นกหัวค้อน
| นกหัวค้อน | |
|---|---|
| |
| ที่บอตสวานา | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Aves |
| อันดับ: | Pelecaniformes |
| วงศ์: | Scopidae Bonaparte, 1849 |
| สกุล: | Scopus Brisson, 1760 |
| สปีชีส์: | S. umbretta |
| ชื่อทวินาม | |
| Scopus umbretta Gmelin, 1789 | |
นกหัวค้อน (อังกฤษ: Hamerkop; ชื่อวิทยาศาสตร์: Scopus umbretta) นกชนิดหนึ่ง ในวงศ์ Scopidae ในอันดับนกกระทุง (Pelecaniformes) จัดเป็นนกเพียงสกุลเดียวและชนิดเดียว ในวงศ์นี้เท่านั้น[2]
ศัพทมูลวิทยา
[แก้]คำว่า "Hamerkop" เป็นภาษาแอฟริคานส์ มีความหมายในภาษาอังกฤษว่า "Hammerhead" (หัวค้อน) โดยเรียกตามลักษณะส่วนหัวของนก ซึ่งมองเหมือนหัวค้อน[3]
ลักษณะและพฤติกรรม
[แก้]นกหัวค้อน เป็นนกน้ำขนาดกลาง ซึ่งพบได้เฉพาะทวีปแอฟริกาและเกาะมาดากัสการ์เท่านั้น ไม่พบในทวีปอื่น มีขนาดความยาวเต็มที่ 56 เซนติเมตร มีส่วนหัวโดยเฉพาะด้านหลังที่ใหญ่และแหลมดูแลคล้ายส่วนหัวของค้อน มีขนลำตัวเพียงสีเดียว คือ สีน้ำตาล
อาศัยและหากินตามแหล่งน้ำจืด โดยเฉพาะตามลำธารที่มีน้ำไหลช้า ๆ ตามชายฝั่งทะเลสาบ และหนองบึง กินอาหารได้ทุกชนิด รวมทั้งกบ, หอยกาบ, ปลา และสัตว์น้ำชนิดต่าง ๆ [3]
นกหัวค้อน เป็นนกที่สร้างรังขนาดใหญ่มากบนต้นไม้ โดยตัวผู้และตัวเมียช่วยกันสร้างรังจากกิ่งไม้ โดยรังอาจจะมีขนาดใหญ่ได้ถึง 1.5 เมตร นกคู่หนึ่งอาจสร้างรังได้มากถึง 4–5 รัง และหากจับกลุ่มรวมกัน จะร่วมกันเต้นระบำเป็นภาพที่สวยงาม และเมื่อสร้างรังใหม่เสร็จแล้ว อาจมีนกหัวค้อนตัวอื่นเข้ามาเยี่ยมเยือนหรือร่วมอาศัยในลักษณะแบบนิคมได้ด้วย[4]
การจำแนก
[แก้]แบ่งออกได้เป็น 2 ชนิดย่อย คือ
- S. u. umbretta พบกระจายพันธุ์ทั่วไปในเขตร้อนของแอฟริกา ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอาระเบีย และเกาะมาดากัสการ์
- S. u. minor พบตามชายฝั่งทะเลของเซียร์ราลีโอน ถึงไนจีเรียตะวันออก[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ BirdLife International (2012). "Scopus umbretta". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. สืบค้นเมื่อ 18 November 2013.
- ↑ 2.0 2.1 del Hoyo, J. Elliott, A. & Sargatal, J. (editors). (1992) Handbook of the Birds of the World. Volume 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions. ISBN 84-87334-10-5
- ↑ 3.0 3.1 ปองพล อดิเรกสาร. สัตว์ป่าแอฟริกา. กรุงเทพฯ : เอเรียสบุ๊คส์, 2553. 272 หน้า. ISBN 978-616-90508-0-3
- ↑ "สุดหล้าฟ้าเขียว: อุทยานแห่งชาติเซเรนเกตี". ช่อง 3. August 20, 2016. สืบค้นเมื่อ August 20, 2016.[ลิงก์เสีย]
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Scopus umbretta ที่วิกิสปีชีส์