สายอีสต์ลอนดอน
หน้าตา
(เปลี่ยนทางจาก East London Line)
สายอีสต์ลอนดอน | |
---|---|
ข้อมูลทั่วไป | |
สถานะ | เปิดให้บริการ[1] |
เจ้าของ | การคมนาคมลอนดอน |
ที่ตั้ง | นครลอนดอนและปริมณฑล |
ปลายทาง |
|
จำนวนสถานี | 23 |
การดำเนินงาน | |
รูปแบบ | รถไฟฟ้าชานเมือง |
ระบบ | รถไฟเหนือดินลอนดอน |
เส้นทาง | 3 |
ผู้ดำเนินงาน | รถไฟเหนือดินลอนดอน |
ศูนย์ซ่อมบำรุง | New Cross Gate |
ขบวนรถ | บริติช เรล คลาส 378 |
ประวัติ | |
เปิดเมื่อ | 27 เมษายน ค.ศ. 2010[2] 23 พฤษภาคม ค.ศ. 2010 (เต็มรูปแบบ)[3] |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
จำนวนทางวิ่ง | 2[4] |
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
ระบบจ่ายไฟ | 750 โวลต์ จ่ายไฟฟ้ารางที่สาม |
สายอีสต์ลอนดอน (อังกฤษ: East London line) ในอดีตเคยเป็นสายหนึ่งใน 12 สายของรถไฟใต้ดินลอนดอน ซึ่งมีสีส้มในแผนที่ มันวิ่งผ่านจากเหนือจรดใต้ผ่านอีสต์เอนด์ และ บริเวณด็อคแลนด์ส ทั้งหมดใน เขต 2 แต่แล้วก็ปิดให้บริการลงในวันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2550[5] สำหรับงานก่อสร้างและรถเมล์ให้บริการแทนชั่วคราว
สายอีสต์ลอนดอนกำลังถูกขยายและเปลี่ยนแปลงสำหรับการใช้งานในฐานะ อีสต์ลอนดอนเรลเวย์ (อังกฤษ: East London Railway) และจากปี พ.ศ. 2553 จะเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายรถไฟเหนือดินลอนดอนขององค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน อังกฤษ: Transport for London/TfL) สายนี้จะเปลี่ยนจากสายสั้น ๆ เป็นเส้นทางสำคัญในการคมนาคม เนื่องจากสายจะถูกเปลี่ยนเป็นรถไฟที่เชื่อมต่อชานเมืองลอนดอน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Dalston Junction to West Croydon". Transport for London. 23 May 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-05. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
- ↑ "East London Line officially opened by Boris Johnson". BBC News Online. London. 27 April 2010. สืบค้นเมื่อ 27 April 2010.
- ↑ Clarke, Megan (21 April 2010). "Party Time for East London Line". London Evening Standard. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-23. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
- ↑ Even though this would more correctly be 2 for the ELL and a further 2 for the North London Line
- ↑ "East London Line alternative transport strategy update" (PDF). รถไฟใต้ดินลอนดอน. 2006-11-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (pdf)เมื่อ 2007-09-28. สืบค้นเมื่อ 2006-12-24.