ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 249: บรรทัด 249:
| [[ช่องเวิร์คพอยท์]]
| [[ช่องเวิร์คพอยท์]]
|-
|-
| rowspan = "5" |2560
| rowspan = "6" |2560
| ''รักพลิกล็อก''
| ''รักพลิกล็อก''
|
|
บรรทัด 264: บรรทัด 264:
| ''[[รากนครา]]''
| ''[[รากนครา]]''
| กษัตริย์เมืองมัณฑ์
| กษัตริย์เมืองมัณฑ์
|-
| ''[[ประกาศิตกามเทพ]]''
|
|-
|-
|}
|}

รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:49, 4 กุมภาพันธ์ 2560

อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล Apinan Prasertwattanaul
ไฟล์:Apinan.jpg
สารนิเทศภูมิหลัง
เกิด6 สิงหาคม พ.ศ. 2521 (45 ปี)
อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล Apinan Prasertwattanakul
คู่สมรสบุสกร ธรรมาวุธ
อาชีพนักแสดง, นายแบบ
ปีที่แสดงพ.ศ. 2544 – ปัจจุบัน

อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล (ชื่อเล่น;เอ็ม เกิดเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2521) เป็นนักแสดง, นายแบบชาวไทย

ประวัติ

อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล เกิดเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2521 มีชื่อเล่นว่า เอ็ม จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะวิทยาศาสตร์ประยุกต์ สาขาเทคโนโลยีอุตสาหกรรมเกษตร (Food Science) สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ [1] เข้าสู่วงการละครตั้งแต่ปี พ.ศ. 2544 ในเรื่อง เจ้าสาวมืออาชีพ และโด่งดังในบทพระเอก[2]ในละครเรื่อง วิวาห์พาวุ่น คู่กับ รามาวดี สิริสุขะ, เรื่องแตงสากับอาฉี คู่กับ ศิริลักษณ์ ผ่องโชค และ ใต้ร่มเงารัก คู่กับ กัญญารัตน์ จิรรัชชกิจ แต่ภายหลังได้ออกจากวงการสองปีเพื่อทำงานเบื้องหลัง[3] ก่อนจะกลับมาแสดงอีกครั้งและแจ้งเกิดในบทร้ายจากละครหลายเรื่อง [4] อาทิ เช่น สุดแต่ฟ้ากำหนด, รักนี้หัวใจเราจอง, ลิขิตกามเทพ, เล่ห์ร้อยรัก ฯลฯ ต่อมาได้พลิกบทบาทเป็นคนดีในละครเรื่อง หงส์สะบัดลาย

ปี พ.ศ. 2551 เอ็มได้รับโอกาสให้แสดงละครเทิดพระเกียรติรัชกาลที่ 7 ร่วมกับผู้ทรงคุณวุฒิและศิลปินคนดังมากมาย เรื่อง พระปกเกล้าราชา ก่อนาวาประชาธิปไตย ทางช่อง 5 โดยนำบางตอนของนวนิยายเรื่องสี่แผ่นดิน มาเขียนและแปลงเป็นบทละคร เขาได้รับบทเป็นอ้น ลูกชายคนโตของแม่พลอย แทนอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ที่ไม่สามารถมาเล่นละครได้[5]

ด้านชีวิตส่วนตัว สมรสกับ บุสกร ธรรมาวุธ เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553 ที่จังหวัดตรัง [6] ปัจจุบันมีบุตรแล้ว เป็นบุตรสาวฝาแฝด 2 คน ชื่อน้องฌานา-น้องฌารีน

อภินันท์เป็นเจ้าของกิจการบริษัทที่ให้คำปรึกษาเรื่องการเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ชื่อบริษัท สไมลล์ลี่ เอ็ดดูเคชั่น จำกัด [7] และยังมีผลงานทางละครออกมาอย่างต่อเนื่อง

