ลุดมีลา ปัฟลีเชนโค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลุดมีลา มีฮาอิลอฟนา ปัฟลีเชนโค
ปัฟลีเชนโค ในปี 1943
ชื่อพื้นเมือง
Людмила Михайлівна Павличенко
ชื่อเกิดลุดมีลา มีฮาอิลอฟนา เบโลวา
ชื่อเล่นLady Death
เกิด12 กรกฎาคม [ตามปฎิทินเก่า: 29 มิถุนายน] 1916[1]
บีลัตแซร์กวา, จักรวรรดิรัสเซีย
(ปัจจุปันคือยูเครน)
เสียชีวิต10 ตุลาคม ค.ศ. 1974(1974-10-10) (58 ปี)
มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย สหภาพโซเวียต
รับใช้ธงของสหภาพโซเวียต สหภาพโซเวียต
แผนก/สังกัด กองทัพแดง
ประจำการ1941–1953
ชั้นยศร้อยตรีในกองทัพบก
นักวิจัยอาวุโสที่มียศพันตรีในกองทัพเรือโซเวียต
หน่วยกรมทหารปืนไรเฟิลสเตนคา ราซินที่ 54 กองพลปืนไรเฟิลที่ 25
เจ้าหน้าที่กองทัพเรือโซเวียต
การยุทธ์สงครามโลกครั้งที่สอง
บำเหน็จวีรชนแห่งสหภาพโซเวียต
คู่สมรสAleksey Pavlichenko[1]
บุตรRostislav Pavlichenko[1]
งานอื่นคณะกรรมการทหารผ่านศึกสหภาพโซเวียต

ลุดมีลา มีฮาอิลอฟนา ปัฟลีเชนโค (รัสเซีย: Людми́ла Миха́йловна Павличе́нко; ยูเครน: Людмила Михайлівна Павличенко, สกุลเดิม: เบโลวา; 12 กรกฎาคม [ตามปฎิทินเก่า: 30 พฤษภาคม] 1916 – 10 ตุลาคม 1974) เป็นพลซุ่มยิงหญิงชาวโซเวียตของกองทัพแดงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เธอถูกบันทึกซึ่งได้รับการยืนยันในการฆ่าศัตรูจำนวน 309 คน[a][2][3] ทำให้เธอเป็นพลซุ่มยิงหญิงที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ที่มีการบันทึกไว้[4][5]

ปัฟลีเชนโคถูกตั้งฉายาว่า "สตรีแห่งความตาย" (Lady Death) เนื่องจากความสามารถของเธอกับปืนไรเฟิล[6] เธอรับใช้กองทัพแดงระหว่างการล้อมที่ออแดซาและการล้อมที่เซวัสโตปอลในช่วงแรกของการสู้รบในมหาสงครามของผู้รักชาติ

หลังจากที่เธอได้รับบาดเจ็บจากการสู้รบด้วยกระสุนปืนครก เธอถูกอพยพไปกรุงมอสโก[6] หลังจากที่เธอหายจากอาการบาดเจ็บ เธอได้ฝึกพลซุ่มยิงของกองทัพแดงคนอื่น ๆ และทำหน้าที่เป็นโฆษกให้กองทัพแดง ในปี 1942 เธอได้ไปท่องเที่ยวทั้งในสหรัฐ แคนาดา และบริเตนใหญ่ หลังจากสงครามสิ้นสุดลงในปี 1945 เธอได้รับมอบหมายใหม่ให้เป็นนักวิจัยอาวุโสของกองทัพเรือโซเวียต เธอเสียชีวิตด้วยโรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลัน สิริอายุ 58 ปี[2][7]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ แหล่งข่าวส่วนใหญ่ให้ชื่อเสียงกับเธอด้วยการฆ่าศัตรูจำนวน 309 คนตามคำกล่าวอ้างของเธอและจากทางการโซเวียต แต่นักประวัติศาสตร์สมัยใหม่เริ่มตั้งคำถามกับตัวเลขดังกล่าว โอเลก คามีนสกี นักประวัติศาสตร์ชาวรัสเซีย ได้ตั้งคำถามถึงการกระทำหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับเธอโดยการวิเคราะห์คำกล่าวอ้างที่ขัดแย้งกันของเธอและลำดับเวลาของเหตุการณ์ แหล่งข้อมูลอื่นระบุว่าการฆ่าศัตรูของเธออาจสูงขึ้นเนื่องจากต้องมีพยานยืนยันการสังหาร

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Simonov & Chudinova 2017, p. 160.
  2. ↑ 2.0 2.1 Lockie, Alex. "Meet the world's deadliest female sniper who terrorized Hitler's Nazi army". Business Insider. สืบค้นเมื่อ 2019-10-20.
  3. ↑ Vinogradova, Lyuba (2017). Avenging Angels: Young Women of the Soviet Union's WWII Sniper Corps (ภาษาอังกฤษ). Quercus. pp. 37–47. ISBN 9781681442839.
  4. ↑ Lady Sniper, TIME Magazine (Monday, 28 September 1942)
  5. ↑ Farey, Pat; Spicer, Mark (2009-05-05). Sniping: An Illustrated History (ภาษาอังกฤษ). Voyageur Press. p. 129. ISBN 9780760337172.
  6. ↑ 6.0 6.1 "Lady Death: Lyudmila Pavlichenko, the Greatest Female Sniper of All Time". mentalfloss.com (ภาษาอังกฤษ). 2018-12-06. สืบค้นเมื่อ 2019-10-20.
  7. ↑ Linge, Mary Kay (2018-05-12). "Soviet 'girl sniper' had 309 kills — and a best friend in the White House". New York Post (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-10-20.

บรรณานุกรม[แก้]

  • Simonov, Andrey; Chudinova, Svetlana (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России. Moscow: Russian Knights Foundation, Museum of Technology V. Zadorozhny. ISBN 9785990960701. OCLC 1019634607.
  • Pavlichenko, Lyudmila; Pavlichenko (2018). Lady Death: The Memoirs of Stalin's Sniper. Greenhill Books, London. ISBN 9785990960701.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

Stub icon

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ลุดมีลา_ปัฟลีเชนโค&oldid=9973552"