ข้ามไปเนื้อหา

หลุมพอทะเล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หลุมพอทะเล
สถานะการอนุรักษ์
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ: Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ: Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ: Rosids
อันดับ: Fabales
วงศ์: Fabaceae
สกุล: Intsia
สปีชีส์: I.  bijuga
ชื่อทวินาม
Intsia bijuga
(Colebr.) Kuntze[2]
ชื่อพ้อง[3]
  • Afzelia bijuga A.Gray
  • Afzelia cambodiensis Hance
  • Afzelia retusa Kurz
  • Eperua decandra Blanco
  • Intsia amboinensis DC.
  • Intsia cambodiensis (Hance) Pierre
  • Intsia madagascariensis DC.
  • Intsia moelebei Vieill.
  • Intsia retusa (Kurz) Kuntze
  • Intsia tashiroi Hayata
  • Jonesia monopetala Hassk.
  • Jonesia triandra Roxb.
  • Macrolobium amboinense Hassk.
  • Macrolobium bijugum Colebr.
  • Outea bijuga (Colebr.) DC.
  • Pahudia hasskarliana Miq.
  • Tamarindus intsia Spreng.

หลุมพอทะเล หรือ ประดู่ทะเล (ชื่อวิทยาศาสตร์: Intsia bijuga) เป็นต้นไม้พืชดอกในวงศ์ถั่ว มีถิ่นกำเนิดในอินโดแปซิฟิก มีการกระจายพันธุ์จากประเทศแทนซาเนียและประเทศมาดากัสการ์ไปทางตะวันออกผ่านประเทศอินเดียและรัฐควีนส์แลนด์, ประเทศออสเตรเลียถึงหมู่เกาะแปซิฟิกของประเทศซามัว[2] ต้นสูงได้หลายเมตร พบในป่าชายเลน

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

[แก้]

หลุมพอทะเลเป็นไม้ยืนต้น อาจจะ สูง 20–40 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มทรงสูงถึงแผ่กว้าง เปลือกสีเทาแกมเหลืองถึงสีน้ำตาลเทา เรียบหรือแตกสะเก็ด ใบย่อยเรียงเป็นคู่ แผ่นใบรูปรีถึงรูปไข่กลับ กว้าง 4–10 เซนติเมตร ยาว 5–18 เซนติเมตร ดอกออกเป็นช่อแยกแขนงตามง่ามใบและปลายกิ่ง มีสีขาวก่อนเปลี่ยนเป็นสีชมพูและแดงในเวลาต่อมา เส้นผ่านศูนย์กลาง 2–2.5 เซนติเมตร ผลแบน รูปขอบขนาน ผิวเกลี้ยง กว้าง 4–5 เซนติเมตร ยาว 10–25 เซนติเมตร แตกเมื่อแก่ มี 4–8 เมล็ด เมล็ดสีน้ำตาลเข้ม รูปไข่ ปลายมนโคนตัด กว้างประมาณ 2 เซนติเมตร ยาว 2.5–3 เซนติเมตร[4]

การใช้ประโยชน์

[แก้]

เปลือกและใบของใช้เป็นยาแผนโบราณ ไม้ท่อนในปาปัวนิวกินีและนิวซีแลนด์เรียกว่า กวิลา (ตอกปีซิน: kwila) เป็นไม้ที่ทนทานและกันปลวกได้ดี ทำให้เป็นวัสดุที่มีมูลค่าสูง ใช้สำหรับการปูพื้นและการใช้งานอื่น ๆ เนื้อไม้ยังสามารถใช้สกัดสีย้อม ไม้อาจมีจุดสีทองแทรกในเนื้อซึ่งน่าดึงดูดสำหรับผู้บริโภคบางกลุ่ม เนื่องจากมีการตัดไม้เป็นจำนวนมาก ทำให้ใกล้สูญพันธุ์ในหลายพื้นที่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[5] มีการซื้อไม้เป็นจำนวนมากสำหรับตกแต่งสถานที่จัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ในประเทศจีน ซึ่งเป็นผู้นำเข้าไม้รายใหญ่ที่สุด[6] ในตลาดสหรัฐอเมริกาและยุโรปเป็นไม้ใช้สำหรับปูพื้น ซึ่งโดยทั่วไปจะขายโดยใช้ชื่อต่างกัน โรงเลื่อยที่ทำการตัดไม้มีทั้งที่ได้รับอนุญาตและไม่ได้รับใบอนุญาต กรีนพีซอ้างว่าในอัตราปัจจุบันของการทำไม้ ต้นหลุมพอทะเลจะถูกตัดจนหมดภายใน 35 ปี[6]

สัญลักษณ์

[แก้]

หลุมพอทะเล เป็นต้นไม้สัญลักษณ์อย่างเป็นทางการของดินแดนกวมของสหรัฐ รู้จักกันในชื่ออิฟิต (ชามอร์โร: ifit) ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองไม่มีความอุดมสมบูรณ์ของไม้ชนิดนี้อีกต่อไปบนเกาะ การตัดต้นอิฟิตที่มีชีวิตบนเกาะกวมถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย เนื้อไม้ยังคงเป็นที่นิยมมากที่สุดสำหรับช่างแกะสลักในท้องถิ่น[7]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Intsia bijuga". IUCN Red List of Threatened Species. 1998: e.T32310A9694485. 1998. doi:10.2305/IUCN.UK.1998.RLTS.T32310A9694485.en.
  2. 2.0 2.1 "Intsia bijuga (Colebr.) Kuntze". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2001-10-18. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-05. สืบค้นเมื่อ 2010-03-26.
  3. "Intsia bijuga". International Legume Database & Information Service (ILDIS). สืบค้นเมื่อ 2016-11-15 – โดยทาง The Plant List.
  4. "พันธุ์ไม้ป่าชายเลน หลุมพอทะเล". สำนักอนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลน กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-24. สืบค้นเมื่อ 2011-11-13.
  5. "Ipil Intsia bijuga Family Leguminosae". online guide to chek jawa. Wild Singapore. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-09-25. สืบค้นเมื่อ 2021-06-12.
  6. 6.0 6.1 Bristow, Michael (2007-07-06). "China trade threatens tropical trees". BBC.
  7. Wescom, Robert W. (March 19, 2021). "Guam Trees: Ifit". Guampedia. สืบค้นเมื่อ 6 April 2021.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]