รูต 66
ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 66 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ถนนสายหลักของอเมริกา, ถนนแห่งมารดร, ถนนวิลล์ โรเจอร์ส | ||||
 | ||||
| ข้อมูลของเส้นทาง | ||||
| ความยาว | 2,448 ไมล์ (3,940 กิโลเมตร) | |||
| มีขึ้นเมื่อ | 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1926[1]–26 มิถุนายน ค.ศ. 1985[2] | |||
| เส้นทาง ท่องเที่ยว |  ถนนประวัติศาสตร์หมายเลข 66 | |||
| ทางแยกที่สำคัญ | ||||
| ปลายทางทิศตะวันตก | แซนตามอนิกา, รัฐแคลิฟอร์เนีย | |||
| ปลายทางทิศตะวันออก | ชิคาโก, รัฐอิลลินอย | |||
| ตำแหน่งที่ตั้ง | ||||
| ประเทศ | สหรัฐ | |||
| รัฐ | แคลิฟอร์เนีย, แอริโซนา, นิวเม็กซิโก, เท็กซัส, โอคลาโฮมา, แคนซัส, มิสซูรี, อิลลินอย | |||
| ระบบทางหลวง | ||||
| ||||
ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 66 หรือ รูต 66 (อังกฤษ: U.S. Route 66 หรือ Route 66) เป็นทางหลวงเส้นหนึ่งในอดีตของสหรัฐอเมริกา ถือเป็นทางหลวงสายแรก ๆ ของรัฐบาลกลาง ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1926 (พ.ศ. 2469) แต่การติดตั้งป้ายทางหลวงได้ทำในปีถัดมา[3] เส้นทางในสมัยเริ่มแรก เริ่มต้นที่เมืองชิคาโก รัฐอิลลินอย ผ่านรัฐมิสซูรี แคนซัส โอคลาโฮมา เท็กซัส นิวเม็กซิโก แอริโซนา และมาสิ้นสุดที่เมทองงลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย รวมระยะทางทั้งสิ้น 3,940 กิโลเมตร หรือ 2,448 ไมล์[4]
รูต 66 มีการปรับปรุงและปรับเปลี่ยนเส้นทางหลายครั้ง เช่นเลื่อนจุดสิ้นสุดจากกลางเมืองลอสแอนเจลิส มายังแซนตามอนิกา รูต 66 ไม่ได้สิ้นสุดที่ชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกอย่างที่เข้าใจโดยทั่วไป[5]
รูต 66 เป็นเส้นทางหลักของการอพยพจากฝั่งตะวันออกไปยังด้านตะวันตกของสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะปัญหาภัยแล้งจากพายุทรายช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1930 ทำให้ชุมชนที่ตั้งอยู่ในแนวทางหลวงเจริญขึ้นมา
รูต 66 ถูกยกเลิกจากระบบทางหลวงอเมริกาเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 1985 (พ.ศ. 2528) [6] หลังจากที่ความสำคัญของเส้นทางดังกล่าวหมดไป บางส่วนของเส้นทางเดิมมีการกำหนดให้เป็นเส้นทางชมวิว (National Scenic Byway) ที่ใช้ชื่อว่า Historic Route 66 (แปลว่าเส้นทางประวัติศาสตร์สาย 66) ซึ่งถนนได้แบ่งออกเป็นหลายช่วงและแทนที่ด้วยระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต จากตะวันออกไปตะวันตกแบ่งเป็น อินเตอร์สเตต 55 แทนที่ถนนเส้นนี้ช่วงชิคาโกถึงเซนต์หลุยส์ อินเตอร์สเตต 44 แทนที่ถนนนี้ต่อจนถึงโอคลาโฮมาซิตี อินเตอร์สเตต 40 แทนที่ถนนต่อจนถึงบาร์สโตว์ รัฐแคลิฟอร์เนีย และที่เหลือเป็นส่วนสั้นแทนด้วยอินเตอร์สเตต 15 อินเตอร์สเตต 210 รูต 2 และอินเตอร์สเตต 10 ถึงแซนตามอนิกา
ทางหลวงเส้นนี้มีชื่ออื่น เช่น The Main Street of America, The Mother Road และ Will Rogers Highway[7]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Bureau of Public Roads & American Association of State Highway Officials (November 11, 1926). United States System of Highways Adopted for Uniform Marking by the American Association of State Highway Officials (Map). 1:7,000,000. Washington, DC: United States Geological Survey. OCLC 32889555. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 13, 2017. สืบค้นเมื่อ November 7, 2013 – โดยทาง Wikimedia Commons.
- ↑ แม่แบบ:AASHTO minutes
- ↑ http://www.legendsofamerica.com/66-Timeline.html
- ↑ http://www.stjo66.de/mileposts_1926.htm
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-27. สืบค้นเมื่อ 2007-11-19.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-19. สืบค้นเมื่อ 2007-11-19.
- ↑ http://www.historic66.com/
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
