การกักกัน
การกักกัน (อังกฤษ: internment) คือ การจำขังหรือการกักประชาชน ซึ่งมักเป็นชนกลุ่มใหญ่ ให้อยู่ในบริเวณใดบริเวณหนึ่งเป็นการเฉพาะ[1] โดยไม่มีการพิจารณาในศาล พจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด ฉบับตีพิมพ์ ค.ศ. 1989 ให้นิยามว่า: การกระทำ 'การกักกัน'; การกักขังภายในบริเวณของประเทศหรือสถานที่ การใช้คำนี้ในสมัยปัจจุบันหมายถึงการกระทำต่อบุคคล และมีการแยกความแตกต่างระหว่างการกักกัน ซึ่งมีเหตุผลเพื่อการป้องกันหรือเหตุผลทางการเมือง และการจำขัง (imprisonment) ที่เป็นโทษทางอาญา
การกักกันยังหมายถึงการปฏิบัติของประเทศที่เป็นกลางในช่วงเวลาสงครามในการกักกันกองทัพของคู่สงครามและยุทโธปกรณ์ในดินแดนของตนภายใต้อนุสัญญาเฮก ค.ศ. 1899 และ 1907 (Hague Conventions)[2]
อารยธรรมโบราณอย่างอัสซีเรียใช้วิธีการบังคับการโยกย้ายตั้งถิ่นฐาน (forced resettlement) ของประชากร ในการควบคุมดินแดน[3] แต่ไม่กระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 จึงมีหลักฐานการบังคับกักกันกลุ่มคนจำนวนมากในค่ายนักโทษ เช่น ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และสหราชอาณาจักร
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนจำกัดการใช้การกักกัน โดยในมาตรา 9 ระบุว่า "บุคคลใดจะถูกจับ กักขัง หรือเนรเทศโดยพลการมิได้"
ค่ายเชลย[แก้]
ค่ายเชลย (internment camp) เป็นศูนย์กักกันขนาดใหญ่ซึ่งสร้างขึ้นมาเพื่อกักกันศัตรูทางการเมือง ต่างด้าวชาติศัตรู บุคคลที่มีอาการจิตเภท สมาชิกของกลุ่มเชื้อชาติหรือศาสนาบางกลุ่ม ผู้อยู่อาศัยที่เป็นพลเรือนในเขตพื้นที่สงครามวิกฤต หรือกลุ่มประชากรอื่น ซึ่งโดยปกติมักมีขึ้นระหว่างสงคราม คำว่า "ค่ายเชลย" ใช้กับสถานที่ซึ่งเลือกผู้ถูกกักกันตามเกณฑ์มาตรฐานบางประการ มิใช่ถูกกักขังเป็นรายบุคคลตามกระบวนการทางกฎหมายอย่างยุติธรรมซึ่งบังคับโดยฝ่ายตุลาการ
จากผลของการทำทารุณพลเรือนที่ถูกกักกันในช่วงความขัดแย้งล่าสุดในช่วงเวลานั้น จึงได้มีการบัญญัติอนุสัญญาเจนีวาที่สี่ขึ้นใน ค.ศ. 1949 เพื่อให้การคุ้มครองพลเรือนในช่วงสงคราม "ในมือ" ของฝ่ายศัตรู และภายใต้การยึดครองใด ๆ ของอำนาจต่างชาติ มี 194 ประเทศให้สัตยาบันในอนุสัญญาดังกล่าว ค่ายเชลยศึกเป็นค่ายเชลยซึ่งมีวัตถุประสงค์เฉพาะเพื่อควบคุมสมาชิกของกองทัพฝ่ายข้าศึกตามนิยามในอนุสัญญาเจนีวาที่สาม และการปฏิบัติต่อเชลยศึกก็มีการบัญญัติไว้ในอนุสัญญานั้นเช่นกัน
ค่ายกักกัน[แก้]
นักประวัติศาสตร์ชาวโปแลนด์ Władysław Konopczyński เสนอว่า ค่ายกักกันถูกจัดตั้งขึ้นในโปแลนด์เป็นครั้งแรกในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ระหว่างกบฏสหพันธ์บาร์ (Bar Confederation) เมื่อจักรวรรดิรัสเซียจัดตั้งค่ายกักกันสามแห่งสำหรับนักโทษกบฏโปแลนด์ระหว่างรอการเนรเทศไปยังไซบีเรีย
ส่วนค่ายกักกันที่เก่าแก่ที่สุดอาจจัดตั้งขึ้นในสหรัฐอเมริกา เพื่อกักกันพวกเชโรกีหรืออเมริกันพื้นเมืองอื่น ๆ ในคริสต์ทศวรรษ 1830 อย่างไรก็ตาม ค่ายเหล่านี้เดิมเรียกว่า reconcentrados ซึ่งจัดตั้งขึ้นโดยกองทัพสเปนในคิวบาระหว่างสงครามสิบปี (ค.ศ. 1868-1878) และโดยสหรัฐอเมริการะหว่างสงครามฟิลิปปินส์-อเมริกา (ค.ศ. 1899-1902)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ per Oxford Universal Dictionary, 1st edition 1933.
- ↑ "The Second Hague Convention, 1907". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-09. สืบค้นเมื่อ 2009-09-05.
- ↑ "Laws of Hammurabi". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-05-09. สืบค้นเมื่อ 2009-09-05.
ดูเพิ่ม[แก้]
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |