เอ็นเอชเค โคฮากุอูตะกัซเซ็ง

เอ็นเอชเค โคฮากุอูตะกัซเซ็ง
	ตราสัญลักษณ์รายการ (ตั้งแต่ครั้งที่ 72 (2021))
ประเภท	เทศกาลดนตรี; การแสดงคอนเสิร์ตทางโทรทัศน์
พิธีกร	ดูด้านล่าง
ดนตรีแก่นเรื่องเปิด	คังโปอิโนะอูตะ (เมนสไตน์ซอง) (1951–1981, 1995-1987, 1989, 1996, 1997); อูตะโนะชิการะ (2009–2010)
ดนตรีแก่นเรื่องปิด	โฮตารุโนะฮิการิ
ประเทศแหล่งกำเนิด	ญี่ปุ่น
ภาษาต้นฉบับ	ภาษาญี่ปุ่น
จำนวนตอน	72 ครั้ง
การผลิต
สถานที่ถ่ายทำ	โรงละครโตเกียวทาการาซูกะ (1959–1972); เอ็นเอชเคฮอลล์ (1973–2020; 2022–); ศูนย์การประชุมนานาชาติโตเกียว (2021)
ความยาวตอน	210 นาที (รวมข่าวสั้น 5 นาที)
การออกอากาศ
เครือข่าย	เอ็นเอชเค จี, เรดิโอ 1, บีเอส 4 เค, บีเอส 8 เค, เวิลด์พรีเมียม, เรดิโอเจแปน
ออกอากาศ	3 มกราคม ค.ศ. 1951 –; ปัจจุบัน

เอ็นเอชเค โคฮากุอูตะกัสเซ็ง (ญี่ปุ่น: NHK紅白歌合戦; โรมาจิ: Enueichikei Kōhaku Uta Gassen; "การประชันเพลงแดงขาว"; อังกฤษ: NHK Red and White Song Battle^[1]; ชื่อสั้น: โคฮากุ ญี่ปุ่น: 紅白; โรมาจิ: Kōhaku) หรือที่คนไทยรู้จักกันในชื่อ งานขาวแดง เป็นรายการพิเศษประเภทเทศกาลดนตรี ที่ออกอากาศทางวิทยุและโทรทัศน์ในเครือข่ายเอ็นเอชเค ทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ เริ่มออกอากาศตั้งแต่ปี ค.ศ. 1951 จนถึงปัจจุบัน^{[note 1]} ซึ่งถือเป็นรายการประจำปีที่ออกอากาศยาวนานที่สุดในวงการวิทยุและวงการโทรทัศน์ญี่ปุ่น โดยจัดขึ้นทุกวันที่ 31 ธันวาคมของทุกปี และสิ้นสุดก่อนเที่ยงคืนของวันนั้น

ในแต่ละปี รายการจะเชิญนักร้องในวงการเพลงของญี่ปุ่นมาร่วมรายการไว้จำนวนมาก โดยจะแบ่งเป็น 2 ทีม คือทีมสีแดง (ญี่ปุ่น: 紅組; โรมาจิ: Akagumi; ทับศัพท์: อากากูมิ) แทนทีมนักร้องฝ่ายหญิง และทีมสีขาว (ญี่ปุ่น: 白組; โรมาจิ: Shirogumi; ทับศัพท์: ชิโรกูมิ) แทนทีมนักร้องฝ่ายชาย โดยจะต้องแข่งขันร้องเพลงของตน และเมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลง จะมีการลงคะแนนตัดสินว่าทีมสีใดทำโชว์ได้ดีที่สุด โดยตัดสินมาจากคณะกรรมการที่เชิญมาจากหลากหลายสาขาอาชีพ และผู้ชมในการแสดงที่ติดต่อขอรับบัตรจากการลงทะเบียนของเอ็นเอชเค (ภายหลังได้เพิ่มการโหวตจากผู้ชมทางบ้านผ่านหน้าจอโทรทัศน์, ระบบ 1-Seg และผ่านแอพพลิเคชันที่จัดทำไว้โดยเฉพาะ) ทีมที่มีคะแนนสูงสุดจะเป็นทีมที่ชนะ แต่ถึงไม่ว่าทีมสีใดจะเป็นทีมที่ชนะในแต่ละปี การเข้าร่วมรายการนี้ถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดของตัวนักร้องเอง

