ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อัครบิดร"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Rubinbot (คุย | ส่วนร่วม)
r2.5.4) (โรบอต เพิ่ม: hy:Պատրիարք
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม)
r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: gl:Patriarca
บรรทัด 39: บรรทัด 39:
[[fi:Patriarkka]]
[[fi:Patriarkka]]
[[fr:Patriarche (religion)]]
[[fr:Patriarche (religion)]]
[[gl:Patriarca]]
[[he:פטריארך]]
[[he:פטריארך]]
[[hr:Patrijarh (kršćanstvo)]]
[[hr:Patrijarh (kršćanstvo)]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:53, 1 กุมภาพันธ์ 2555

อัครบิดร (อังกฤษ: patriarch) เป็นตำแหน่งทางการปกครองภายในคริสต์ศาสนาบางนิกาย โดยเฉพาะในนิกายออร์โธด็อกซ์ และโรมันคาทอลิก

ประวัติ

สกลอัครบิดร บาร์โธโลมิวที่ 1 ประมุขเขตอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลองค์ปัจจุบัน

หลังการสังคายนาแห่งไนซีนในปี ค.ศ. 325 ได้มีการแบ่งเขตการปกครองภายในคริสตจักรออกเป็น 3 เขต ได้แก่ เขตอัครบิดรกรุงโรม เขตอัครบิดรอเล็กซานเดรีย และเขตอัครบิดรแอนติออก (Antioch) แต่ละเขตมีอัครบิดรเป็นประมุข โดยถือเอาอัครบิดรแห่งกรุงโรมเป็นสมเด็จพระสันตะปาปา เป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล ต่อมามีการสังคายนาแห่งแคลสิโดเนียกำหนดให้มีเขตอัครบิดรกรุงเยรูซาเล็ม และเขตอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิล แยกออกมาจากเขตอัครบิดรเมืองแอนติออก ทำให้ได้เขตอัครบิดร 5 เขต และมีอัครบิดร 5 คนในคริสตจักร โดยอัครบิดรแห่งโรมยังคงเป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล (Ecumenical church) และอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลเป็นรอง แต่ถือว่าเป็นใหญ่สุดในคริสตจักรตะวันออกซึ่งใช้ภาษากรีก ทำให้ในทางปฏิบัติอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลมีอิิทธิพลมากกว่า[1]

ต่อมาเขตอัครบิดรแอนติออกยังถูกแบ่งออกเป็น 3 เขตตามภาษาพิธีกรรม คือ อัครบิดรเมลไคต์ (Melkite) เขตอัครบิดรมาโรไนต์ (Maroniite) และเขตอัครบิดรซีเรียน เขตอัครบิดรกรุงโรมก็แบ่งเป็นอีก 3 เขตพิเศษ คือ เขตอัครบิดรเวนิซ เขตอัครบิดรลิสบอน และเขตอัครบิดรกัว[2]

เมื่อคริสตจักรแบ่งออกเป็น 2 นิกาย คือฝ่ายตะวันออกกลายเป็นนิกายโรมันคาทอลิก ส่วนฝ่ายตะวันออกเป็นนิกายออร์โธด็อกซ์ เมื่อนิกายออร์ทอดอกซ์แพร่หลายไปยังท้องที่อื่นในภูมิภาคตะวันออก จึงเกิดเขตอัครบิดรต่างๆ มากขึ้น เช่น อาร์เมเนีย รัสเซีย เซอร์เบีย โรมาเนีย เป็นต้น โดยให้เกียรติอัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิลเป็นประธาน แต่ไม่ถือว่าเป็นประมุขสูงสุด

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. กีรติ บุญเจือ, แก่นปรัชญายุคกลาง, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 164
  2. ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 375-6