ฝนเหลือง
ฝนเหลือง (อังกฤษ: Agent Orange หรือ Herbicide Orange, ย่อ: HO) เป็นสารฆ่าวัชพืชและเป็นสารเร่งใบร่วง (defoliant) ซึ่งถูกใช้งานโดยกองทัพสหรัฐในสงครามสารฆ่าวัชพืชที่เรียกว่า ปฏิบัติการแรนช์แฮนด์ (Operation Ranch Hand)[1] ระหว่างสงครามเวียดนามตั้งแต่ปี 1961 ถึง 1971[2] ฝนเหลืองเกิดจากการผสมสารฆ่าวัชพืชสองชนิด คือ 2,4,5-T และ 2,4-D อย่างละเท่ากัน
ระหว่างปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 และ 1950 สหรัฐและสหราชอาณาจักรร่วมกันพัฒนาสารฆ่าวัชพืชซึ่งสามารถใช้ในสงคราม ผลิตภัณฑ์เหล่านี้บางชนิดถูกวางตลาดเป็นสารฆ่าวัชพืช สหราชอาณาจักรเป็นประเทศแรกที่ใช้สารฆ่าวัชพืชและสารเร่งใบร่วงเพื่อทำลายพืชผล พุ่มไม้ และไม้ยืนต้น ในพื้นที่ของขบวนการคอมมิวนิสต์ในวิกฤตการณ์มาลายา ซึ่งต่อมา สหรัฐก็นำข้อมูลจากปฏิบัติการในมาลายา ไปใช้ดำเนินการกิจกรรมฝนเหลืองของตนเอง[3]
กลางปี 1961 ประธานาธิบดีโง ดิ่ญ เสี่ยมแห่งเวียดนามใต้ ร้องขอให้สหรัฐทำฝนเหลืองในประเทศเวียดนามใต้ ในเดือนสิงหาคม กองทัพอากาศเวียดนามใต้เริ่มปฏิบัติการฝนเหลืองด้วยความช่วยเหลือของสหรัฐ แต่คำขอของประธานาธิบดีเสี่ยมทำให้เกิดการถกเถียงในทำเนียบขาว กระทรวงการต่างประเทศ และกระทรวงกลาโหมสหรัฐ[1] แต่ท้ายที่สุด ทางการสหรัฐก็ตัดสินใจใช้ฝนเหลือง โดยชี้ว่าสหราชอาณาจักรเคยใช้ฝนเหลืองแล้วในช่วงวิกฤตการณ์มาลายา ส่งผลให้ในเดือนพฤศจิกายน 1961 ประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดี อนุญาตให้เริ่มปฏิบัติการแรนช์แฮนด์ ซึ่งเป็นชื่อรหัสของโครงการฝนเหลืองในเวียดนามโดยกองทัพอากาศสหรัฐ
บริษัทมอนซานโต้และดอว์เคมิคัล ผู้ผลิตฝนเหลืองให้กระทรวงกลาโหมสหรัฐ[4]: 6 ซึ่งได้ชื่อ "Agent Orange" เนื่องจากสีของถังลายส้มที่ใช้ขนส่ง และเป็นสารที่เรียก "สารฆ่าวัชพืชรุ้ง"[5] ที่ใช้กันกว้างขวางที่สุด 2,4,5-T ที่ใช้ผลิตฝนเหลืองถูกปนเปื้อนด้วย 2,3,7,8-TCDD ซึ่งเป็นสารประกอบไดออกซินซึ่งเป็นพิษร้ายแรง ในบางพื้นที่ ความเข้มข้นของ TCDD ในดินและน้ำสูงกว่าระดับที่สำนักป้องกันสิ่งแวดล้อมสหรัฐถือว่าปลอดภัยเป็นหลายร้อยเท่า[6][7]
เนื่องจากการใช้สารฆ่าวัชพืชในสงคราม ถือเป็นสิ่งใหม่ที่ไม่เคยมีอยู่ในบทบัญญัติแห่งกฎหมายระหว่างประเทศหรือกฎหมายการสงคราม จึงมีการเสนอร่างอนุสัญญาที่เตรียมโดยคณะทำงานที่ตั้งขึ้นในการประชุมคณะกรรมการว่าด้วยการลดกำลังรบ (CCD) ต่อสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติในปี 1976 ซึ่งในปีเดียวกันนั้น คณะกรรมการชุดแรกของสมัชชาใหญ่ตัดสินใจส่งเนื้อความร่างอนุสัญญาให้สมัชชาใหญ่ซึ่งลงมติรับข้อมติที่ 31/72 เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 1976 โดยเนื้อความของอนุสัญญาที่แนบเป็นภาคผนวก อนุสัญญาดังกล่าว ที่เรียกว่า อนุสัญญาการดัดแปลงสิ่งแวดล้อม ซึ่งเปิดถูกลงนามและได้รับสัตยาบันในวันที่ 18 พฤษภาคม 1977 แลมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 1978 อนุสัญญาฯ ห้ามมิให้มีการการใช้งานสารฆ่าวัชพืชเพื่อวัตถุประสงค์ทางทหารหรือเป็นความปรปักษ์ อันจะส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวาง ยาวนานหรือรุนแรง หลายประเทศไม่ถือว่าอนุสัญญาห้ามการใช้สารฆ่าวัชะชและสารเร่งใบร่วงโดยสิ้นเชิง แต่จะพิจารณาเป็นรายกรณี[8][9]
แม้อนุสัญญาเจนีวาว่าด้วยการลดกำลังรบ ค.ศ. 1978 ข้อ 2(4) พิธีสารที่ 3 ต่ออนุสัญญาอาวุธมี "ข้อยกเว้นป่า" (The Jungle Exception) ซึ่งห้ามมิให้ภาครัฐโจมตีเขตป่า "ยกเว้นในกรณีที่สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาตินั้น ถูกใช้โดยพลรบหรือถูกใช้เป็นที่กำบัง ปกปิด หรืออำพรางทางทหาร หรือป่านั้นเป็นวัตถุประสงค์ทางทหาร" ซึ่งส่งผลให้บุคคลหรือกำลังพลที่อยู่ในป่าดังกล่าว จะไม่ได้ความคุ้มครองจากการโจมตีด้วยนาปาล์ม หรือสารอย่างฝนเหลือง[10]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Buckingham. "The Air Force and Herbicides" (PDF). AFHSO. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-11-23. สืบค้นเมื่อ 2016-01-17.
- ↑ Agent Orange Linked To Skin Cancer Risk
- ↑ Bruce Cumings (1998). The Global Politics of Pesticides: Forging Consensus from Conflicting Interests. Earthscan. p. 61.
- ↑ "Agent Orange" entry in Encyclopedia of United States National Security, edited by Richard J. Samuel. SAGE Publications, 2005. ISBN 9781452265353
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อhay-1982-p151 - ↑ Fawthrop, Tom; "Vietnam's war against Agent Orange", BBC News, June 14, 2004
- ↑ Fawthrop, Tom; "Agent of Suffering", Guardian, February 10, 2008
- ↑ Convention on the Prohibition of the Military or Any Other Hostile Use of Environmental Modification Techniques
- ↑ "Practice Relating to Rule 76. Herbicides". International Committee of the Red Cross. 2013. สืบค้นเมื่อ 24 August 2013.
- ↑ Detter, Ingrid. [The Law of War], [Ashgate pub. 2013] pg. 255.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