ในทุกๆ ปี รายการมักจะมีผู้ชมทั่วญี่ปุ่น ตลอดจนสื่อฝั่งตรงข้ามให้ความสนใจกับรายการนี้ โดยระดับผู้ชม (เรตติง) สูงสุดอยู่ที่ร้อยละ 81.4 (ครั้งที่ 14) และยังเป็นอันดับหนึ่งของรายการโทรทัศน์ที่มีเรตติ้งสูงที่สุดในหลาย ๆ ปี ที่ผ่านมา รายการนี้จึงถือเป็นธรรมเนียมในวันสิ้นปีของชาวญี่ปุ่น

ในปี ค.ศ. 2021 มีรายงานว่าจะย้ายการจัดรายการที่ ฮอลล์เอ ศูนย์การประชุมนานาชาติโตเกียว เนื่องจากการปิดปรับปรุงของเอ็นเอชเคฮอลล์^[2] ซึ่งถือเป็นครั้งแรกในรอบ 49 ปีที่ย้ายสถานที่การจัดรายการภายหลังเอ็นเอชเคฮอลล์เปิดทำการเมื่อปี ค.ศ. 1972 และได้ใช้เป็นสถานที่จัดงานตั้งแต่ครั้งที่ 23 เป็นต้นมา

ผลการแข่งขัน

ครั้งที่	วันที่	หัวหน้าทีมสีแดง	หัวหน้าทีมสีขาว	พิธีกรหลัก	ทีมที่ชนะ	สถิติ
ยุคโชวะ
1	3 มกราคม 1951	มิชิโกะ คาโต	ชูอิจิ ฟูจิกูระ	มาซาฮารุ ทานาเบะ	สีขาว	1-0
2	3 มกราคม 1952	คิโยโกะ ทังเกะ	ชูอิจิ ฟูจิกูระ	มาซาฮารุ ทานาเบะ	สีขาว	2-0
3	2 มกราคม 1953	ซูกะ ฮอนดะ	เทรุ มิยาตะ	มาซาโยริ ชิมูระ	สีขาว	3-0
4	31 ธันวาคม 1953	ทากิโกะ มิซูโนเอะ	เกโซะ ทากาฮาชิ	เซโกโระ คิตาเดะ	สีแดง	3-1
5	31 ธันวาคม 1954	นัตสึเอะ ฟูกูจิ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	3-2
6	31 ธันวาคม 1955	เทรุ มิยาตะ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	3-3
7	31 ธันวาคม 1956	เทรุ มิยาตะ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีขาว	4-3
8	31 ธันวาคม 1957	ทากิโกะ มิซูโนเอะ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	4-4
9	31 ธันวาคม 1958	เท็ตสึโกะ คูโรยานากิ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	4-5
10	31 ธันวาคม 1959	เมโกะ นากามูระ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	4-6
11	31 ธันวาคม 1960	เมโกะ นากามูระ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีขาว	5-6
12	31 ธันวาคม 1961	เมโกะ นากามูระ	เกโซะ ทากาฮาชิ	โทชิอากิ โฮซากะ	สีขาว	6-6
13	31 ธันวาคม 1962	มิตสึโกะ โมริ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีขาว	7-6
14	31 ธันวาคม 1963	เอริ ชิเอมิ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	7-7
15	31 ธันวาคม 1964	เอริ ชิเอมิ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีขาว	8-7
16	31 ธันวาคม 1965	มิจิโกะ ฮายาชิ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีขาว	9-7
17	31 ธันวาคม 1966	เพกกี้ ฮายามะ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	9-8
18	31 ธันวาคม 1967	ยูมิโกะ โคโกโนเอะ	เทรุ มิยาตะ	โชซาบูโร อิชิอิ	สีแดง	9-9
19	31 ธันวาคม 1968	คิโยโกะ ซูยเซ็นจิ	คิว ซากาโมโตะ	เทรุ มิยาตะ	สีขาว	10-9
20	31 ธันวาคม 1969	ยูการิ อิโต	คิว ซากาโมโตะ	เทรุ มิยาตะ	สีแดง	10-10
21	31 ธันวาคม 1970	ฮิบาริ มิโซระ	เทรุ มิยาตะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีแดง	10-11