ผลงาน

ละครโทรทัศน์

ปี เรื่อง บทบาท
2544 เจ้าสาวมืออาชีพ
2545 นังเหมียวย้อมสี
อลหม่านบ้านก๊วนโสด (ละครซีรีส์)
เจ้าสาวสายฟ้าแลบ
2546 วิวาห์พาวุ่น ศิรา
2547 แตงสากับอาฉี อาฉี่
2548 ใต้ร่มเงารัก แทนคุณ
2549 เรือนนารีสีชมพู ชัยยศ
ตี๋ตระกูลซ่ง ไพบูลย์
2550 ละอองดาว ธัชชัย ธัชสกุล ช่อง 5
ยอดกตัญญู เรือง
สุดแต่ฟ้ากำหนด เดชา
รักนี้หัวใจเราจอง ชิงชัย
ลิขิตกามเทพ ภาดา
2551 โบตั๋นกลีบสุดท้าย เสี่ยเดชา
เงาอโศก พ่อเลี้ยงพงศ์อินทร์ ช่อง 5
ชุมทางเสือเผ่น กระทิง
2552 คุณแม่จำแลง เขตอรัญ
เพลิงพราย พลภัทร
2553 ปีศาจแสนกล
วิวาห์ว้าวุ่น ตุลย์
เพลงรักริมขอบฟ้า บรรณ
7 ประจัญบาน ร้อยโท โตโมะ
มงกุฎดอกส้ม ทรงชัย
2554 รหัสทรชน ชานนท์
บันทึกรักซุปเปอร์สตาร์ บดินทร์ ช่อง 8
เทพธิดาปลาร้า ไห 2 เกรียง
เจ้าสาวผมไม่ใช่ผี จ่ามารุต
เรือนหอรอเฮี้ยน อิงค์ (รับเชิญ)
ดวงตาในดวงใจ รดิศ
ลิขิตเสน่หา ภูมิชาย
2555 คุณสามี(กำมะลอ)ที่รัก เอกพล
เล่ห์ร้อยรัก อนุทิน (เอ)
รักคุณเท่าฟ้า เอก (รับเชิญ)
หงส์สะบัดลาย ผู้กำกับวิเชษฐ์
เซน...สื่อรักสื่อวิญญาณ ตอน โอกาสครั้งเดียว หนุ่ย (รับเชิญ) ช่อง 5
2556 วิวาห์ป่าช้าแตก ผีทหารญี่ปุ่น ช่อง 8
The Sixth Sense สื่อรักสัมผัสหัวใจ ภาค 2 อติเทพ
มาดามดัน จัตวา (รับเชิญ)
2557 คิวบิก คารอส ทาร์เปีย
รักออกฤทธิ์ พจน์
ลูกสาวพ่อมด อะกากิ ซัน (อดีต) / ชนพ (ปัจจุบัน)
รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน พ่อของริว โอะนิซึกะ (รับเชิญ)
รอยฝันตะวันเดือด
ทางเดินแห่งรัก ตี๋น้อย
2558 แอบรักออนไลน์ องศา
บางระจัน พระเจ้ามังระ
แก้วตาหวานใจ ดร.อนล วโรดม (เสือ)
กลกิโมโน มาโกะโตะ ชินเอบะ
เพลิงพ่าย ธม ช่อง 8
ข้าบดินทร์ หลวงสรอรรถ
หมอผีไซเบอร์ คำอินทร์
ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ วิค
2559 มือปราบสายเดี่ยว เดี่ยว
คงกระพันนารี คฑา
เสน่หาข้ามเส้น อาทิตย์ เศวตพัฒนากุล ช่องวัน
แรงชัง ศักดา ช่องเวิร์คพอยท์
2560 รักพลิกล็อก
ฝันรัก ฝันสลาย ผู้กองอู๋
อาคม เดชา
กลลวงทวงหนี้รัก
รากนครา กษัตริย์เมืองมัณฑ์
ประกาศิตกามเทพ

ละครเทิดพระเกียรติ

ปี เรื่อง บทบาท
2551 พระปกเกล้าราชา ก่อนาวาประชาธิปไตย อ้น

ภาพยนตร์

  • 2544 แม่เบี้ย รับบท พจน์

มิวสิควีดีโอ

  • พันธุ์เดียวกัน - แช่ม แช่มรัมย์

ละครเวที

  • 2557 มานีและชูใจ Come here and Show heart รับบท หัวหน้าโจรค้ายา

ผลงานโฆษณา

  • ฟิล์มสีฟูจิ

อ้างอิง