พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro II) (26 เมษายน ค.ศ. 1648 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706) ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ (ค.ศ. 1668–1683) และเป็นพระมหากษัตริย์โปรตุเกสและอัลการ์วึช (ค.ศ. 1683 – 1706)[1] มีพระราชสมัญญานามว่า "พระผู้ทรงสันติ" (o Pacífico หรือ the Pacific)
ช่วงต้นพระชนมชีพ
[แก้]เจ้าชายเปดรูเป็นพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกสและพระนางลุยซาและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นดยุกแห่งเบฌา หลังจากการสวรรคตของพระราชบิดา พระราชมารดาของพระองค์ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในรัชสมัยของพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่คือ พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส พระเชษฐาของเจ้าชายเปดรู ซึ่งทรงเป็นอัมพาตและมีจิตใจไม่มั่นคง ในปี ค.ศ. 1662 พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 ทรงแทนที่พระราชมารดาและทรงเข้าควบคุมราชอาณาจักร ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1668 เป็นเวลาสั้นๆก่อนที่สเปนจะรับรองการฟื้นฟูเอกราชของโปรตุเกส เจ้าชายเปดรูทรงขึ้นครองตำแหน่งทางการเมืองเหนือพระเชษฐาและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ โดยการช่วยเหลือจากสมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกา พระมเหสีในพระเชษฐาซึ่งทรงมีความขัดแย้งกับพระสวามี พระนางมาเรียทรงลักลอบมีความสัมพันธ์กับเจ้าชายเปดรู พระอนุชาในพระสวามี เจ้าชายเปดรูทรงเนรเทศพระเชษฐาไปยังอะโซร์สและหลังจากนั้นทรงถูกนำมายังซินทราที่ซึ่งเสด็จสวรรคตที่นั่นในปี ค.ศ. 1683 ครั้นแล้วเจ้าชายเปดรูจึงได้สืบราชบัลลังก์เป็น พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส ในช่วงนี้มีการค้นพบเหมืองทองคำในอาณานิคมบราซิลของโปรตุเกส ทำให้พระราชทรัพย์ของพระเจ้าเปดรูขยายเพิ่มมากขึ้นทำให้มีพระราชอำนาจสามารถยุบสภาคอร์เตสโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1697 และทรงปกครองโดยไม่ต้องใช้รายได้ส่วนที่เหลือตลอดรัชกาล
พระเจ้าเปดรูที่ 2 มีพระวรกายสูงโปร่ง, ได้สัดส่วน ด้วยพระเกศาสีดำและพระเนตรสีดำ[2]
พระมหากษัตริย์
[แก้]พระเจ้าเปดรูทรงเริ่มต้นการสนับสนุนฝรั่งเศสและสเปนในสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน (ต.ศ. 1701–1714) แต่ในวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1703 โปรตุเกสและบริเตนใหญ่ได้ลงนามในสนธิสัญญาที่มีชื่อเสียงคือ สนธิสัญญาเมทวน ข้อตกลงทางการค้านี้ได้รับสิทธิประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ร่วมกันสำหรับไวน์ของโปรตุเกสกับผ้าของอังกฤษ และหลังจากนั้นทำให้สหราชอาณาจักรมีอิทธิพลอย่างมากในเศรษฐกิจโปรตุเกส สิ่งนี้ตามมาด้วยในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1703 โดยมีสนธิสัญญาทางทหารระหว่างโปรตุเกส, ออสเตรียและบริเตนใหญ่ในการเข้ารุกรานสเปน กองทัพโปรตุเกสและพันธมิตรภายใต้การบัญชาการของมาควิสแห่งมินาสได้เข้ายึดกรุงมาดริดในระหว่างสงครามซึ่งในที่สุดฝ่ายพันธมิตรได้พ่ายแพ้ในยุทธการที่อัลมันซา
อภิเษกสมรส
[แก้]พระเจ้าเปดรูที่ 2 ไม่เพียงแต่ทรงสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเชษฐาเท่านั้น แต่ยังทรงอภิเษกสมรสกับพระมเหสีในพระเชษฐาด้วยคือ มารี ฟร็องซวซแห่งซาวอย (1646–1683) ทั้งสองพระองค์มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ เจ้าหญิงอิซาเบล ลุยซา (1669–1690) เจ้าหญิงแห่งเบย์ราและทรงเป็นองค์รัชทายาทโดยสันนิษฐาน เจ้าหญิงทรงถูกเรียกขานว่า "ผู้เคยหมั้น" (a Sempre-Noiva; the ever-engaged) เนื่องมาจากแผนการจัดการอภิเษกสมรสให้เจ้าหญิงหลายครั้งไม่เคยประสบความสำเร็จ สมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกาไม่ทรงสามารถมีพระประสูติกาลทายาทได้มากอีกต่อไป พระนางสิ้นพระชนม์ในปลายปี ค.ศ. 1683 หลังจากมีพระประสูติกาลเจ้าหญิงอิซาเบลไปแล้ว 14 ปี เนื่องจากเจ้าหญิงมีพระวรกายอ่อนแอและประชวรบ่อย พระเจ้าเปดรูจึงตัดสินพระทัยอภิเษกสมรสอีกครั้ง
ว่าที่พระมเหสีคือ เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก (1666–1699) พระราชธิดาในฟิลิป วิลเลียม อีเล็กเตอร์ พาลาทีน ซึ่งพระเชษฐภคินีของเจ้าหญิงคือ เจ้าหญิงเอเลโอนอร์ แม็กดาเลนแห่งเนาบูร์ก เป็นพระมเหสีพระองค์ที่ 3 ในจักรพรรดิเลโอโปลด์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์และออสเตรีย และพระขนิษฐาของเจ้าหญิงคือ เจ้าหญิงมาเรีย อันนาแห่งเนาบูร์ก เป็นพระมเหสีในพระเจ้าการ์โลสที่ 2 แห่งสเปน