22	31 ธันวาคม 1971	คิโยโกะ ซูยเซ็นจิ	เทรุ มิยาตะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีขาว	11-11
23	31 ธันวาคม 1972	นาโอมิ ซาการะ	เทรุ มิยาตะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีแดง	11-12
24	31 ธันวาคม 1973	คิโยโกะ ซูยเซ็นจิ	เทรุ มิยาตะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีแดง	11-13
25	31 ธันวาคม 1974	นาโอมิ ซาการะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	มาซาโอะ โดมอน และ โยโซ นากาเอะ	สีแดง	11-14
26	31 ธันวาคม 1975	นาโอมิ ซาการะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	ฮิโรชิ ไอกาวะ	สีขาว	12-14
27	31 ธันวาคม 1976	นาโอมิ ซาการะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	ฮิโรชิ ไอกาวะ	สีแดง	12-15
28	31 ธันวาคม 1977	นาโอมิ ซาการะ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	ฮิโรชิ ไอกาวะ	สีขาว	13-15
29	31 ธันวาคม 1978	มิตสึโกะ โมริ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	ฮิโรชิ ไอกาวะ	สีขาว	14-15
30	31 ธันวาคม 1979	คิโยโกะ ซูยเซ็นจิ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	โยโซ นากาเอะ	สีแดง	14-16
31	31 ธันวาคม 1980	เท็ตสึโกะ คูโรยานากิ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	โยโซ นากาเอะ	สีแดง	14-17
32	31 ธันวาคม 1981	เท็ตสึโกะ คูโรยานากิ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	เคอิจิ อูบูกาตะ	สีขาว	15-17
33	31 ธันวาคม 1982	เท็ตสึโกะ คูโรยานากิ	ชิซูโอะ ยามากาวะ	เคอิจิ อูบูกาตะ	สีแดง	15-18
34	31 ธันวาคม 1983	เท็ตสึโกะ คูโรยานากิ	เคนจิ ซูซูกิ	ทาโมริ	สีขาว	16-18
35	31 ธันวาคม 1984	มิตสึโกะ โมริ	เคนจิ ซูซูกิ	เคอิจิ อูบูกาตะ	สีแดง	16-19
36	31 ธันวาคม 1985	มาซาโกะ โมริ	เคนจิ ซูซูกิ	มาซาโฮะ เซ็นดะ	สีแดง	16-20
37	31 ธันวาคม 1986	ยูกิ ไซโต และ ยูริโกะ เมกาตะ	โยโซ คายามะ และ มาซาโอะ เซ็นดะ	เซอิจิ โยชิกาวะ	สีขาว	17-20
38	31 ธันวาคม 1987	อากิโกะ วาดะ	โยโซ คายามะ	เซอิจิ โยชิกาวะ	สีแดง	17-21
39	31 ธันวาคม 1988	อากิโกะ วาดะ	โยโซ คายามะ	เคโกะ ซูกิอูระ	สีขาว	18-21
ยุคเฮเซ
40	31 ธันวาคม 1989	โยชิโกะ มิตะ	เทตสึยะ ทาเกดะ	ซาดาโตโมะ มัตสึไดระ	สีแดง	18-22
41	31 ธันวาคม 1990	โยชิโกะ มิตะ	โทชิยูกิ นิชิดะ	ซาดาโตโมะ มัตสึไดระ	สีขาว	19-22
42	31 ธันวาคม 1991	ยูโกะ อาซาโนะ	มาซากิ ซาไก	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีแดง	19-23
43	31 ธันวาคม 1992	ฮิการิ อิชิดะ	มาซากิ ซาไก	ชิซูโอะ ยามากาวะ	สีขาว	20-23
44	31 ธันวาคม 1993	ฮิการิ อิชิดะ	มาซากิ ซาไก	มิยูกิ โมริตะ	สีขาว	21-23
45	31 ธันวาคม 1994	เอมิโกะ คามินูมะ	อิจิโร ฟูรูตาจิ	ยาซาโอะ มิยากาวะ	สีแดง	21-24
