เจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งเนอมูร์

เจ้าชายหลุยส์แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งเนอมูร์
หลุยส์ ชาร์ล ฟีลิป ราฟาแอล แห่งออร์เลอ็อง
เจ้าชายแห่งฝรั่งเศส ดยุกแห่งเนอมูร์
ประสูติ	25 ตุลาคม พ.ศ. 2357 ปาแลรัวยาล ปารีส ฝรั่งเศส
สิ้นพระชนม์	26 มิถุนายน พ.ศ. 2439 (81 ปี) แวร์ซาย ฝรั่งเศส
พระชายา	เจ้าหญิงวิคโทรีอาแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา
พระบุตร	เจ้าชายกัสตง เคานต์แห่งเออ เจ้าชายแฟร์ดีน็อง ดยุกแห่งอาล็องซง เจ้าหญิงมาร์เกอริตแห่งออร์เลอ็อง เจ้าหญิงบล็องช์
ราชวงศ์	ออร์เลอ็อง
พระราชบิดา	พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส
พระราชมารดา	มารีอา อะเมเลียแห่งเนเปิลส์และซิซิลี

เจ้าชายหลุยส์แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งนามูร์ (ฝรั่งเศส: Louis Charles Philippe Raphaël d'Orléans; 25 ตุลาคม ค.ศ. 1814 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1896) เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สองของพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส กับสมเด็จพระราชินีมารีอา อะเมเลีย

ในช่วง ค.ศ. 1825 ขณะที่มีการปฏิวัติกรีซ พระนามของพระองค์ได้ปรากฎอยู่ในรายพระนามของพระราชวงศ์ที่จะได้รับเลือกเป็นปฐมกษัตริย์เพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรกรีซขึ้นอันเป็นผลพวงมาจากการประชุมลอนดอน ค.ศ. 1832 และต่อมาใน ค.ศ. 1831 ก่อนการปฏิวัติเบลเยียมจะลุล่วงเพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรเบลเยียม พระนามของพระองค์ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่งในการเข้ารับเลือกเป็นปฐมกษัตริย์แห่งชาวเบลเยียม โดยในขณะนั้นนานาชาติร่วมกันห้ามพระราชบิดาของพระองค์เพื่อไม่ให้เจ้าชายหลุยส์ทรงรับตำแหน่งนี้ เจ้าชายหลุยส์ยังเป็นผู้เข้าร่วมบัญชาการรบร่วมกับกองทัพเหนือของฝรั่งเศสเพื่อเข้าช่วยเหลือเบลเยียมในสงครามอิสรภาพจากสหราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ โดยทรงเข้าร่วมในยุทธการที่แอนต์เวิร์ป

พระโอรสและธิดา

• เจ้าชายหลุยส์ ฟีลิป มารี แฟร์ดีน็อง กัสตง แห่งออร์เลอ็อง เคานต์แห่งเออ (28 เมษายน ค.ศ. 1842 – 28 สิงหาคม ค.ศ. 1922) พระสวามีในเจ้าหญิงอีซาแบลแห่งบราซิล พระราชธิดาพระองค์ใหญ่และพระรัชทายาทในจักรพรรดิเปดรูที่ 2 แห่งบราซิล
• เจ้าชายแฟร์ดีน็อง ฟีลิป มารี แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งอาล็องซง (12 กรกฎาคม – 29 มิถุนายน ค.ศ. 1910) เสกสมรสกับดัชเชสโซฟี ชาร์ล็อทเทอ แห่งบาวาเรีย (ค.ศ. 1847–1897) พระขนิษฐาในจักรพรรดินีเอลีซาเบ็ทแห่งออสเตรีย-ฮังการี
• เจ้าหญิงมาร์เกอริต อาเดลาอีด แห่งออร์เลอ็อง (ค.ศ. 1846–1893)
• เจ้าหญิงบล็องช์ มารี อาเมลี การอลีน หลุยส์ วิกตัวร์ แห่งออร์เลอ็อง (ค.ศ. 1857–1932)

อ้างอิง

• René Bazin, Le Duc de Nemours (1907); Paul Thureau-Dangin, Histoire de la monarchie de France (4 vols., 1884, etc.).