การอภิเษกสมรสครั้งนี้สรุปลงด้วย ทั้งสองพระองค์มีพระโอรสธิดารวมกัน 8 พระองค์ รวมทั้งองค์รัชทายาทพระองค์ใหม่คือ เจ้าชายฌูเอา ซึ่งต่อมาจะทรงสืบราชบัลลังก์หลังจากการเสด็จสวรรคตพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1706 ในฐานะ พระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส
พระราชโอรส-ธิดา
[แก้]พระราชธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย ฟรานซิสกาแห่งซาวอย
[แก้]| พระรูป | พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ |
|
เจ้าหญิงอิซาเบล ลุยซาแห่งเบย์รา | 6 มกราคม ค.ศ. 1669 |
21 ตุลาคม ค.ศ. 1690 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
พระราชโอรสธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก
[แก้]| พระรูป | พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ |
.svg)
|
เจ้าชายฌูเอาแห่งบราซิล | 30 สิงหาคม ค.ศ. 1688 |
17 กันยายน ค.ศ. 1688 |
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
|
พระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส | 22 ตุลาคม ค.ศ. 1689 |
31 กรกฎาคม ค.ศ. 1750 |
อภิเษกสมรส วันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1708 กับ อาร์กดัชเชสมาเรีย แอนนาแห่งออสเตรีย มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ บาร์บาราแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน เจ้าชายเปดรูแห่งบราซิล พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส เจ้าชายคาร์ลอสแห่งโปรตุเกส พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส เจ้าชายอเล็กซานเดรแห่งโปรตุเกส ทรงมีโอรสธิดานอกสมรส 4 พระองค์ ได้แก่ มาเรีย ริตา เดอ บรากังซา กัสปาร์ เดอ บรากังซา ฌูเซ เดอ บรากังซา อันโทนี เดอ บรากังซา |
|
เจ้าชายฟรานซิสโก ดยุกแห่งเบย์รา | 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1691 |
21 กรกฎาคม ค.ศ. 1742 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส ทรงมีบุตรนอกสมรส |
|
เจ้าชายอันโตนิโอแห่งโปรตุเกส | 15 มีนาคม ค.ศ. 1695 |
20 ตุลาคม ค.ศ. 1757 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
|
|
เจ้าหญิงฟรานซิสกา ซาเวียราแห่งโปรตุเกส | ค.ศ. 1694 | ค.ศ. 1694 | สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
|
|
เจ้าหญิงเทเรซา มารีอาแห่งโปรตุเกส | 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1696 |
16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1704 |
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
|
เจ้าชายมานูเอล เคานท์แห่งออเร็ม | 3 สิงหาคม ค.ศ. 1697 |
3 สิงหาคม ค.ศ. 1766 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
|
เจ้าหญิงฟรานซิสกา โจเซฟาแห่งโปรตุเกส | 30 มกราคม ค.ศ. 1699 |
15 กรกฎาคม ค.ศ. 1736 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
บุตรที่ประสูติแต่มาเรีย ดา ครูซ มัสคาเรนฮัส
[แก้]- บุตรนอกสมรส
| รูป | ชื่อ | เกิด | เสียชีวิต | หมายเหตุ |
| ลุยซา ดัชเชสแห่งคาดาวัล | 9 มกราคม ค.ศ. 1679 |
23 ธันวาคม ค.ศ. 1732 |
ได้เป็นดัชเชสแห่งคาดาวัลจากการสมรสกับลูอิส อัมโบรซิโอ เดอ เมโล ดยุกที่ 2 แห่งคาดาวัล จากนั้นหลังจากสามีเสียชีวิตได้สมรสกับน้องชายของสามีคือ ไจเม อัลวาเรซ เปเรย์รา เดอ เมโล ดยุกที่ 3 แห่งคาดาวัล |
บุตรที่ประสูติแต่แอนน์ อาร์มันเด ดู เวร์เกร์
[แก้]- บุตรนอกสมรส
| รูป | ชื่อ | เกิด | เสียชีวิต | หมายเหตุ |
| มิเกล เดอ บรากังซา | 15 ตุลาคม ค.ศ. 1699 |
13 มกราคม ค.ศ. 1724 |
บุตรที่ประสูติแต่ฟรานซิสกา คลารา ดา ซิลวา
[แก้]- บุตรนอกสมรส
| รูป | ชื่อ | เกิด | เสียชีวิต | หมายเหตุ |
| ฌูเซ เดอ บรากังซา อาร์กบิชอปแห่งบรากา | 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1703 |
3 มิถุนายน ค.ศ. 1756 |
พระราชตระกูล
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Linda Frey Marsha The Treaties of the War of the Spanish Succession Page 335 1995 "Pedro III of Portugal (1648 1706 r. 1683-1706), the third son of João IV, who founded the Braganza ruling dynasty and secured the independence of Portugal from Spain. Pedro was a ruler who loved hunting — both women and animals — and excelled as a horseback rider.
- ↑ Sousa 1741, Vol VII, p. 664.
- Sousa, António Caetano de. História genealógica da Casa Real portuguesa (ภาษาโปรตุเกส). Vol. VII. Lisbon: Silviana.
| ก่อนหน้า | พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 | 
|
 พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและแอลการ์ฟ (6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1683 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706) |
|
พระเจ้าฌูเอาที่ 5 |