โดล กุลดัวร์

โดล กุลดัวร์ (แปลจากภาษาซินดาริน: "เนินเขาแห่งอาถรรพ์") คือที่มั่นสำคัญของเซารอนในป่าเมิร์ควู้ด ในจินตนิยายของเจ. อาร์. อาร์. โทลคีนเกี่ยวกับมิดเดิลเอิร์ธ โดยได้ถูกกล่าวถึงครั้งแรก (ในนาม "กรงขังมืดแห่งจอมขมังเวทย์") ในนิยายเดอะฮอบบิท ตัวเนินเขานั้นเต็มไปด้วยหินแข็ง และแห้งแล้ง มันตั้งอยู่บนจุดสูงสุดในทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของป่า ก่อนที่เซารอนจะมาตั้งถิ่นฐาน มันถูกเรียกว่า "เนินเขาโล่งโกร๋น" วางแนวยาวไปทางเขตตะวันตกของป่า ตัดผ่านแม่น้ำอันดูอินจากลอธลอริเอน ในข้อความกล่าวไว้ว่ามันปรากฏในนาม "โดล กุลดัวร์" ซึ่งมันน่าจะเป็นป้อมปราการสำคัญมากกว่าที่จะเป็นแค่เพียงเนินเขาธรรมดาตามที่กล่าวไว้ข้างต้น คณะพันธมิตรแห่งแหวนสัมผัสถึงมันได้ ตอนที่พวกเขาอยู่ที่ลอธลอริเอน

ในช่วงยุคที่สอง ก่อนที่เซารอนจะมาตั้งมั่นอยู่ที่เนินเขานี้ เอลฟ์เผ่าซิลวันแห่งป่าวู้ดแลนด์ภายใต้กษัตริย์โอโรเฟอร์ บิดาของธรันดูอิล ได้มาตั้งถิ่นฐานในเขตบริเวณรอบเนินเขานี้ แต่พวกเขาก็ถอนตัวขึ้นไปทางเหนือ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับพวกลอริเอนและมอเรีย เหล่าเอลฟ์ชั้นสูงและพ่อมด ล่วงรู้ถึงความชั่วร้ายที่กำลังจะมาถึงในยุคที่สาม เริ่มขึ้นประมานปี 1100 ของยุคที่สาม ในช่วงหลังๆของยุคที่สาม เซารอนใช้ปราการนี้เป็นที่มั่น เพื่อโจมตีลอธลอริเอนและพื้นที่ใกล้เคียง โทลคีนต้องการให้เซารอนตั้งมั่นอยู่ที่โดล กุลดัวร์ เพื่อให้เขาดูมีอำนาจก่อนที่จะถึงช่วงสงครามแหวน ซึ่งเขายังสามารถมีเวลาค้นหาแหวนเอก ที่หล่นหายในทุ่งแกลดเดนได้อีกด้วย