ข้ามไปเนื้อหา

มีนอราอีแกลอน

พิกัด: 39°46′33″N 64°24′51″E / 39.77583°N 64.41417°E / 39.77583; 64.41417
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มีนอราอีแกลอน
มีนอราอีแกลอน
มีนอราอีแกลอนตั้งอยู่ในอุซเบกิสถาน
มีนอราอีแกลอน
ที่ตั้งในอุซเบกิสถาน
ชื่ออื่นหออะษานแกลอน, หออะษานแห่งปอยีแกลอน[1]
ที่ตั้งบูฆอรอ ประเทศอุซเบกิสถาน
ภูมิภาคบูฆอรอ
พิกัด39°46′33″N 64°24′51″E / 39.77583°N 64.41417°E / 39.77583; 64.41417
ประเภทหออะษาน
ส่วนหนึ่งของปอยีแกลอน
ความกว้างเส้นผ่าศูนย์กลาง 9 เมตรที่ฐาน, 6 เมตรที่ยอด
ความสูง45.6 เมตร, รวมยอด 48 เมตร
ความเป็นมา
ผู้สร้างArslan Khan Muhammad, อาณาจักรข่านคาราคานิด
วัสดุอิฐ
สร้าง1127
สมัยราชวงศ์คาราคานิดตะวันตก
วัฒนธรรมอิสลาม
ชื่อที่ขึ้นทะเบียนศูนย์กลางประวัติศาสตร์บูฆอรอ
ประเภทวัฒนธรรม
เกณฑ์(ii), (iv), (vi)
ขึ้นเมื่อ1993 (คณะกรรมการสมัยที่ 29)
เลขอ้างอิง602
รัฐอุซเบกิสถาน
บูฆอรอเอเชียกลางและเหนือ

มีนอราอีแกลอน (อุซเบก: Minorai Kalon/Минораи калон; เปอร์เซีย: مناره کلان/Minâra-i Kalân; แปลว่า หออะษานใหญ่) หรือ หออะษานแกลอน (อังกฤษ: Kalon Minor, Kalon Minaret)[2] เป็นหออะษานในปอยีแกลอน บูฆอรอ ประเทศอุซเบกิสถาน และเป็นหนึ่งในจุดสนใจสำคัญของเมือง

หอคอยนี้สร้างขึ้นในปี 1127 โดย Mohammad Arslan Khan ผู้ปกครองอาณาจักรข่านคาราคานิด เพื่อใช้งานเป็นหออะษาน หอคอยก่อขึ้นจากอิฐ มีความสูง 45.6 เมตร (48 เมตรหากรวมปลายยอด) และมีขนาดค่อย ๆ เล็กลงจากล่างขึ้นบนด้วยเส้นผ่าศูนย์กลาง 9 เมตรที่ฐาน, 6 เมตรที่ยอด ภายในหอมีบันไดเวียนขึ้นไปสู่ห้องโถงชั้นสูงสุดของหอคอย[3] ในยามศึกสงคราม หอคอยนี้ยังสามารถใช้เป็นหอสังเกตการณ์ข้าศึกได้[4]

เมื่อครั้งเจงกีส ข่าน กรีธาทัพมารบและทำลายล้างสิ่งก่อสร้างทั้งหมดในบูฆอรอจนราบ เจงกีส ข่าน สั่งให้ทหารเหลือหอคอยนี้ไว้ไม่ให้ทำลายเนื่องจากหอคอยนี้สร้างความประทับใจแก่เขาอย่างมาก[5] ในท้องถิ่นเรียกขานหอคอยนี้ว่า "หอคอยแห่งความตาย" เนื่องจากมีการประหารชีวิตนักโทษโดยการโยนจากยอดหอคอยนี้มาจนถึงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ ฟิตซ์รอย มาเคลน ผู้เดินทางมายังบูฆอรอในปี 1938 ระบุไว้ในบันทึก Eastern Approaches ว่า "เป็นเวลานับหลายศตวรรษก่อนปี 1870 และอีกครั้งในช่วงปีอันวุ่นวายระหว่างปี 1917–1920 ผู้คนถูกโยนลงจากชั้นบนสุดของหอคอยที่ตกแต่งอย่างประณีตนี้"[6]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Historic Centre of Bukhara". unesco.org. สืบค้นเมื่อ 20 September 2018.
  2. "Kalon Minaret". lonelyplanet.com. สืบค้นเมื่อ 20 September 2018.
  3. www.advantour.com/uzbekistan
  4. Michell, G. 1995. Architecture of the Islamic World. London: Thames and Hudson, 259
  5. Mayhew, Bradley; Clammer, Paul; Kohn, Michael D. Lonely Planet Central Asia. Lonely Planet Publications. ISBN 1-86450-296-7.
  6. Maclean, Fitzroy (1949). "X: Bokhara the Noble". Eastern Approaches. Jonathan Cape. p. 147.