่างมากอย่างชือ ไน่อาน

มีอีกเรื่องเล่าหนึ่งว่าล่อกวนตงยังคงอยู่ด้วยจาง ชื่อเฉิง[18] จนกระทั่งภายหลังจากจาง ชื่อเฉิงพ่ายแพ้และเสียชีวิต ล่อกวนตงได้รับคำสั่งจากจู ยฺเหวียนจางให้มุ่งมั่นกับการประพันธ์นวนิยายสามก๊กเพื่อชี้นำค่านิยมและจิตใจผู้คน

เมื่อ ค.ศ. 1366 ฤดูใบไม้ผลิ เจ้า เป่าเฟิงอาจารย์ของล่อกวนตงเสียชีวิต ล่อกวนตงจึงรีบเดินทาวไปฉือซีเพื่อร่วมไว้อาลัย อีกไม่กี่เดือนต่อมา ชือ ไน่อานพาครอบครัวอพยพไปซิงฮฺว่า (興化) เพื่อหนีภัยสงคราม ล่อกวนตงหาชือ ไน่อานไม่พบจึงอยู่เขาเหอหยางเพื่อเขียนนวนิยายสามก๊กต่อไป

เมื่อล่อกวนตงทราบข่าวคราวของชือ ไน่อาน และเตรียมตัวจะเดินทางไปหา ก็เผอิญว่าเวลานั้นชือ ไน่อายถูกจู ยฺเหวียนจางจับกุมมาขังคุกเพราะเนื้อหาของนวนิยายซ้องกั๋งที่ชือ ไน่อานเขียน ล่อกวนตงจึงรีบเดินทางไปยังจินหลิง (金陵) ไปหาหลิว ปั๋วเวิน (劉伯溫) สหายสนิทของชือ ไน่อานเพื่อขอให้ช่วยเหลือในการช่วยชีวิตชือ ไน่อาน หลังเวลาผ่านไปปีกว่า ในที่สุดชือ ไน่อานก็ได้รับการปล่อยตัว ล่อกวนตงจ้างเรือไปส่งชือ ไน่อานกลับซิงฮฺว่า แต่ชือ ไน่อานล้มป่วยระหว่างทาง ล่อกวนตงจึงอยู่ดูแลชือ ไน่อานที่หฺวายอัน (淮安) ต่อมาไม่นานชือ ไน่อานเสียชีวิต ล่อกวนตงช่วยจัดการงานศพ จากนั้นจึงนำต้นฉบับของนวนิยายซ้องกั๋งเดินทางไปยังเจี้ยนหยาง (建陽) ในมณฑลฝูเจี้ยน (福建) เพื่อหาคนมาพิมพ์หนังสือ แต่ไม่มีใครในเจี้ยนหยางกล้าพิมพ์ซ้องกั๋ง ล่อกวนตงไม่มีทางเลือกจึงไปอยู่ที่หางโจวชั่วคราว ที่หางโจวล่อกวนตงได้เรียบเรียงและแก้ไขปรับปรุงนวนิยายซ้องกั๋ง มีบางคนบอกว่า 30 ตอนสุดท้ายของนวนิยายซ้องกั๋งเสร็จสมบูรณ์ในช่วงเวลานี้ ในช่วงเวลาเดียวกันล่อกวนตงก็ปรับปรุงแก้ไขนวนิยายสามก๊กของตน และยังเขียนนวนิยายเรื่องซานซุ่ยผิงเย่าจฺว้าน (三遂平妖傳) 20 ตอน ล่อกวนตงเสียชีวิตด้วยอาการป่วยที่หางโจว

ผลงาน

[แก้]
  • สามก๊ก (三國演義 ซานกั๋วเหยี่ยนอี้)
  • ซ้องกั๋ง (水滸傳 ฉุยหู่จฺว้าน)
  • สุยถังเหลี่ยงเฉาจื้อจฺว้าน (隋唐兩朝志傳)
  • ซานซุ่ยผิงเย่าจฺว้าน (三遂平妖傳)
  • ฉานถังอู่ไต้ฉือเหยี่ยนอี้ (殘唐五代史演義)
  • ต้าถังฉินหวางฉือฮฺว่า (大唐秦王詞話)
  • ชัวถัง (說唐)
  • ฮุนจึงเหลา (粉妆楼 เฟินจฺวางโหลว)
  • เจ้าไท่จู้หลงหู่เฟิง-ยฺหวินฮุ่ย (趙太祖龍虎風雲會)

