เอซอเฟ
เอซอเฟ (เปอร์เซีย: اضافه; ทาจิก: изофа, อักษรโรมัน: izofa) เป็นคำอนุภาคที่ทำหน้าที่เชื่อมคำสองคำเข้าด้วยกันในภาษากลุ่มอิหร่านบางภาษา รวมทั้งภาษาที่ได้รับอิทธิพลจากภาษาเปอร์เซีย (เช่น ภาษาตุรกี ภาษาฮินดูสตานี) ในภาษาเปอร์เซีย เอซอเฟจะเป็นสระสั้นไม่เน้นเสียงหนัก -เอ หรือ -อี (เมื่อตามหลังสระจะออกเสียงเป็น -เย หรือ -ยี) และปรากฏอยู่ระหว่างคำที่เชื่อม[1] เอซอเฟมักไม่ปรากฎในตัวเขียนอักษรเปอร์เซีย[2][3] ซึ่งโดยทั่วไปเขียนโดยไม่แสดงสระสั้น แต่จะพบในการเขียนภาษาทาจิก โดยเขียนด้วยอักษรซีริลลิกเป็น и และไม่มียัติภังค์
ในภาษาเปอร์เซีย[แก้]
เอซอเฟ ในภาษาเปอร์เซียมักใช้ในกรณีดังนี้:[4]
- แสดงความเป็นเจ้าของ: برادرِ مریم แบรอแดเรแมร์แยม "พี่/น้องชายของแมร์แยม" ทั้งนี้ สามารถใช้กับการแสดงความเป็นเจ้าของของสรรพนามได้ด้วย เช่น برادرِ من แบรอแดเรแมน "พี่/น้องชาย (ของ) ผม/ฉัน" แต่ในภาษาพูดมักใช้หน่วยคำเติมท้ายแสดงความเป็นเจ้าของ เช่น برادرم แบรอแดแรม
- คุณศัพท์-นาม: برادرِ بزرگ แบรอแดเรโบโซร์ก "พี่ชาย"
- ชื่อตัว/ชื่อสกุล: โมแฮมแมเดโมแซดเดฆ "โมแฮมแมด โมแซดเดฆ", آقایِ مصدق ออฆอเยโมแซดเดฆ "คุณโมแซดเดฆ"
- เชื่อมคำนามสองคำ: خیابانِ تهران ฆียอบอเนเทฮ์รอน "ถนนเตหะราน" หรือ "ถนนไปยังเตหะราน"
อ้างอิง[แก้]
- ↑ สระสั้น "ــِـ" (มีชื่อว่า แคสเร ในภาษาเปอร์เซีย และ กัสเราะฮ์ ในภาษาอาหรับ) ออกเสียงเป็น เอ หรือ อี ขึ้นอยู่กับสำเนียง
- ↑ Abrahams 2005, p. 25.
- ↑ Calendar of Persian Correspondence (ภาษาอังกฤษ). India Imperial Record Department. 1959. p. xxiv.
Sometimes Hindi words were used with Persian izafat as in ray-i-rayan (1255), jatra-i-Kashi (820), chitthi-i-huzur (820). But the more interesting aspect of the jargon is the combination of Hindi and Persian words in order to make an idiom, e.g. loot u taraj sakhtan (466) and swargvas shudan (1139).
- ↑ Moshiri 1988, pp. 21–23.
บรรณานุกรม[แก้]
- Abrahams, Simin (2005). Modern Persian: A Course-Book. London: RoutledgeCurzon. ISBN 0-7007-1327-1.
- Haig, Geoffrey (2011). "Linker, relativizer, nominalizer, tense-particle: On the Ezafe in West Iranian". ใน Foong Ha Yap; Karen Grunow-Hårsta; Janick Wrona (บ.ก.). Nominalization in Asian Languages: Diachronic and typological perspectives. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company. pp. 363–390. ISBN 978-90-272-0677-0.
- Harvey, Scott L.; Lehmann, Winfred P.; Slocum, Jonathan (2004). "Old Persian: excerpts from Darian Inscription DB IV". Old Iranian Online. Austin: The University of Texas at Austin.
- Karimi, Yadgar (2007). "Kurdish Ezafe construction: implications for DP structure". Lingua. 117 (12): 2159–2177. doi:10.1016/j.lingua.2007.02.010.
- Moshiri, Leila (1988). Colloquial Persian. London: Routledge. ISBN 0-415-00886-7.
- Tisdall, W. St. Clair (1902). Modern Persian Conversation-Grammar with Reading Lessons, English-Persian Vocabulary and Persian Letters. London: Nutt.
- Yakubovich, Ilya (2020). "Persian ezāfe as a contact-induced feature". Voprosy jazykoznanija / Topics in the Study of Language. №5(2020): 91–114. doi:10.31857/0373-658X.2020.5.91-114.