ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ริดดิค โบว์"
| บรรทัด 66: | บรรทัด 66: | ||
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
||
{{commonscat|Riddick Bowe}} |
{{commonscat|Riddick Bowe}} |
||
* [http://boxrec.com/list_bouts.php?human_id=001640&cat=boxer ] |
* [http://boxrec.com/list_bouts.php?human_id=001640&cat=boxer Professional boxing record for Riddick Bowe] |
||
{{lifetime|1967}} |
{{lifetime|1967}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 06:40, 20 พฤษภาคม 2556
| ริดดิค โบว์ (Riddick Bowe) | |
|---|---|
 | |
| ชื่อจริง | ริดดิค ลามอนท์ โบว์ |
| ฉายา | บิ๊กแดดดี้ ซูการ์แมน |
| รุ่น | เฮฟวี่เวท |
| น้ำหนัก | 81 นิ้ว (2.06 เมตร) |
| ส่วนสูง | 6 ฟุต 5 นิ้ว (1.96 เมตร) |
| เกิด | 10 สิงหาคม ค.ศ. 1967[1] บรุกลิน นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา |
| ชกทั้งหมด | 45 |
| ชนะ | 43 |
| ชนะน็อก | 33 |
| แพ้ | 1 |
| เสมอ | 0 |
| เหรียญรางวัล | ||
|---|---|---|
| ตัวแทนของ สหรัฐ
| ||
| มวยสากลชาย | ||
| กีฬาโอลิมปิก | ||
 |
โซล 1988 | ซูเปอร์เฮฟวี่เวท |
ริดดิค ลามอนท์ โบว์ (อังกฤษ: Riddick Lamont Bowe) เกิดวันที่ 10 สิงหาคม ค.ศ. 1967 ที่บรุกลิน นครนิวยอร์ก เป็นนักมวยสากลระดับอาชีพชาวอเมริกัน เขาเป็นอดีตแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวทสองสมัย โดยชนะรายการสมาคมมวยโลก, สภามวยโลก และสหพันธ์มวยนานาชาติเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1992 ส่งผลให้เขากลายเป็นแชมป์รุ่นเฮฟวี่เวทอย่างไร้ข้อโต้แย้ง โบว์หวนกลับมาครองแชมป์รุ่นเฮฟวี่เวทอีกครั้งเป็นสมัยที่สองใน ค.ศ. 1995 โดยเขาเป็นผู้ชนะรายการขององค์กรมวยโลก โบว์อำลาวงการใน ค.ศ. 1996 แต่แล้วเขาก็หวนกลับคืนสู่สังเวียนอีกครั้งใน ค.ศ. 2004 แล้วเขาก็ไม่ได้สร้างผลงานอีกนับจากปี ค.ศ. 2008
โบว์กลายเป็นนักมวยสากลคนแรกที่เป็นฝ่ายชนะอีแวนเดอร์ โฮลีฟิลด์ ในรายการชิงแชมป์โลกเมื่อ ค.ศ. 1992 หลังจากนั้น เขาได้กลายเป็นนักมวยคนแรกที่สามารถชนะน็อคโฮลีฟิลด์ได้อีกเมื่อเขาชนะในรับเบอร์แมตช์ใน ค.ศ. 1995 สถิติการแข่งขันมวยสากลของโบว์คือชนะ 43 ครั้ง แพ้ 1 ครั้ง ไม่เคยเสมอ และรับการยุติการแข่ง 1 ครั้ง โดยเป็นการชนะน็อคมาถึง 33 ครั้ง เขาเป็นฝ่ายชนะคู่ชกมาแล้วทุกรายยกเว้นบัสเตอร์ แมธิส จูเนียร์ (การแข่งขันคู่นี้ได้สิ้นสุดลงเนื่องด้วยให้ยุติการแข่งขัน) โบว์ได้รับการจัดอันดับให้เป็นนักมวยสากลรุ่นเฮฟวี่เวทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลอันดับที่ 21 โดยเว็บไซต์ บ็อกซิ่งซีน [2]
มวยสากลสมัครเล่น
ในฐานะมือสมัครเล่น โบว์ได้รับรางวัลอันทรงเกียรติแชมป์นิวยอร์กโกลเดนโกลฟ ในท่ามกลางหลายการแข่งขัน (ใน ค.ศ. 1984 ขณะที่เขามีอายุได้ 17 ปีก็สามารถชนะน็อคคู่ชกที่มีชื่อว่า เจมส์ สมิธ โดยใช้เวลาเพียง 4 วินาที) รวมถึงชนะรางวัลเหรียญเงินในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1988 โดยเป็นฝ่ายแพ้ให้กับเลนน็อกซ์ ลูอิส
หวนกลับคืนสู่สังเวียน
ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2013 โบว์ได้ประกาศว่าเขาจะเปิดตัวในศึกมวยไทย โดยเขาได้รับการฝึกสอนจากครูแอร์ พันทิป กับครูจันในลาสเวกัส[3] ในเบื้องต้น เขาได้รับการกำหนดให้พบกับคู่ชกชื่อ เลฟเกน โกโลวิน ในศึกมวยไทยซุปเปอร์ไฟท์ ซึ่งเตรียมจัดขึ้น ณ วันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 2013 [4][5] แต่แล้วก็เลื่อนออกไปเป็นวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 2013 [6][7]
สถิติการชกมวยไทย
| สถิติการชกมวยไทย | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ชนะ 0 (ชนะน็อค 0), แพ้ 0, เสมอ 0
คำอธิบาย: ชนะ แพ้ เสมอ/สละสิทธิ์ หมายเหตุ | ||||||||||||||||||
อ้างอิง
- ↑ Branch, John (June 13, 2009). "Fighter Remains a Champion Optimist". The New York Times. สืบค้นเมื่อ May 10, 2012.
- ↑ The Top 25 Heavyweights of All-Time
- ↑ Riddick Bowe to make Muay Thai debut in May
- ↑ American Chike Lindsay Set to Take on Saiyok Pumpanmuang in One of the Most Unusual Cards This Year
- ↑ Riddick Bowe set to make Muay Thai debut on stacked card featuring Simon Marcus, Chike Lindsay, Saiyok, Kaoklai, and more
- ↑ Riddick Bowe's Muay Thai debut no longer happening, entire event canceled
- ↑ Muaythai Superfight featuring Riddick Bowe's Muay Thai debut not canceled, rescheduled for June 14th
แหล่งข้อมูลอื่น