46	31 ธันวาคม 1995	เอมิโกะ คามินูมะ	อิจิโร ฟูรูตาจิ	รีวจิ มิยาโมโตะ และ มิตสึโยะ คูซาโนะ	สีขาว	22-24
47	31 ธันวาคม 1996	ทากาโกะ มัตสึ	อิจิโร ฟูรูตาจิ	รีวจิ มิยาโมโตะ และ มิตสึโยะ คูซาโนะ	สีขาว	23-24
48	31 ธันวาคม 1997	อากิโกะ วาดะ	มาซาฮิโระ นาไก	รีวจิ มิยาโมโตะ	สีขาว	24-24
49	31 ธันวาคม 1998	จุนโกะ คูโบะ	มาซาฮิโระ นาไก	รีวจิ มิยาโมโตะ	สีแดง	24-25
50	31 ธันวาคม 1999	จุนโกะ คูโบะ	นากามูระ คันกูโร (ที่สิบแปด)	รีวจิ มิยาโมโตะ	สีขาว	25-25
51	31 ธันวาคม 2000	จุนโกะ คูโบะ	โมโตยะ อิซูมิ	รีวจิ มิยาโมโตะ	สีแดง	25-26
52	31 ธันวาคม 2001	ยูมิโกะ อูโด	วาตารุ อาเบะ	ทามิโอะ มิยาเกะ	สีขาว	26-26
53	31 ธันวาคม 2002	ยูมิโกะ อูโด	วาตารุ อาเบะ	ทามิโอะ มิยาเกะ	สีแดง	26-27
54	31 ธันวาคม 2003	ยูมิโกะ อูโด และ ทากาโกะ เซ็นบะ	วาตารุ อาเบะ และ เทตสึยะ ทากายามะ	โทโกะ ทาเกอูจิ	สีขาว	27-27
55	31 ธันวาคม 2004	ฟูมิเอะ โอโนะ	วาตารุ อาเบะ	มาซาอากิ โฮริโอะ	สีแดง	27-28
56	31 ธันวาคม 2005	ยูกิเอะ นากามะ	โคจิ ยามาโมโตะ	มิโนะ มอนตะ และ โมโตโยะ ยามาเนะ	สีขาว	28-28
57	31 ธันวาคม 2006	ยูกิเอะ นากามะ	มาซาฮิโระ นาไก	ทามิโอะ มิยาเกะ และ เมกูมิ คูโรซากิ	สีขาว	29-28
58	31 ธันวาคม 2007	มาซาฮิโระ นาไก	โชฟูกูเต สึรูเบะ (ที่สอง)	คาซูยะ มัตสึโมโตะ และ มิกิ ซูมิโยชิ	สีขาว	30-28
59	31 ธันวาคม 2008	ยูกิเอะ นากามะ	มาซาฮิโระ นาไก	คาซูยะ มัตสึโมโตะ	สีขาว	31-28
60	31 ธันวาคม 2009	ยูกิเอะ นากามะ	มาซาฮิโระ นาไก	วาตารุ อาเบะ	สีขาว	32-28
61	31 ธันวาคม 2010	นาโอะ มัตสึชิตะ	อาราชิ	วาตารุ อาเบะ	สีขาว	33-28
62	31 ธันวาคม 2011	มาโอะ อิโนอูเอะ	อาราชิ	วาตารุ อาเบะ	สีแดง	33-29
63	31 ธันวาคม 2012	มากิ ฮิโรกิตะ	อาราชิ	ยูมิโกะ อูโด	สีขาว	34-29
64	31 ธันวาคม 2013	ฮารูกะ อายาเซะ	อาราชิ	ยูมิโกะ อูโด	สีขาว	35-29
65	31 ธันวาคม 2014	ยูริโกะ โยชิตากะ	อาราชิ	ยูมิโกะ อูโด	สีขาว	36-29
66	31 ธันวาคม 2015	ฮารูกะ อายาเซะ	โยชิฮิโกะ อิโนฮาระ	เทตสึโกะ คูโระยานากิ	สีแดง	36-30
67	31 ธันวาคม 2016	คาซูมิ อาริมูระ	มาซากิ ไอบะ	ชินอิจิ ทาเกดะ	สีแดง	36-31
68	31 ธันวาคม 2017	คาซูมิ อาริมูระ	คาซูนาริ นิโนมิยะ	เทรูโยชิ อูจิมูระ และ มาโฮะ คูวาโกะ	สีขาว	37-31
69	31 ธันวาคม 2018	ซูซุ ฮิโรเซะ	โช ซากูไร	เทรูโยชิ อูจิมูระ และ มาโฮะ คูวาโกะ	สีขาว	38-31
ยุคเรวะ
70	31 ธันวาคม 2019	ฮารูกะ อายาเซะ	โช ซากูไร	เทรูโยชิ อูจิมูระ และ มายูโกะ วากูดะ	สีขาว	39-31
71	31 ธันวาคม 2020	ฟูมิ นิไกโด	โย โออิซูมิ	เทรูโยชิ อูจิมูระ และ มาโฮะ คูวาโกะ	สีแดง	39-32
72	31 ธันวาคม 2021	โย โออิซูมิ, ฮารูนะ คาวากูจิ และมายูโกะ วากูดะ^{[note 2]}			สีแดง	39-33
73	31 ธันวาคม 2022	โย โออิซูมิ, คันนะ ฮาชิโมโตะ, โช ซากูไร และมาโฮะ คูวาโกะ^[3]			สีขาว	40-33
74	31 ธันวาคม 2023	คันนะ ฮาชิโมโตะ, ฮิโรอิกิ อาริโยชิ, มินามิ ฮามาเบะ และโกโซ ทากาเซะ			สีแดง	40-34

