ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมัยโบราณ"
Jimmy Classic (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 19: | บรรทัด 19: | ||
ทางด้านอารยธรรมสมัยโบราณของต่างประเทศ โดยเฉพาะในแถบยุโรป มีอารยธรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก เช่น อารยธรรมอียิปต์ กรีก โรมัน บุคคลที่มีชีวิตอยู่ในช่วงหลายพันปีก่อน แล้วยังมีชื่อเสียงอยู่จนถึงปัจจุบันมีมากมาย เช่น [[จูเลียส ซีซาร์]], [[คลีโอพัตรา]] รวมทั้งฟาโรห์หลายพระองค์แห่งอียิปต์ |
ทางด้านอารยธรรมสมัยโบราณของต่างประเทศ โดยเฉพาะในแถบยุโรป มีอารยธรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก เช่น อารยธรรมอียิปต์ กรีก โรมัน บุคคลที่มีชีวิตอยู่ในช่วงหลายพันปีก่อน แล้วยังมีชื่อเสียงอยู่จนถึงปัจจุบันมีมากมาย เช่น [[จูเลียส ซีซาร์]], [[คลีโอพัตรา]] รวมทั้งฟาโรห์หลายพระองค์แห่งอียิปต์ |
||
==สมัยโบราณในยุโรป== |
|||
สมัยโบราณในยุโรปหรือบางครั้งเรียกว่า “สมัยคลาสสิค” ({{lang-en|'''Classical antiquity''' หรือ '''Classical era''' หรือ '''Classical period'''}}) เป็นคำกว้างๆ ที่ใช้เรียกสมัยของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมที่มีศูนย์กลางอยู่ในบริเวณ[[ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน]]ที่ประกอบด้วยวัฒนธรรมของ[[กรีกโบราณ]] และ [[โรมันโบราณ]]ที่เรียกรวมกันว่า[[โลกกรีก-โรมัน]] |
|||
ยุคโบราณโดยทั่วไปเริ่มขึ้นเมื่อมีการบันทึกมหากาพย์โดย[[โฮเมอร์]]เมื่อราว 800 ถึง 700 ปีก่อนคริสต์ศักราช และดำเนินต่อมาจนถึงการรุ่งเรืองของ[[คริสต์ศาสนา]]และ[[การล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 5 ยุคโบราณสิ้นสุดลงเมื่อเกิดการสลายตัวของวัฒนธรรมคลาสสิคในตอนปลายของ[[ยุคโบราณตอนปลาย]] (Late Antiquity) (ค.ศ. 300-ค.ศ. 600) ที่คาบต่อไปยังสมัย[[ยุคกลางตอนต้น]] (ค.ศ. 600-ค.ศ. 1000) |
|||
ยุคโบราณมักจะหมายถึงมุมมองอันเป็นอุดมคติของยุคของผู้คนในสมัยต่อมาเช่นในคำกล่าวของ[[เอดการ์ อัลเลน โพ]] ที่ว่า “ความรุ่งโรจน์ในกาลครั้งหนึ่งของ[[กรีกโบราณ]], ความยิ่งใหญ่ในกาลครั้งหนึ่งของ[[โรมันโบราณ]]!”<ref>Poe EA (1831). "To Helen"</ref> |
|||
วัฒนธรรมของกรีกโบราณมีอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ต่อภาษา การปกครอง ระบบการศึกษา ศิลปะ และ สถาปัตยกรรมของโลกยุคใหม่ เป็นเชื้อเพลิงของ[[ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา]]ของยุโรปตะวันตกและอีกครั้งหนึ่งใน[[ยุคฟื้นฟูคลาสสิค]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ 19 |
|||
== อ้างอิง == |
|||
{{รายการอ้างอิง}} |
|||
{{-}} |
{{-}} |
||
{{สืบตำแหน่ง |
{{สืบตำแหน่ง |
||
บรรทัด 32: | บรรทัด 45: | ||
|ถัดไป = [[สมัยใหม่]] |
|ถัดไป = [[สมัยใหม่]] |
||
}} |
}} |
||
[[หมวดหมู่:ยุคสมัยในประวัติศาสตร์]] |
[[หมวดหมู่:ยุคสมัยในประวัติศาสตร์]] |
||
[[ca:Antiguitat clàssica]] |
|||
[[da:Antikken]] |
|||
[[de:Antike]] |
|||
[[el:Κλασική εποχή]] |
|||
[[en:Classical antiquity]] |
|||
[[et:Vanaaeg]] |
|||