ดูเพิ่ม

[แก้]
  • สามก๊ก ผลงานนวนิยายที่ถือกันว่าเป็นผลงานของล่อกวนตง
  • สามก๊กจี่ แหล่งข้อมูลหลักที่มีอิทธิพลต่อนวนิยายสามก๊ก
  • ตันซิ่ว ผู้เขียนสามก๊กจี่ซึ่งมีอิทธิพลต่องานเขียนของล่อกวนตง

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ ("จนถึงสมัยราชวงศ์ไต้เหม็ง (พ.ศ. ๑๙๑๑ - ๒๑๘๖) จึงมีนักปราชญ์จีนชาวเมืองฮั่งจิ๋วคนหนึ่งชื่อล่อกวนตง คิดแต่งหนังสือเรื่องสามก๊กขึ้น เปนหนังสือ ๑๒๐ ตอน") สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. "ตำนานหนังสือสามก๊ก: ๑ ว่าด้วยหนังสือสามก๊ก". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 4, 2025.
  2. ↑ ยง อิงคเวทย์. "สามก๊กจี่และสามก๊กเอี้ยนหงี". สืบค้นเมื่อ July 4, 2025.
  3. ↑ Luo Guanzhong. Encyclopædia Britannica
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 陈辽 (2007). "两个罗贯中". 江苏社会科学 (4): 179–182. doi:10.3969/j.issn.1003-8671.2007.04.032. ISSN 1003-8671. JHKX200704035. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-30.
  5. ↑ Chen, Liao (2007). "Two Luo Guanzhong". Jiangsu Social Sciences, N.004，P179-182.
  6. ↑ Luo Guanzhong (2000). Sanguo yanyi: Three Kingdoms, 三國演義 [Romance of the Three Kingdoms]. Translated by Moss Roberts. Beijing: Foreign Languages Press, P31.
  7. ↑ 明刻版“嘉靖本”《三国志通俗演义》序
  8. ↑ 杜贵晨 (1995). "罗贯中籍贯"东原说"辨论". 齐鲁学刊 (5): 54–60. ISSN 1001-022X. QLXK505.008.
  9. ↑ 賈仲名：《录鬼簿续编》
  10. ↑ 义务教育课程标准实验教科书《語文》九年级上册. 人民教育出版社出版，北京出版集团重印，北京新华书店发行，人民教育出版社印刷厂印刷. 2015-06-07. pp. Page 156. ISBN 978-7-107-21515-5.
  11. ↑ 田汝成（明）《西湖游览志余》卷二十五
  12. ↑ 焦琛; 郭维忠 (August 2002). "评杨立仁发现的"罗贯中家谱"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-08-18. สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
  13. ↑ 陈辽 (2000). "太原清徐罗某某绝非《三国》作者罗贯中". 中华文化论坛 (1): 109–112. ISSN 1008-0139. ZHWL200001018.
  14. ↑ 杜贵晨 (2002). "近百年《三国演义》研究学术失范的一个显例——论《录鬼簿续编》"罗贯中"条资料当先悬置或存疑". 北京大学学报（哲学社会科学版） (2): 144–147. ISSN 1000-5919. BDZK200202020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-08-18.
  15. ↑ 曹晋杰; 朱步楼 (1986). 施耐庵新证. 上海: 学林出版社. 000403398. }}
  16. ↑ 杜贵晨 (2002). "《三国演义》作者罗贯中是山东东平人——罗贯中籍贯"东原说"的外证与内证". 南都学坛 (6): 55–58. doi:10.3969/j.issn.1002-6320.2002.06.012. ISSN 1002-6320. LDXT200206012.
  17. ↑ 胡应麟《少室山房笔丛》云：“元人武林施某所编《水浒传》特为盛行……其门人罗本亦效为《三国志演义》。”
  18. ↑ 顾苓《塔影园集》说“客霸府张士诚”

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Three Kingdoms: A Historical Novel. แปลโดย Roberts, Moss. University of California Press. 1991. ISBN 0-520-22503-1.
  • 水滸伝 [Water Margin] (ภาษาญี่ปุ่น), แปลโดย Yoshikawa Kojiro; Shimizu Shigeru, Iwanami Shoten, 16 October 1998
  • "第12回三国演義学術討論会参加記" [Record of Participation in the 12th Academic Symposium on Romance of the Three Kingdoms] (PDF) (ภาษาญี่ปุ่น). China. 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 June 2007.
  • Zhao, Qiping, "Luo Guanzhong", Encyclopedia of China, vol. Chinese Literature (1st ed.), คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2007

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ:
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ล่อกวนตง&oldid=12411660"