เชิงอรรถ

↑ การออกอากาศทางโทรทัศน์เริ่มตั้งแต่ครั้งที่ 4 เมื่อปี ค.ศ. 1953
↑ ยกเลิกหัวหน้าทีมและรวมเป็นตำแหน่งผู้ดำเนินรายการ

อ้างอิง

↑ Smith, Alyssa I. (November 16, 2017). "Twice and Daichi Miura among 10 debuts at this year's 'Kohaku'". The Japan Times. สืบค้นเมื่อ September 13, 2018.
↑ "NHK紅白歌合戦、2年ぶり有観客開催　会場は東京国際フォーラム". อาซาฮิชิมบุง. 2021-10-07. สืบค้นเมื่อ 2021-10-12.
↑ "『第73回NHK紅白歌合戦』司会に大泉洋&橋本環奈&櫻井翔&桑子真帆アナ今年のテーマも発表【司会コメントあり】". Oricon (ภาษาญี่ปุ่น). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ October 10, 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

[2] การออกอากาศทางโทรทัศน์เริ่มตั้งแต่ครั้งที่ 4 เมื่อปี ค.ศ. 1953

[4] ยกเลิกหัวหน้าทีมและรวมเป็นตำแหน่งผู้ดำเนินรายการ

[1] Smith, Alyssa I. (November 16, 2017). "Twice and Daichi Miura among 10 debuts at this year's 'Kohaku'". The Japan Times. สืบค้นเมื่อ September 13, 2018.

[3] "NHK紅白歌合戦、2年ぶり有観客開催　会場は東京国際フォーラム". อาซาฮิชิมบุง. 2021-10-07. สืบค้นเมื่อ 2021-10-12.

[5] "『第73回NHK紅白歌合戦』司会に大泉洋&橋本環奈&櫻井翔&桑子真帆アナ今年のテーマも発表【司会コメントあり】". Oricon (ภาษาญี่ปุ่น). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ October 10, 2022.

[1]

[note 1]

[2]

[note 2]

[3]