[[es:Antigüedad clásica]] |
|||
[[fr:Antiquité classique]] |
|||
[[id:Era Klasik]] |
|||
[[io:Antiqueso]] |
|||
[[ja:古典古代]] |
|||
[[ka:ანტიკური ხანა]] |
|||
[[lb:Antikitéit]] |
|||
[[nl:Klassieke Oudheid]] |
|||
[[no:Antikken]] |
|||
[[nn:Antikken]] |
|||
[[uz:Antik davr]] |
|||
[[pl:Starożytność]] |
|||
[[pt:Antiguidade Clássica]] |
|||
[[ru:Античность]] |
|||
[[sr:Антика]] |
|||
[[fi:Antiikki]] |
|||
[[sv:Antiken]] |
|||
[[vi:Thời cổ điển]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:28, 10 กรกฎาคม 2552
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
สมัยโบราณ ในความหมายที่เป็นสากล จะหมายถึง ช่วงเวลาที่มนุษย์รู้จักการตั้งถิ่นฐานถาวร สร้างอารยธรรม วัฒนธรรม อักษรต่างๆ ขึ้นมา ซึ่งในแต่ละประเทศ สมัยโบราณจะมาถึงเร็วหรือช้า จะไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าช่วงเวลาใดทีประเทศนั้นอยู่ในช่วงสร้างและประดิษฐ์อารยธรรมที่จะเป็นหลักฐานยืนยันได้ว่าอารยธรรมของประเทศนี้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ช่วงเวลานั้น ของประเทศนั้น ก็จะจัดอยู่ในช่วงสมัยโบราณ
สมัยโบราณโดยเฉลี่ยของโลกจะตรงกับ 3,500 ปีก่อนคริสตกาล - ค.ศ. 476 เพราะในช่วงเวลาดังกล่าว อารยรรมที่โด่งดังจำนวนมากของโลกถือกำเนิดในช่วงนี้ เช่น อารยธรรมโรมัน กรีก เมโสโปเตเมีย จีน อียิปต์ ฯลฯ นักประวัติศาสตร์ทั่วโลกจึงกำหนดช่วงเวลาดังกล่าวให้เป็นสมัยโบราณโดยเฉลี่ยของโลก
สมัยโบราณโดยเฉลี่ยของโลก สิ้นสุดใน ค.ศ. 476 เมื่อจักรวรรดิโรมันตะวันตกล่มสลายลง เหลือแต่จักรวรรดิโรมันตะวันออก ที่เปิดเมืองรับเอาศาสนาคริสต์เข้ามามีบทบาทสูงในสังคมโรมัน และอิทธิพลของโรมันก็แผ่ขยายไปทั่วยุโรป และไปทั่วโลก ทำให้โลกโดยรวมออกจากสมัยโบราณ เข้าสู่ สมัยกลาง
แต่ถ้าพิจารณาเฉพาะในบริเวณอาณาเขตประเทศไทย ยุคโบราณ จะตรงกับ พ.ศ. 1043 - พ.ศ. 2394 เพราะในช่วงเวลานี้ อารยธรรมที่สำคัญหลายอารยธรรม ก่อตัวและสร้างขึ้นในอาณาเขตประเทศไทย ตั้งแต่อารยธรรมสุวรรณภูมิ ฟูนัน บ้านเชียง ทวารวดี ละโว้ หริภุญชัย ตามพรลิงก์ ศรีวิชัย ล้านนา เชียงแสน เงินยางเชียงแสน สุโขทัย อยุธยา ธนบุรี รัตนโกสินทร์ ฯลฯ ก่อตัวตามอาณาเขตประเทศไทยปัจจุบันและผลัดกันเป็นใหญ่ในดินแดนไทยตามช่วงเวลาต่างๆ
สมัยโบราณของไทย ถึงแม้จะมีหลายอารยธรรมที่เป็นใหญ่ในดินแดนของไทยในปัจจุบันก็ตาม แต่อารยธรรมที่เป็นที่ยอมรับของนักประวัติศาสตร์ไทยว่าเป็นอารยธรรมที่แสดงออกถึงความเป็นไทยอย่างชัดเจน ทั้งภาษา การแต่งกาย วัฒนธรรมต่างๆ มีเพียง 6 อารยธรรมเด่นๆ คือ เชียงแสน เงินยางเชียงแสน สุโขทัย อยุธยา ธนบุรี และรัตนโกสินทร์ และนอกจากนี้มีอารยธรรม อื่นๆ ที่ถือเป็นอารยธรรมแบบไทย เช่น อารยธรรมล้านนา หริภุญชัย
สมัยโบราณของไทย สิ้นสุดลงใน พ.ศ. 2394 เมื่อสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 แห่งรัตนโกสินทร์ขึ้นครองราชย์ เพราะทรงเห็นถึงความสำคัญของเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่จะเป็นผลดีต่อประเทศ จึงทรงเปิดประเทศรับเทคโนโลยีจากต่างประเทศ ทำให้ไทยก้าวออกจากสมัยโบราณ เข้าสู่ สมัยใหม่ โดยไม่ผ่านสมัยกลาง (เหตุผลเป็นอย่างไร ให้ดูที่บทความ สมัยกลาง)
