ทิวเขาพะโค
| ทิวเขาพะโค | |
|---|---|
| ပဲခူးရိုးမ | |
  แผนที่จุดที่ตั้งในประเทศพม่า | |
| จุดสูงสุด | |
| ยอด | เขาโปะป้า |
| ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 1,518 เมตร (4,980 ฟุต) |
| พิกัด | 20°55′27″N 95°15′02″E / 20.92417°N 95.25056°E |
| ข้อมูลเชิงขนาด | |
| ยาว | 475 กิโลเมตร (295 ไมล์) เหนือ-ใต้ |
| กว้าง | 60 กิโลเมตร (37 ไมล์) ตะวันออก-ตะวันตก |
| ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
| ประเทศ | พม่า |
| พิกัดเทือกเขา | 20°55.3′N 95°14.9′E / 20.9217°N 95.2483°E |
ทิวเขาพะโค (พม่า: ပဲခူးရိုးမ) เป็นช่วงของทิวเขา เนินเขาเตี้ย ๆ[1] และพื้นที่สูง[2] ระหว่างแม่น้ำอิรวดีกับแม่น้ำสะโตงในภาคกลางของพม่า แนวทิวเขาลากยาวจากเขาโปะป้าทางตอนเหนือ สู่เนินเขาสิงคุตตระ (เชียงกุตระ) ทางตอนใต้ ทั้งแม่น้ำพะโคและแม่น้ำสะโตง ล้วนมีต้นกำเนิดจากทิวเขาพะโค
จุดสูงสุด[แก้]
ยอดเขาที่สูงสุดคือเขาโปะป้า สูง 1,518 เมตร (4,980 ฟุต) เป็นภูเขาไฟทรงกรวยสลับชั้น[3] และยอดเขาเด่นอื่นๆ เช่น บินโฮนตอง (Binhontaung) สูง 2,003 ฟุต (611 เมตร)[4] โกดิตอง (Kodittaung) สูง 1,885 ฟุต (575 เมตร)[4] โพอูตอง (Phoe-Oo Taung)[3] และเนินเขาสิงคุตตระ (เชียงกุตระ)[3]
ธรณีวิทยา[แก้]
ทิวเขาพะโคเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงทางธรณีในยุคพาลีโอจีน ทำให้มีชั้นตะกอนทะเลลึก (pelagic sediment) ประสมกับหินและเถ้าจากภูเขาไฟ ที่เกิดขึ้นในภายหลัง
ประวัติ[แก้]
เจดีย์ชเวดากอง ถูกสร้างขึ้นกว่าพันปีก่อนบริเวณเนินเขาสิงคุตตระ (เชียงกุตระ)
ทิวเขาพะโค เมื่อปี ค.ศ. 1930-1931 เป็นสถานที่เดิมของซะยาซาน ในการต่อต้านการปกครองของอังกฤษ ซะยาซานยกธงประกาศความเป็นอิสระบริเวณเนินเขาอลันตองใกล้เมืองสารวดี[5]
ต่อมาในช่วงหลังทิวเขาพะโคกลายเป็นศูนย์กลางของพรรคคอมมิวนิสต์พม่า[6]
นิเวศวิทยา[แก้]
ทางตอนเหนือสุดของทิวเขาพะโคเป็นเขตแห้งแล้งของพม่า ขณะที่ทางใต้มีฝนตกได้มากกว่า 80 นิ้วต่อปี[7] เนินเขาในทิวเขาพะโคเดิมทีเป็นป่าทึบมีไม้สักและไม้เนื้อแข็งที่เป็นประโยชน์ในเชิงพาณิชย์[1][7] ทางตอนใต้คือป่าไม้เนื้อแข็ง ขณะที่ตอนกลางและตอนเหนือเป็นป่าที่มีไม้สัก[8] การตัดไม้ทำลายป่าอย่างแพร่หลายทำให้ปัจจุบันพื้นที่ป่ามีขนาดลดลง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 357, ISBN 0-8108-5476-7
- ↑ Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 191, ISBN 0-8108-5476-7
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Moore, Elizabeth H. (2007) Early landscapes of Myanmar River Books, Bangkok, page 44, ISBN 974-9863-31-3
- ↑ 4.0 4.1 topographic map, 1:250,000 Thayetmyo, Burma, NE 46-4, Series U542, United States Army Map Service, October 1959
- ↑ Ghosh, Parimal (2000) Brave men of the hills: resistance and rebellion in Burma, 1825-1932 University of Hawai'i Press, Honolulu, Hawaii, page 174, ISBN 0-8248-2207-2
- ↑ Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 151, ISBN 0-8108-5476-7
- ↑ 7.0 7.1 Stamp, L. Dudley (1930) "Burma: An Undeveloped Monsoon Country" Geographical Review 20(1): pp.86-109, page 105
- ↑ de Terra, Hellmut (1944) "Component Geographic Factors of the Natural Regions of Burma" Annals of the Association of American Geographers 34(2): pp. 67-96, page 82
