ข้ามไปเนื้อหา

โนโต (ฟอนต์)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Noto
ชนิดSans-serif (humanist); serif (transitional); non-Latin
การจัดหมู่แบบว็อกซ์-เอไทไพSans-serif (humanist); serif (transitional); non-Latin
กรรมาธิการGoogle
วันที่สร้าง2012–2020
วันที่เผยแพร่2013
สัญญาอนุญาต
เว็บไซต์notofonts.github.io แก้ไขสิ่งนี้ที่วิกิสนเทศ

โนโต (Noto) คือตระกูลฟอนต์ขยายเสรีอันมีฟอนต์คอมพิวเตอร์ประกอบด้วยมากกว่า 100 แบบ โดยได้รับการออกแบบร่วมกันให้ครอบคลุมระบบการเขียนทั้งหมดที่มีในยูนิโคด ข้อมูลเมื่อ ตุลาคม 2016 ระบุว่าโนโตมีรูปอักขระครอบคลุมระบบการเขียนทั้งหมด 93 ระบบที่กำหนดไว้ในยูนิโคด เวอร์ชัน 6.1 (เมษายน 2012) แม้ว่าจะครอบคลุมอักษรจีน ญี่ปุ่น และเกาหลีได้น้อยกว่า 30,000 ตัวจากอักษรทั้งหมดเกือบ 75,000 ตัวในเวอร์ชัน 6.0 ก็ตาม โนโตครอบคลุมอักขระมากกว่า 77,000 ตัว[1] ซึ่งคิดเป็นประมาณครึ่งหนึ่งของอักขระ 149,186 ตัวที่กำหนดไว้ใน Unicode 15.0 (เปิดตัวในเดือนกันยายน 2022)

เป้าหมายในการออกแบบโนโต คือต้องการให้อักษรต่าง ๆ ดูมีความกลมกลืนทางภาพ (เช่น ความสูงและความหนาของเส้นงที่เข้ากันได้) ในแต่ละภาษา/ระบบการเขียน ตระกูลฟอนต์ขยายนี้ริเริ่มโดย Google และแจกจ่ายภายใต้สัญญาอนุญาตโอเพนฟอนต์ [2] โดยก่อนหน้านี้ฟอนต์เหล่านี้แจกจ่ายภายใต้สัญญาอนุญาตอะแพชี 2.0 มาจนถึงปี 2015[3]

นิรุกติศาสตร์

[แก้]

ในการแสดงข้อความโดยคอมพิวเตอร์ บางครั้งอักขระจะแสดงเป็นอักขระทดแทน (โดยทั่วไปเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็ก ๆ) ตัวอักษรเหล่านี้แสดงถึงตัวอักษรที่ไม่สามารถแสดงได้เนื่องจากขาดฟอนต์ที่มีตัวอักษรนั้น ๆ ในคอมพิวเตอร์ และบางครั้งก็ถูกเรียกด้วยชื่อเล่นว่าเป็น เต้าหู้ (เนื่องจากดูคล้ายกับเต้าหู้ที่เป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า)

เป้าหมายของ Google ในการสร้างโนโต (ซึ่งชื่อของฟอนต์นั้นมาจากคำว่า no ผสมกับ tofu ที่แปลได้ว่า ไม่มีเต้าหู้) คือการลบ 'เต้าหู้' เหล่านี้ออกจากเว็บ[4][5]

ลักษณะเฉพาะ

[แก้]

อิโมจิ

[แก้]

  โครงการ Noto Emoji มีแบบอักษรอีโมจิทั้งแบบสีและขาวดำ เวอร์ชันสีใช้บนโปรแกรมประยุกต์บนเว็บ เช่น Gmail, Google Chat, Google Meet,[6] Google Hangouts และ YouTube เช่นเดียวกับ ระบบปฏิบัติการ Android, Wear OS,[7] และ ChromeOS[8] นอกจากนี้ยังใช้ในแอป Slack บน Windows, Linux และ Android อีกด้วย[9]

อักษรละติน กรีก และซีริลลิก

[แก้]

Noto Sans และ Noto Serif มีรูปอักขระละติน กรีก และซีริลลิก Noto Sans มีพื้นฐานมาจาก Droid Sans และ Open Sans ในขณะที่ Noto Serif มีพื้นฐานมาจาก Droid Serif[10] ฟอนต์เหล่านี้ออกแบบโดย Steve Matteson[11]

Noto Sans มีอักษรแอลพิมพ์เล็ก U+006C l latin small letter l ที่ไม่มีหาง, ซึ่งอาจทำให้สับสนกับตัวไอพิมพ์ใหญ่ (U+0049 I latin capital letter i) หรือเลขหนึ่ง (U+0031 1 digit one) ได้[12]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Use Noto fonts". สืบค้นเมื่อ 2023-09-22.
  2. ↑ "Noto Font". GitHub. สืบค้นเมื่อ November 24, 2015.
  3. ↑ "Add NEWS for license change - googlei18n/noto-fonts". GitHub. สืบค้นเมื่อ 2016-04-03.
  4. ↑ Mizra, Tanvi (3 August 2014). "Can Google Build A Typeface To Support Every Written Language?". NPR. NPR. สืบค้นเมื่อ 5 August 2014.
  5. ↑ "Google Noto Fonts". google.com. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  6. ↑ Li, Abner (2021-02-17). "Google Meet adding emoji reactions, moderation tools". 9to5Google (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2021-05-07.
  7. ↑ Campbell, Ian Carlos (2021-05-06). "Google remembers Wear OS long enough to add a new keyboard". The Verge (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-05-07.
  8. ↑ Schoon, Ben (2018-06-06). "How to get Chrome's built-in emoji picker on Chrome OS, Windows, Mac". 9to5Google (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2021-05-07.
  9. ↑ "Slack Overhauls Emoji Support With One Catch". Emojipedia (ภาษาอังกฤษ). 2018-02-06. สืบค้นเมื่อ 2021-05-07.
  10. ↑ "Noto use page". Google Fonts. สืบค้นเมื่อ 29 October 2021.
  11. ↑ "FAQ – Google Noto Fonts".
  12. ↑ "Add a tail to the 'l' please (Lowercase L) · Issue #821 · notofonts/Noto-fonts". GitHub.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โนโต (ฟอนต์)
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โนโต_(ฟอนต์)&oldid=11804700"