ทางด้านอารยธรรมสมัยโบราณของต่างประเทศ โดยเฉพาะในแถบยุโรป มีอารยธรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก เช่น อารยธรรมอียิปต์ กรีก โรมัน บุคคลที่มีชีวิตอยู่ในช่วงหลายพันปีก่อน แล้วยังมีชื่อเสียงอยู่จนถึงปัจจุบันมีมากมาย เช่น จูเลียส ซีซาร์, คลีโอพัตรา รวมทั้งฟาโรห์หลายพระองค์แห่งอียิปต์
สมัยโบราณในยุโรป
สมัยโบราณในยุโรปหรือบางครั้งเรียกว่า “สมัยคลาสสิค” (อังกฤษ: Classical antiquity หรือ Classical era หรือ Classical period) เป็นคำกว้างๆ ที่ใช้เรียกสมัยของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมที่มีศูนย์กลางอยู่ในบริเวณทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่ประกอบด้วยวัฒนธรรมของกรีกโบราณ และ โรมันโบราณที่เรียกรวมกันว่าโลกกรีก-โรมัน
ยุคโบราณโดยทั่วไปเริ่มขึ้นเมื่อมีการบันทึกมหากาพย์โดยโฮเมอร์เมื่อราว 800 ถึง 700 ปีก่อนคริสต์ศักราช และดำเนินต่อมาจนถึงการรุ่งเรืองของคริสต์ศาสนาและการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันในคริสต์ศตวรรษที่ 5 ยุคโบราณสิ้นสุดลงเมื่อเกิดการสลายตัวของวัฒนธรรมคลาสสิคในตอนปลายของยุคโบราณตอนปลาย (Late Antiquity) (ค.ศ. 300-ค.ศ. 600) ที่คาบต่อไปยังสมัยยุคกลางตอนต้น (ค.ศ. 600-ค.ศ. 1000)
ยุคโบราณมักจะหมายถึงมุมมองอันเป็นอุดมคติของยุคของผู้คนในสมัยต่อมาเช่นในคำกล่าวของเอดการ์ อัลเลน โพ ที่ว่า “ความรุ่งโรจน์ในกาลครั้งหนึ่งของกรีกโบราณ, ความยิ่งใหญ่ในกาลครั้งหนึ่งของโรมันโบราณ!”[1]
วัฒนธรรมของกรีกโบราณมีอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ต่อภาษา การปกครอง ระบบการศึกษา ศิลปะ และ สถาปัตยกรรมของโลกยุคใหม่ เป็นเชื้อเพลิงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของยุโรปตะวันตกและอีกครั้งหนึ่งในยุคฟื้นฟูคลาสสิคในคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ 19
อ้างอิง
- ↑ Poe EA (1831). "To Helen"
|- style="text-align: center; vertical-align: middle;"
| rowspan="1" style="width: 26%; background-color: inherit;" | ยุคก่อนประวัติศาสตร์
| rowspan="1" style="width: 4%;" |
| rowspan="1" style="width: 40%; padding: .5em 0; background-color: inherit;" | ช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์สากล
(3,500 ปีก่อนคริสตกาล - ค.ศ. 476)
| rowspan="1" style="width: 4%;" |
| rowspan="1" style="width: 26%; background-color: inherit;" | สมัยกลาง
|- style="text-align: center; vertical-align: middle;"
| rowspan="1" style="width: 26%; background-color: inherit;" | ยุคก่อนประวัติศาสตร์
| rowspan="1" style="width: 4%;" |
| rowspan="1" style="width: 40%; padding: .5em 0; background-color: inherit;" | ช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ไทย
(พ.ศ. 1043 - พ.ศ. 2394)
| rowspan="1" style="width: 4%;" |
| rowspan="1" style="width: 26%; background-color: inherit;" | สมัยใหม่